Uruguayaans voetbalelftal (mannen)

Uruguay
Bijnaam	La Celeste
FIFA-ranglijst	14 1 (20 juni 2024)
Hoogste ranking	2e (juni 2012)
Laagste ranking	76e (december 1998)
Associatie	AUF
Bondscoach	Marcelo Bielsa
Stadion	Estadio Centenario
Meeste interlands	Diego Godín (162)
Topscorer	Luis Suárez (69)
Wedstrijden
Eerste interland:  Uruguay 2–3 Argentinië  (Montevideo, Uruguay; 16 mei 1901) Grootste overwinning:  Uruguay 9–0 Bolivia  (Lima, Peru; 9 november 1927) Grootste nederlaag:  Uruguay 0–6 Argentinië  (Montevideo, Uruguay; 20 juli 1902)
Wereldkampioenschap
Optredens	14 (eerste keer: 1930)
Beste resultaat	Winnaar (1930, 1950)
Copa América
Optredens	46 (eerste keer: 1916)
Beste resultaat	Winnaar (1916, 1917, 1920, 1923, 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967, 1983, 1987, 1995, 2011)
FIFA Confederations Cup
Optredens	2 (eerste keer: 1997)
Beste resultaat	Vierde plaats (1997, 2013)
Thuis Uit

Het Uruguayaans voetbalelftal is een team van voetballers dat Uruguay vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden.

Uruguay is een van de succesvolste teams ter wereld en dat is zeer opmerkelijk aangezien het land slechts zo'n 3,5 miljoen inwoners telt. Uruguay is het land met het minste aantal inwoners dat ooit een WK won. Er zijn slechts zes landen met een lager bevolkingsaantal, die zich ooit wisten te plaatsten voor een WK-eindronde.

Het land is ook het kleinste lid van de CONMEBOL en is recordhouder in het winnen van de Copa América (vijftien keer). Uruguay won ook twee keer de gouden medaille op de Olympische Spelen (1924 en 1928) in de periode dat er nog geen WK bestond en de Spelen het enige mondiale platform boden.

In 1980 won La Celeste ook de Mundialito, een jubileum-WK met voormalige kampioenen. Na het WK van 1974 plaatste het zich jaren niet altijd voor de WK's, maar het WK 2010 werd veruit het beste sinds 1970. In de halve finale was Nederland met 3-2 te sterk voor Uruguay en in de kleine finale won Duitsland met dezelfde cijfers van de Zuid-Amerikanen. Uruguay won twintig officiële titels en gaat daarmee alle andere landen ter wereld voor.

Uruguay en Argentinië zijn recordhouder voor wat betreft het aantal onderlinge wedstrijden: sinds 1902 speelden de buurlanden 187 keer tegen elkaar.

Prestaties op eindrondes

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930	Winnaar	4	4	0	0	15	3
1934	Geen deelname
1938
1950	Winnaar	4	3	1	0	15	5	(Kwal.)
1954	Vierde	5	3	0	2	16	9
1958	Niet gekwalificeerd
1962	Groepsfase	3	1	0	2	4	6	(Kwal.)
1966	Kwartfinale	4	1	2	1	2	5	(Kwal.)
1970	Vierde	6	2	1	3	4	5	(Kwal.)
1974	Groepsfase	3	0	1	2	1	6	(Kwal.)
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Achtste finale	4	0	2	2	2	8	(Kwal.)
1990	Achtste finale	4	1	1	2	2	5	(Kwal.)
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Groepsfase	3	0	2	1	4	5	(Kwal.)
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Vierde	7	3	2	2	11	8	(Kwal.)
2014	Achtste finale	4	2	0	2	4	6	(Kwal.)
2018	Kwartfinale	5	4	0	1	7	3	(Kwal.)
2022	Groepsfase	3	1	1	1	2	2	(Kwal.)
2026	Kwalificatie
Totaal	14/22	59	25	13	21	89	76

Confederations Cup

Confederations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1992	Niet gekwalificeerd
1995
1997	Vierde	5	3	0	2	8	6
1999	Niet gekwalificeerd
2001
2003
2005
2009
2013	Vierde	5	2	1	2	14	7
Totaal	2/9	10	5	1	4	22	13

Zuid-Amerikaans kampioenschap Zuid-Amerikaans kampioenschap overzicht Jaar Ronde Wed. W G V DV DT 1916 Winnaar 3 2 1 0 06 01 1917 Winnaar 3 3 0 0 09 00 1919 Tweede 3 2 1 0 07 04 1920 Winnaar 3 2 1 0 09 02 1921 Derde 3 1 0 2 03 04 1922 Derde 4 2 1 1 03 01 1923 Winnaar 3 3 0 0 06 01 1924 Winnaar 3 2 1 0 08 01 1925 Teruggetrokken 1926 Winnaar 4 4 0 0 17 02 1927 Tweede 3 2 0 1 15 03 1929 Derde 3 1 0 2 04 06 1935 Winnaar 3 3 0 0 06 01 1937 Derde 5 2 0 3 11 14 1939 Tweede 4 3 0 1 13 05 1941 Tweede 4 3 0 1 10 01 1942 Winnaar 6 6 0 0 21 02 1945 Vierde 6 3 0 3 14 06 1946 Vierde 5 2 0 3 11 09 1947 Derde 7 5 0 2 21 08 1949 Zesde 7 2 1 4 14 20 1953 Derde 6 3 1 2 15 06 1955 Vierde 5 2 1 2 12 12 1956 Winnaar 5 4 1 0 09 03 1957 Derde 6 4 0 2 15 12 1959 Zesde 6 2 0 4 15 14 1959 Winnaar 4 3 1 0 13 01 1963 Teruggetrokken 1967 Winnaar 5 4 1 0 13 02 Totaal 27/29 119 75 11 33 300 141

