Alexis Carrel

Alexis Carrel
Państwo działania	Francja, Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1873 ; Lyon
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1944 ; Paryż
	Specjalność: chirurgia, filozofia
Uczelnia	Uniwersytet Chicagowski, Instytute Rockefellera
	Odznaczenia
	Nagrody
	Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Alexis Carrel (ur. 28 czerwca 1873 w Sainte-Foy-lès-Lyon, zm. 5 listopada 1944 w Paryżu) – francuski chirurg, filozof i moralista, laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1912^[1].

Życiorys

Urodził się, kształcił i studiował w Lyonie, na południu Francji. Dyplom lekarza uzyskał w 1900 i podjął pracę jako chirurg^[1]; początkowo w samym Lyonie, a potem także w Stanach Zjednoczonych, na Uniwersytecie Chicagowskim i w Instytucie Rockefellera. Wynalazł nowe metody i techniki szwów w chirurgii naczyniowej; był pionierem transplantologii i torakochirurgii^[2]. Został przyjęty w poczet licznych prestiżowych towarzystw naukowych, otrzymał też tytuły doktora honoris causa licznych uniwersytetów, m.in.:Uniwersytetu Królowej w Belfaście, Uniwersytetu Princeton, Uniwersytetu Kalifornijskiego, Uniwersytetu Nowojorskiego, Uniwersytetu Browna i Uniwersytetu Columbia^[3].

W czasie I wojny światowej Carrel służył w armii francuskiej. Wraz z chemikiem Henrym Dakinem opracował antyseptyk Carrel-Dakin na głębokie rany. Wracając po wojnie do Instytutu Rockefellera, Carrel zwrócił uwagę na metody utrzymywania tkanek i narządów przy życiu poza ciałem. Przez wiele lat utrzymywał tkankę serca zarodków kurzych na sztucznych roztworach odżywczych, a wraz z lotnikiem Charlesem Lindberghem opracował tak zwane sztuczne serce, które mogło pompować płyny fizjologiczne przez duże narządy, takie jak serce czy nerki^[1]^[3].

Wkład Alexisa Carrela w rozwój medycyny i biologii polegał na pracach nad transplantacją narządów i hodowlami tkankowymi. Wypracowanie technik szwu chirurgicznego naczyń krwionośnych pozwoliło na postęp w przeszczepianiu narządów^[2]. Opracował metody przechowywania pobranych tkanek, np. odcinków żył i tętnic, co umożliwiło szybszy rozwój angiochirurgii^[4]. Badania Carrela nad kulturami tkankowymi wniosły także znaczący wkład w zrozumienie biologii wirusów i przyczyniły się do postępu w produkcji szczepionek.

Carrel był gorącym zwolennikiem eugeniki. W swojej książce L’Homme, cet inconnu, opublikowanej w 1935, nawoływał do rozpoczęcia programu udoskonalania społeczeństwa naukowo opracowanymi metodami. Cytat: „Komórka jest nieśmiertelna! To tylko płyn, w którego otoczeniu żyje, ją degeneruje! Odnawiając ten płyn systematycznie oraz dając komórce pożywienie, którego wymaga, może ona praktycznie żyć wiecznie!” Jednym z najważniejszych środków do tego celu miała być według niego eutanazja, szeroko rozumiana jako eliminacja osobników kryminalnych i szkodliwych dla społeczeństwa.

Carrel przez wiele lat był agnostykiem. Pod wpływem cudownych uzdrowień w Lourdes, których był świadkiem, w 1942 porzucił poglądy agnostyczne i ogłosił publicznie, że wierzy w Boga, w nieśmiertelność duszy i akceptuje nauczanie Kościoła katolickiego^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Carrel, Alexis, [w:] A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 [dostęp 2022-05-14] (ang.).
↑ ^a ^b TadeuszT. Nowak TadeuszT. (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 86, ISBN 83-7227-109-7 .
↑ ^a ^b Ugo Filippo Tesler - A History Of Cardiac Surgery. Cambridge Scholars Publishing, 2020, s. 7, ISBN 978-1-5275-4248-8
↑ Harold Ellis: A history of surgery. London, 2001, s. 232, |https://books.google.de/books?id=OsZWFyUYtDQC&dq=Charles+Dubost&pg=PA234&redir_esc=y#v=onepage&q=Charles%20Dubost&f=false ISBN 1-84110-181-8
↑ Jak lekarz, który zobaczył cud w Lourdes, dostał Nobla i… uwierzył w Boga. pl.aleteia.org, 2018-11-22. [dostęp 2018-12-02].

Bibliografia

The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1912 Alexis Carrel

Linki zewnętrzne

Alexis Carrel: Człowiek istota nieznana (1938) w bibliotece Polona

[DS-1] Carrel, Alexis, [w:] A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 [dostęp 2022-05-14] (ang.).

[OSB-2] TadeuszT. Nowak TadeuszT. (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 86, ISBN 83-7227-109-7 .

[Ugo_Filippo_Tesler-3] Ugo Filippo Tesler - A History Of Cardiac Surgery. Cambridge Scholars Publishing, 2020, s. 7, ISBN 978-1-5275-4248-8

[Harold_Ellis-4] Harold Ellis: A history of surgery. London, 2001, s. 232, |https://books.google.de/books?id=OsZWFyUYtDQC&dq=Charles+Dubost&pg=PA234&redir_esc=y#v=onepage&q=Charles%20Dubost&f=false ISBN 1-84110-181-8

[5] Jak lekarz, który zobaczył cud w Lourdes, dostał Nobla i… uwierzył w Boga. pl.aleteia.org, 2018-11-22. [dostęp 2018-12-02].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]