Przejdź do zawartości

Georges Spénale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georges Spénale
ilustracja
Data urodzenia

29 listopada 1913

Data śmierci

20 sierpnia 1983

Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres

od 1975
do 1977

Przynależność polityczna

PS, SOC

Poprzednik

Cornelis Berkhouwer

Następca

Emilio Colombo

Georges Spénale (ur. 29 listopada 1913 r., zm. 20 sierpnia 1983 r.) – francuski pisarz, poeta i polityk socjalistyczny, przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 1975–1977.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca w administracji kolonialnej

[edytuj | edytuj kod]

Georges Spénale uzyskał tytuł licencjata prawa na École Nationale de la France d'Outre-Mer, po czym rozpoczął karierę urzędniczą pracując we francuskiej administracji kolonialnej, początkowo w latach 1938–1939 w Gujanie Francuskiej. Wraz z wybuchem II wojny światowej, w 1941 r. został powołany do służby wojskowej. W latach 1942–1943 był przewodniczącym okręgu w Górnej Wolcie, a następnie inspektorem pracy w Wybrzeżu Kości Słoniowej. Potem ponownie został wcielony do armii.

Po zakończeniu wojny powrócił do pracy w urzędach kolonialnych w Afryce. W latach 1946–1948 był sekretarzem władz Francuskiej Afryki Równikowej, który zajmował się sprawami Wybrzeża Kości Słoniowej, a potem Kamerunu. W 1954 r. awansował na stanowisko wysokiego komisarza Kamerunu, a rok później objął stanowisko dyrektora politycznego kolonii francuskich. W 1956 r. przez krótki czas był gubernatorem we francuskich posiadłościach zamorskich. W latach 1957–1960 r. był wysokim komisarzem Francji w Togo.

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Między 1962 a 1973 r. był deputowanym do francuskiego Zgromadzenia Narodowego. W 1964 r. został członkiem rady generalnej departamentu Tarn oraz wszedł w skład Parlamentu Europejskiego. W 1973 r. został wybrany do Rady Regionu Midi-Pireneje, gdzie od 1975 r. był jej wiceprezydentem. W międzyczasie w 1974 r. został wyznaczony przez Partię Europejskich Socjalistów na szefa jej frakcji w Parlamencie Europejskim. Dzięki głosom socjalistów został w 1975 r. przewodniczącym Parlamentu Europejskiego. Funkcję tę sprawował do 1977 r. W 1979 r. został członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie w 1979 i 1982 r. był wiceprzewodniczącym.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]