Przejdź do zawartości

Detektyw (film 1972)

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Detektyw
Sleuth
Gatunek

komediodramat, thriller

Data premiery

10 grudnia 1972

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

138 min

Reżyseria

Joseph L. Mankiewicz

Scenariusz

Anthony Shaffer

Główne role

Laurence Olivier
Michael Caine

Muzyka

John Addison

Zdjęcia

Oswald Morris

Scenografia

Peter Lamont
Ken Adam
John Jarvis

Kostiumy

John Furniss

Montaż

Richard Marden

Produkcja

Edgar Scherick
Morton Gottlieb

Wytwórnia

Palomar Pictures

Dystrybucja

20th Century Fox

Nagrody
NYFCC

Detektyw (ang. Sleuth) – brytyjski film z 1972 roku w reżyserii Josepha L. Mankiewicza. Ekranizacja sztuki teatralnej Anthony’ego Shaffera o tym samym tytule.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Film jest ekranizacją sztuki Anthony’ego Shaffera, która osiągnęła znaczny sukces sceniczny.

Andrew Wyke, podstarzały pisarz powieści kryminalnych, zaprasza do swojej posiadłości Milo Tindle'a, fryzjera, o którym wie, że jest kochankiem jego żony. Razem inscenizują w posiadłości Wyke'a napad z kradzieżą, której miał dokonać Milo. Miał on ukraść diamenty i uciec z żoną Andrew, by móc żyć dostatnio, co by pomogło samemu gospodarzowi, dostałby on bowiem sowite odszkodowanie i uwolnił się od zdradzającej go żony. Gdy kończą, Wyke wyznaje Milo, że zorganizował to, by móc go swobodnie zastrzelić i ukarać za romans z jego żoną.

Po dwóch dniach do posesji pana Wyke'a przybywa policjant. Oświadcza on gospodarzowi, że prowadzi śledztwo w sprawie zaginięcia Mylo Tindle'a. Po odkryciu szeregu dowodów na winę Andrew (dziury po kulach, ślady krwi, kopczyk w ogrodzie, ubranie Milo w szafie Wyke'a) oskarża go o morderstwo. Następnie zrzuca makijaż i detektyw okazuje się być... Milo. Sfabrykował dowody przeciw Andrew, który nie zabił go, ale strzelił do niego ślepym nabojem, chcąc go jedynie upokorzyć. Wyjawia mu też, że postanowił samemu zagrać w „grę w upokarzanie”. Oznajmia Andrew, że zabił jego żonę i w jego domu są cztery dowody jego winy, a za 15 minut ma przybyć policja, która go aresztuje. Wyke w panice walczy o życie i w końcu odnajduje dowody zbrodni. Wówczas wychodzi na jaw, że tym razem Milo upokorzył Andrew, oraz że jego żona żyje i ma zamiar z nią opuścić miasto. Na tę wieść Andrew zabija Milo, a do posiadłości przybywa policja.

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Nominacja do Oscara dla Laurence'a Olivera i Michaela Caine'a jako najlepszych aktorów pierwszoplanowych, Josepha Mankiewicza jako najlepszego reżysera, Johna Addisona za najlepszą muzykę oryginalną do dramatu (1973).
  • Nominacja do Złotego Globu za najlepszy dramat, dla Laurence'a Olivera i Michaela Caine'a jako najlepszych aktorów w dramacie (1973).
  • Nominacja do nagrody BAFTA dla Kena Adamsa za najlepszą scenografię, Oswalda Morrsia za najlepsze zdjęcia, Laurence'a Olivera jako najlepszego aktora pierwszoplanowego, Anthony’ego Shaffera za najlepszy scenariusz (1974).
  • Nagroda NYFCC dla Laurence'a Olivera jako najlepszego aktora pierwszoplanowego (1972).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]