Celebes Północny

Celebes Północny
*Sulawesi Utara*
	; Manado Tua(inne języki)
Herb	Flaga
Państwo	Indonezja
Siedziba	Manado
Powierzchnia	13 852 km²
Populacja (2019); • liczba ludności	; 2 512 900
• gęstość	180 os./km²
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł od 2014-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Celebes Północny (indonez. Sulawesi Utara, potocznie Sulut) – prowincja w Indonezji w północnej części wyspy Celebes. Powierzchnia 13 852 km²; 2,5 mln mieszkańców (2019); stolica Manado. Dzieli się na 3 okręgi miejskie i 6 dystryktów. W grudniu 2000 r. z części prowincji utworzono nową – Gorontalo.

Obejmuje wschodnią część półwyspu Minahasa oraz kilka archipelagów leżących na północny wschód od Celebes (wyspy Sangihe, wyspy Talaud). Powierzchnia górzysta, przez całą długość prowincji przebiega pasmo górskie z najwyższym szczytem Klabat (2022 m n.p.m.)^[1].

Po oddzieleniu się muzułmańskiej części (Gorontalo) w prowincji dominują chrześcijanie (około 95%).

Główne grupy etniczne to: Minahasa, Sangir, Talaud, Bolaang-Mongondow^[2]. Występują też skupiska Makasarczyków, Chińczyków, Arabów, Jawajczyków, Bataków i Molukańczyków^[1]. Większość mieszkańców prowincji posługuje się własną odmianą języka malajskiego, blisko spokrewnioną z malajskim wyspy Ternate. Język ten w dużej mierze wyparł tradycyjne języki etniczne^[3]^[4]. Na terenie prowincji występują języki z grupy filipińskiej wielkiej rodziny austronezyjskiej (minahaskie, sangirskie oraz języki gorontalo-mongondow, w tym mongondow)^[5]^[6].

W 2005 roku odsetek ludności potrafiącej czytać i pisać wyniósł 98,87% (jest to wynik wysoki według indonezyjskich standardów krajowych, a nawet wyższy niż w regionie stolicy – Dżakarty). Prowincja ma jeden z najwyższych wskaźników rozwoju społecznego (HDI) w Indonezji^[7].

Gospodarka: rolnictwo (ryż, trzcina cukrowa, gałka muszkatołowa, kawa, orzechy kokosowe, rybołówstwo; eksploatacja lasów; port lotniczy Sam Ratulangi^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c North Sulawesi, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-02-28] (ang.).
↑ Longgina Novadona Bayo: The Political Familism in Local Politics Gorontalo. W: Longgina Novadona Bayo, Purwo Santoso, Willy Purna Samadhi (red.): In Search of Local Regime In Indonesia: Enhancing Democratisation In Indonesia. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2018, s. 195–220. ISBN 978-602-433-564-9. (ang.).
↑ James T. Collins: The Geographic and Demographic Expansion of Malay. W: Salikoko S. Mufwene; Anna María Escobar (red.): The Cambridge Handbook of Language Contact. T. 1: Population Movement and Language Change. Cz. 3: Language Spread. Cambridge: Cambridge University Press, 2022, s. 327–357. DOI: 10.1017/9781316796146.016. ISBN 978-1-009-11577-3. OCLC 1330434857. (ang.).
↑ Timothy C. Brickell: Tondano (Toundano): a grammar sketch of an endangered Minahasan language. Abingdon–New York: Routledge, 2023, s. 11–12. DOI: 10.4324/9780429508165. ISBN 978-1-138-54997-5. OCLC 1286144534. (ang.).
↑ K. AlexanderK.A. Adelaar K. AlexanderK.A., The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective, [w:] K. AlexanderK.A. Adelaar, Nikolaus P.N.P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 1–42, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-7007-1286-1, OCLC 53814161 (ang.), patrz s. 16.
↑ David Mead: Classification of Sulawesi Languages. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).
↑ Minahasans. W: Timothy L. Gall, Jeneen Hobby (red.): Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life. Wyd. 2. T. 4. Farmington Hills, MI: Gale, 2009, s. 650–653. ISBN 978-1-4144-4892-3. OCLC 388481759. [dostęp 2022-12-27]. (ang.).

[Britannica-1] North Sulawesi, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-02-28] (ang.).

[gorontalo-2] Longgina Novadona Bayo: The Political Familism in Local Politics Gorontalo. W: Longgina Novadona Bayo, Purwo Santoso, Willy Purna Samadhi (red.): In Search of Local Regime In Indonesia: Enhancing Democratisation In Indonesia. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2018, s. 195–220. ISBN 978-602-433-564-9. (ang.).

[expansion-3] James T. Collins: The Geographic and Demographic Expansion of Malay. W: Salikoko S. Mufwene; Anna María Escobar (red.): The Cambridge Handbook of Language Contact. T. 1: Population Movement and Language Change. Cz. 3: Language Spread. Cambridge: Cambridge University Press, 2022, s. 327–357. DOI: 10.1017/9781316796146.016. ISBN 978-1-009-11577-3. OCLC 1330434857. (ang.).

[brickell2023-4] Timothy C. Brickell: Tondano (Toundano): a grammar sketch of an endangered Minahasan language. Abingdon–New York: Routledge, 2023, s. 11–12. DOI: 10.4324/9780429508165. ISBN 978-1-138-54997-5. OCLC 1286144534. (ang.).

[austr-5] K. AlexanderK.A. Adelaar K. AlexanderK.A., The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective, [w:] K. AlexanderK.A. Adelaar, Nikolaus P.N.P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 1–42, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-7007-1286-1, OCLC 53814161 (ang.), patrz s. 16.

[sulang-6] David Mead: Classification of Sulawesi Languages. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).

[encyclopedia-7] Minahasans. W: Timothy L. Gall, Jeneen Hobby (red.): Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life. Wyd. 2. T. 4. Farmington Hills, MI: Gale, 2009, s. 650–653. ISBN 978-1-4144-4892-3. OCLC 388481759. [dostęp 2022-12-27]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Sumatra	Aceh Sumatra Północna Sumatra Zachodnia Bengkulu Riau Wyspy Riau Jambi Sumatra Południowa Lampung Wyspy Bangka i Belitung
Jawa	Dżakarta Jawa Zachodnia Banten Jawa Środkowa Jogyakarta Jawa Wschodnia
Kalimantan	Borneo Zachodnie Borneo Środkowe Borneo Południowe Borneo Wschodnie Borneo Północne
Celebes	Celebes Zachodni Celebes Północny Celebes Południowo-Wschodni Celebes Środkowy Celebes Południowy Gorontalo
Małe Wyspy Sundajskie	Bali Małe Wyspy Sundajskie Zachodnie Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie
Moluki i Nowa Gwinea	Moluki Moluki Północne Papua Papua Zachodnia Papua Górska Papua Środkowa Papua Południowa Papua Południowo-Zachodnia
niestniejące prowincje	Region Specjalny Surakarty (1945–1946) Sumatra Centralna (1948–1957) Timor Wschodni (1976–1999)