Dodona

Dodona
Δωδώνη
	; Teatr w Dodonie
Państwo	Grecja
Administracja zdecentralizowana	Epir-Macedonia Zachodnia
Region	Epir
Jednostka regionalna	Janina
Gmina	Dodona
Populacja (2011); • liczba ludności	; 55
	Położenie na mapie Grecji Dodona
	39,54639°N 20,78778°E/39,546389 20,787778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dodona (gr. Δωδώνη, Dodoni) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Epir-Macedonia Zachodnia, w regionie Epir, w jednostce regionalnej Janina, w gminie Dodona, w pobliżu góry Tomaros. W 2011 roku liczyła 55 mieszkańców^[1].

W starożytności ośrodek kultu Zeusa Naiosa i Diony, słynny z najstarszej wyroczni greckiej w świętym gaju dębowym^[2] Zeusa. Kapłani Selloi (gr. Σελλοί) wieszczyli na podstawie szumu świętych dębów lub dźwięku poruszanych przez wiatr brązowych mis.

Gdy Atena, bogini sztuki i rzemiosł, pomagała Argosowi w budowie okrętu dla Jazona wyruszającego po złote runo, miała mu kazać użyć twardego drewna dębów z dodońskiego świętego gaju^[3]. Według innej wersji tego mitu, w dziobie statku „Argo” wmontowano kawał drewna ze świętego dębu z Dodony: potrafiło ono przemawiać ludzkim głosem i wskazywać żeglarzom drogę na morzu^[4].

Miasto w 219 r. p.n.e. zostało zniszczone przez Etolczyków.

W odkryciu i badaniach Dodony przeprowadzonych w 1875 r. przez bankiera i polityka Konstantinosa Karapanosa, duży udział miał polski zesłaniec Zygmunt Mineyko. W ramach prac archeologicznych udało się odsłonić ruiny miasta z teatrem oraz resztki okręgu kultowego z propylejami, świątynią Zeusa, wieloma budynkami sakralnymi i bazami pomników wotywnych^[5].

Zobacz też

wyrocznia w Dodonie

Przypisy

↑ Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός
↑ Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie. Cywilizacje Australii i Oceanii. Papuasi. T. 13. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 71. ISBN 83-7425-368-1.
↑ Maria Ziółkowska: Gawędy o drzewach, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, warszawa 1988, ISBN 83-205-4053-4, s. 66
↑ Jan Parandowski: Mitologia, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1987, ISBN 83-210-0677-9, s. 166
↑ Lidia Winniczuk (red.): Słownik kultury antycznej. Grecja·Rzym, wyd. VI, Wiedza Powszechna, Warszawa 1991, ISBN 83-214-0406-5, s. 119

[1] Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός

[2] Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie. Cywilizacje Australii i Oceanii. Papuasi. T. 13. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 71. ISBN 83-7425-368-1.

[3] Maria Ziółkowska: Gawędy o drzewach, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, warszawa 1988, ISBN 83-205-4053-4, s. 66

[4] Jan Parandowski: Mitologia, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1987, ISBN 83-210-0677-9, s. 166

[5] Lidia Winniczuk (red.): Słownik kultury antycznej. Grecja·Rzym, wyd. VI, Wiedza Powszechna, Warszawa 1991, ISBN 83-214-0406-5, s. 119

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]