Occitan

Etimologia

Del francés ancian mettre a bandon « laissar al poder de », bandon ven de dos radicals germanics ban (« proclamacion ») e band(a) (« senhal, estendard d’un còrs de tropa »).

Prononciacion

/aβanˈðu/, /aβanˈðu/, provençau /abanˈdu/, /abanˈdu/ França (Bearn) : escotar « abandon »

Sillabas

a|ban|don

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
abandon	abandons
[aβanˈðu]	[aβanˈðus]

abandon masculin

Estat d’una persona, d’una causa abandonada.
- Aquel vièlh viu dins l'abandon.
Accion d’abandonar, de delaissar.
- L’abandon de sos amics lo desolèt.
Acte de renonciar ...
1. ... a una qualitat, un emplec o un pòste.
  - Un abandon de pòste permet a un emplegaire de claure lo contracte de trabalh.
2. ... una causa, una cresença.
  - L'abandon de la fe.
3. ... un partit, un engatjament.
  - La crisi del partt menèt a una seria d'abandons dels militants.
(per extension) Renonciacion a la possession, al gaudiment de quicòm, a un drech.
- Concentir a l’abandon de sos drechs.
Fach de renonciar a una candidatura dins una eleccion o un concors.
- La dificultat de projècte provoquèt l'abandon d’unes candidats.
(figurat) Sens constrencha, vengut aisit, en plena fisança.
- Aqueles amics se parlan amb abandon.
- Aquela femna mòstra un graciós abandon dins son anar.
(psicologia) Rompedura dels ligams afectius e materials per un individú e son entorn.

Parents

Sinonims

Traduccions

accion d'abandonar, delaissar

alemand: Abkehr ^(de), Entsagung ^(de), Verzicht ^(de), Aufgabe ^(de), Verlassen ^(de)
anglés: retirement ^(en), withdrawal ^(en), abandonment ^(en)
basc:
catalan: abandó ^(ca)

Francés

Etimologia

Del francés ancian mettre a bandon « laissar al poder de », bandon ven de dos radicals germanics ban (« proclamacion ») e band(a) (« senhal, estendard d’un còrs de tropa »).