objekt
Uiterlijk
objekt m
- object; voorwerp dat fysiek bestaat
- IPA: /ɔbjɛkt/
- ob·jekt
- Afgeleid van het Latijnse objectum
- object; voorwerp dat fysiek bestaat
- gebouw; een constructie van enige omvang die verbonden is met de grond en waarin men kan wonen of werken
- (taalkunde) object, voorwerp
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
nominatief | objekt | objekty |
genitief | objektu | objektů |
datief | objektu | objektům |
accusatief | objekt | objekty |
vocatief | objekte | objekty |
locatief | objektu / objektě | objektech |
instrumentalis | objektem | objekty |
- –
- –
- větný člen monbezield
- Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
- Česko-německý slovník Fr. Št. Kotta - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch / Duits)
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
Categorieën:
- Woorden in het Slowaaks
- Zelfstandig naamwoord in het Slowaaks
- Woorden in het Tsjechisch
- Woorden in het Tsjechisch met IPA-weergave
- Zelfstandig naamwoord in het Tsjechisch
- Taalkunde in het Tsjechisch
- Mannelijk zelfstandig naamwoord in het Tsjechisch
- Onbezield mannelijk zelfstandig naamwoord in het Tsjechisch