Antropolatria

Antropolatria – odmiana deifikacji, uprawienie kultu i oddawanie czci wobec ludzi.

Odmianą antropolatrii jest apoteoza odnosząca się do założycieli albo przywódców religijnych lub innych wybitnych osobistości czy autorytetów.

Pojęcie w filozofii

Pojęcie antropolatrii zaczęło być popularne w filozofii nowożytnej. Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770–1831) był zdania, iż momentem rozwoju absolutu jest świadomość ludzka oraz natura. W owej świadomości duch absolutny ma osiągać poznanie własnej oraz dopełnia miary swej autokreacji.

W teoriach filozofów współczesnych - Ludwiga Feuerbacha (1804–1872) i Karola Marksa (1818–1883) hegelowski duch absolutu został zamieniony na człowieka czego efektem było powstanie ateizmu antropologicznego (zwanego też humanistycznym). Według Feuerbacha Bogiem człowieka miał być sam człowiek, podobnego zdania był Fryderyk Nietzsche (1844–1900), który przypisał ludziom boskie atrybuty.

Deifikacja - WIEM, darmowa encyklopedia. [dostęp 2009-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-30)].
Piotr Moskal: Deifikacja - Powszechna Encyklopedia Filozofii. [dostęp 2009-07-26].
T. Chodzidło, Antropolatria, EK I 678–679
T. Chodzidło, Astrolatria, EK I 1009–1010;
J. Sekulski, Apoteoza, EK I 837
J. A. Kłoczowski, Człowiek—bogiem człowieka. Filozoficzny kontekst rozumienia religii w „Istocie chrześcijaństwa” Ludwika Feuerbacha, Lb 1979
H. Zimon, Deifikacja, EK III 1103
M. Neusch, Au sources de l’athéisme contemporain, P 1977 (U źródeł współczesnego ateizmu, P 1980)
J. Wecławik, Fetysz, EK V 152
H. Zimon, Fetyszyzm, EK V 153
É. Gilson, Bóg i ateizm, Kr 1996
Z. J. Zdybicka, Ateizm, PEF I 371–390.