Przejdź do zawartości

Elektorat (socjologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Elektorat – ogół osób posiadających prawo do głosowania. W zależności od ustroju politycznego elektorat stanowi pewną część populacji. W wyborach bezpośrednich jest to ogół osób posiadających czynne prawo wyborcze (prawo do udziału w głosowaniu)[1].

Biorąc pod uwagę wybory osób mających sprawować władzę w danych państwach do początków XX wieku elektorat stanowili wyłącznie mężczyźni, natomiast w Stanach Zjednoczonych tylko biali mężczyźni[2].

W Polsce czynne prawo wyborcze przysługuje każdemu obywatelowi, który ukończył 18 lat i nie jest ubezwłasnowolniony lub skazany na karę pozbawienia praw publicznych lub praw wyborczych. W wyborach pośrednich jest to ogół osób powołanych do dokonania wyboru na określone stanowisko lub powołania określonego organu[3]. Termin „elektorat” używany jest też w odniesieniu do wyborców popierających określoną partię lub kandydata.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A. Sokal, Elektorat, [w:] Leksykon prawa wyborczego i referendalnego oraz systemów wyborczych, A. Sokal, B. Michalak, P. Uziębło, Lex, Warszawa 2013, s. 50–51.
  2. I. Hacia, Ewolucja amerykańskiego prawa wyborczego, „Studia Wyborcze“, 12, 2011, s. 67–68.
  3. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483 z późn. zm.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 147.