Cholet
| Cholet | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Styresmakter | |||
| Land Region Departement |
Frankrike Pays-de-la-Loire Maine-et-Loire | ||
| Geografi | |||
| Flatevidd | 87,47 km² | ||
| Flatevidd - By |
87,47 km² | ||
| Innbyggjarar - By (1999) - folketettleik |
54 204 620/km² | ||
| Koordinatar | 47°03′36″N 00°52′42″W / 47.06000°N 0.87833°W | ||
| Høgd over havet | 124 m | ||
| Tidssone | CET (UTC+1) | ||
| Diverse anna | |||
| Heimeside: www.ville-cholet.fr | |||
| Plassering | |||
 | |||
Cholet er ein by vest i Frankrike i departementet Maine-et-Loire i regionen Pays-de-la-Loire, 65 km søraust for Nantes. I dag har byen om lag 55 000 innbyggjarar, medan han i 1906 hadde 16 554 innbyggjarar. Cholet er sentrum for tettatdområdet Cholet, som har rundt 107 000 innbyggjarar.[1]
Cholet ligg på ei høgd på høgre side av elva Moine, som vert kryssa av ei bru på 1400-talet.[2]
Historie
[endre | endre wikiteksten]Veveindustrien gjorde at byen blømde under Edouard Colbert, greve av Maulevrier og bror til Jean-Baptiste Colbert.[2] Byen leid kraftig naud under Opprøret i Vendée, særleg under slaget ved Cholet den 17. oktober 1793. 60-70 % av byen blei øydelagd,[3] og av eit folketal på 8 400-8 500 omkom eller forsvann rundt 5 000.[4]
Økonomi
[endre | endre wikiteksten]Ved byrjinga av 1900-talet blei det henta ut granitt i steinbrot nær byen. Hovudnæringa her var produksjon av lin og linlommetørkle, som også blei produsert i nabokommunar i stor skala. Det blei også laga ull- og bomullstekstilar her. Cholet var det viktigaste senteret i Frankrike for sal av slaktefe til oppføding, sauer og svin, med Paris som den viktigaste marknaden.[2]
Det finst fleire små og mellomstore bedrifter rundt byen, i tillegg til avdelingar av fleire internasjonale føretak. Området har noko av den lågaste arbeidsløysa i Frankrike. Tekstilindustrien har gjeve opphav til tilknytte aktivitetar, som motegymnas, tekstilmuseum og konfeksjonsføretak som Catimini.
Av større føretak som er aktive i Cholet kan nemnast:
- Michelin, den leiande dekkprodusenten i Europa
- Dorel (tidlegare Ampafrance), barneartiklar
- Nicoll, plasttilbehør for konstruksjon
- L'Abeille, eit dotterselskap av Laiterie de Saint-Denis-de-l'Hôtel-gruppen som produserter drikkar (fruktjuice, brus)
- Thales, sivil og militær elektronikk, opphavleg under namnet Société française radio-electric (SFR)
- Charal, slakteri og kjøtprosessanlegg
- Jeanneau, eit dotterselskap av Bénéteau-grupan, og Nicols (i Puy-Saint-Bonnet), skipsbygging
- Nadia, produksjon av skilt og utstyr for vegtrafikk;
- Tim Composites, produksjon av aluminiumskomposittpanel[5].
Sjåverdig
[endre | endre wikiteksten].jpg)
Det ligg ein offentleg park på eigedommen til det gamle slottet. Offentlege bygg og kyrkjer er moderne bygg. Eglise du Sacré-Cœur frå 1939 er bygd i bysantinsk romanesk stil, utforma av den lokale arkitekten Maurice Laurentin.[6] Eglise Notre-Dame er rekna som eit monument historique.[7]
Det finst fleire megalittar i området.[2]
Eit tekstilmuseum, Musée du Textile, syner fram dei tradisjonelle maskinane ein brukte til å laga dei kjende lommetørkla frå byen, i tillegg til teknikkane og den munnlege og lokale historia knytt til denne industrien.
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- ↑ CA Agglomération du Choletais (N° SIREN : 200071678), BANATIC. Vitja 24. mars 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Chisholm, Hugh, red. (1911). «Cholet». Encyclopædia Britannica (på engelsk) 6 (11. utg.). Cambridge University Press. s. 267.
- ↑ Jacques Hussenet 2007, s. 273.
- ↑ Jacques Hussenet 2007, s. 271.
- ↑ «Tim Composites, Qui Sommes-nous ?». timcomposites.fr. Henta 23. mai 2022.
- ↑ Augustin Jeanneau, Cholet et les Choletais après la belle époque, Cholet: Les Éditions du Choletais, 1974; p. 167
- ↑ Direction de la communication de la ville de Cholet, «Programme de réhabilitation des édifices cultuels», Cholet mag (261, oktober 2012): 8
- Denne artikkelen bygger på «Cholet» frå Wikipedia på engelsk, og «Cholet» frå Wikipedia på fransk den 26. august 2022.
- Wikipedia på fransk oppgav desse kjeldene:
- Jacques Hussenet (2007), Détruisez la Vendée !, La Roche-sur-Yon: Centre vendéen de recherches historiques
