Przejdź do zawartości

Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…ile endemitów Pternopetalum (na zdjęciu) rośnie w Chinach?

…co powiedzieć miał przed śmiercią filipiński generał Luciano San Miguel?

…z której części świata pochodzi obecnie kosmopolityczny chrząszcz Carpophilus quadrisignatus?

…że Luciano Pavarotti podczas swojego ostatniego występu utwór Nessun dorma wykonał z playbacku?

…czy to możliwe, żeby na Pomorzu Zachodnim istniał rezerwat chroniący rzekę o podgórskim charakterze?

Rocznice

17 stycznia: imieniny obchodzą m.in.: Antoni, Rosława i Rościsław
Okrągłe, dziesięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Jutro nie umiera nigdy – brytyjski film szpiegowski z 1997 roku o przygodach Jamesa Bonda, wyprodukowany przez Eon Productions. Za reżyserię odpowiadał Roger Spottiswoode, a za scenariusz Bruce Feirstein. W rolę agenta 007 po raz drugi wcielił się Pierce Brosnan, a obok niego w rolach głównych wystąpili Jonathan Pryce, Michelle Yeoh oraz Judi Dench. Jest to osiemnasta produkcja wchodząca w skład serii filmów o Bondzie. W filmie Bond próbuje powstrzymać Elliota Carvera, żądnego władzy magnata mediowego, przed wywołaniem III wojny światowej. Film został wyprodukowany przez Michaela G. Wilsona i Barbarę Broccoli. Był to pierwszy film z serii nakręcony po śmierci producenta Alberta R. Broccoliego. Światowa premiera miała miejsce 9 grudnia 1997 roku w Londynie. Jutro nie umiera nigdy przy budżecie 110 milionów dolarów zarobił na całym świecie ponad 333 miliony dolarów, stając się czwartym pod względem dochodów filmem 1997 roku. Otrzymał mieszane recenzje od krytyków, którzy chwalili czarny charakter i występ Brosnana, lecz krytykowali scenariusz. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Alopias superciliosus – gatunek morskiej ryby chrzęstnoszkieletowej, lamnokszałtnej z rodziny kosogonowatych. Występuje w wodach wszechoceanu. Płat górny płetwy ogonowej jest długi jak reszta ciała. Rekina cechują też bardzo duże oczy, które rozciągnięte przechodzą na stronę grzbietową. A. superciliosus osiąga maksymalnie 488 cm długości ciała. Gatunek epipelagiczny, nerytyczny, ale także epibentosowy. Odżywia się rybami otwartej toni oraz dennymi, które ogłusza za pomocą uderzeń swego ogona. Młode zjadają jaja oraz według części źródeł swoje rodzeństwo. Samica wydaje na świat zwykle dwa młode, czasem cztery. Gatunek nie jest groźny dla człowieka, ludzie zaś stanowią główne zagrożenie dla niego. Jego mięso suszone, wędzone oraz świeże, dodatkowo przyprawione solą kuchenną jest przeznaczone do konsumpcji, z płetwy przygotowywana jest zupa z płetwy rekina, skóra jest stosowana jako surowiec, a tran jest źródłem witamin; od lat 60. i 70. XX wieku znajduje się go jako przyłów w połowach tuńczyków i marlinów. Przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody został sklasyfikowany w kategorii gatunku narażonego. Nie jest znana dokładna liczebność populacji, ale trend populacji wydaje się być spadkowy. Czytaj więcej…