Cudowronka krasnopióra
| Paradisaea raggiana[1] | |||
| P. L. Sclater, 1873 | |||
 Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
cudowronka krasnopióra | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 cudowronka krasnopióra (Paradisaea raggiana) cudowronka wielka (Paradisaea apoda) | |||
Cudowronka krasnopióra[3] (Paradisaea raggiana) – gatunek ptaka z rodziny cudowronek (Paradisaeidae), zamieszkujący Nową Gwineę. Nie jest zagrożony.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono cztery podgatunki P. raggiana[4][5]:
- P. r. salvadorii Mayr & Rand, 1935 – południowo-środkowa Nowa Gwinea
- P. r. raggiana P. L. Sclater, 1873 – południowo-wschodnia Nowa Gwinea (południowe zbocza gór)
- P. r. intermedia De Vis, 1894 – północne wybrzeże południowo-wschodniej Nowej Gwinei
- P. r. augustaevictoriae Cabanis, 1888 – północno-wschodnia Nowa Gwinea; obejmuje takson granti, uznany za formę przejściową między augustaevictoriae i intermedia
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała: samce 34 cm (nie licząc centralnych, cienkich niczym drut piór ogonowych o długości 60 cm); samice 33 cm. Masa ciała 133–220 g[6].
Samiec – głowa oraz grzbiet żółte, opalizująco zielone gardło, dziób kremowy, spód czekoladowobrązowy. Podczas toków prezentuje długie, czerwonopomarańczowe pióra na bokach ciała. Samica – ciemnobrązowa z wierzchu i na spodzie ciała, potylica i kark żółte.
Zasięg, środowisko
[edytuj | edytuj kod]Żyje w lasach deszczowych wschodniej części Nowej Gwinei.
Zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Żywi się głównie owocami, w tym figami. Zjada także stawonogi[6]. Tworzy stada mieszane z ptakami innych gatunków.
Samce są poligamiczne. Samica sama buduje gniazdo w gałęziach drzew, na wysokości 2–11 metrów nad ziemią. Gniazdo jest otwartą strukturą w kształcie kubka, zbudowaną z liści i ich fragmentów, korzonków, łodyg, orchidei lub paproci oraz włókien roślinnych. Wyściółka gniazda przypomina końskie włosie, ale prawdopodobnie wykonana jest z włókien roślinnych. Samica składa 1-2 różowawo-płowe jaja z drobnym ciemniejszym plamkowaniem, po czym wysiaduje je przez 18–20 dni. Pisklęta karmione są stawonogami, później w skład ich diety wchodzą też owoce. Opuszczają gniazdo około 17–20 dniach po wykluciu. Samiec nie bierze udziału w obowiązkach rodzicielskich[6].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje cudowronkę krasnopiórą za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paradisaea raggiana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Paradisaea raggiana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradisaeidae Vigors, 1825 - cudowronki - Birds of paradise (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-16].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-16]. (ang.).
- ↑ Raggiana Bird-of-paradise (Paradisaea raggiana). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ a b c N. Bouglouan: Raggiana Bird-of-paradise. [dostęp 2020-12-16]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).