Copa América Copa América overzicht Jaar Ronde Wed. W G V DV DT 1975 Vierde 2 1 0 1 1 3 1979 Groepsfase 4 1 2 1 5 5 1983 Winnaar 8 5 2 1 12 6 1987 Winnaar 2 2 0 0 2 0 1989 Tweede 7 4 0 3 11 3 1991 Groepsfase 4 1 3 0 4 3 1993 Kwartfinale 4 1 2 1 5 5 1995 Winnaar 6 4 2 0 11 4 1997 Groepsfase 3 1 0 2 2 2 1999 Tweede 6 1 2 3 4 9 2001 Vierde 6 2 2 2 7 7 2004 Derde 6 3 2 1 12 10 2007 Vierde 6 2 2 2 8 9 2011 Winnaar 6 3 3 0 9 3 2015 Kwartfinale 4 1 1 2 2 3 2016 Groepsfase 3 1 0 2 4 4 2019 Kwartfinale 4 2 1 1 7 2 2021 Kwartfinale 5 2 2 1 4 2 2024 Derde 6 3 2 1 11 4 Totaal 19/19 92 40 28 24 121 84

Interlands

Zie Interlands Uruguayaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Uruguay.

FIFA-wereldranglijst

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
17	37	32	43	40	76	46	32	22	23	21	16	18	29	28	23	20	7	3	16	6	10	11	9	21	7

Geschiedenis

Uruguay voor de eerste officiële wedstrijd tegen Argentinië in juli 1902.

Uruguay begon met enkele vriendschappelijke wedstrijden tegen Argentinië rond 1902. De eerste wedstrijd met een inzet volgde in 1905 toen de Copa Lipton opgericht werd. Een bekerwedstrijd tussen Uruguay en Argentinië die tussen 1905 en 1992 29 keer gespeeld werd, Uruguay won 12 keer. In 1906 volgde de Copa Newton, een gelijkaardig bekercompetitie die 27 keer gespeeld werd tussen 1906 en 1976 en die 10 keer gewonnen werd.

In de beginjaren speelde Uruguay enkel tegen buurland Argentinië. Pas bij de invoering van het Zuid-Amerikaans kampioenschap in 1916 (de latere Copa América), kreeg het team wat meer variatie. De eerste editie werd in Argentinië gespeeld. Uruguay versloeg Chili en Brazilië en speelde daarna gelijk tegen Argentinië en won zo de eerste beker. Isabelino Gradín werd topschutter van het toernooi met drie treffers. Een jaar later was Uruguay zelf organisator. Chili en Brazilië werden beiden met 4-0 aan de kant gezet en tegen Argentinië werd met 1-0 gewonnen. Twee jaar later was Brazilië dan zelf gastheer. Uruguay versloeg Chili en Argentinië en speelde gelijk tegen Brazilië. Omdat zij ook hun vorige wedstrijden gewonnen hadden kwam er een beslissende wedstrijd tussen de twee. Na negentig minuten stond het 0-0 waardoor er verlengingen kwamen, nadat ook hier niet gescoorde werd kwamen er nog eens twee verlengingen. Hierin kon Brazilië eindelijk scoren en won zo de beker, het was meteen ook de langste wedstrijd in de geschiedenis van de Copa América. Een jaar later in Chili werd de vloer aangeveegd met Brazilië en kregen ze een 6-0 pak slaag van hun kleine buurland. Uruguay won dat jaar al voor de derde keer de trofee.

Na een teleurstellende editie in 1921 streed het land een jaar later weer mee voor de titel. Samen met Brazilië en Paraguay, dat een jaar eerder debuteerde, eindigde Uruguay eerste met vijf punten. Er zouden beslissende wedstrijden komen maar Uruguay trok zich hiervoor terug omdat ze protesteerden tegen de Braziliaanse scheidsrechters waardoor Brazilië en Paraguay de finale speelden.

In 1923 was Uruguay zelf gastheer en deze keer had het toernooi een extra inzet, de laureaat werd immers afgevaardigd naar de Olympische Spelen in Parijs. Zowel Paraguay, Brazilië als Argentinië werd bedwongen en Uruguay ging naar Parijs. Met spelers als Héctor Scarone, Ángel Romano, Pedro Cea en Pedro Petrone werden achtereenvolgens Joegoslavië, Verenigde Staten, Frankrijk en Nederland opzijgezet op weg naar de finale. Hierin werd Zwitserland met 3-0 verslagen, waardoor Uruguay de gouden medaille won. Doordat dit de eerste keer was dat landen buiten Europa meededen aan het toernooi op de Spelen werd dit door de FIFA beschouwd als een WK. Later dat jaar won het team in eigen land opnieuw het Zuid-Amerikaans kampioenschap. Nadat het land de editie van 1925 oversloeg, waren ze er in 1926 wel weer bij om andermaal de winnaar te worden. Een jaar later moesten ze tevreden zijn met de tweede plaats.

Op de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam zorgde het team al voor een snelle uitschakeling van het gastland en versloeg daarna ook Duitsland en Italië. In de finale stonden ze oog in oog met buurland Argentinië. De eerste wedstrijd eindigde op een gelijkspel. De replay werd gewonnen waardoor ze zichzelf opvolgden als olympisch kampioen.

Na de olympische titel werd besloten om het allereerste WK twee jaar later in Uruguay te houden. Dat jaar was het honderd jaar geleden dat het land een grondwet kreeg en als tweevoudig olympisch kampioen was het land sowieso een van de toonaangevende landen in de wereld. Het land zette in zijn groep Peru en Roemenië opzij. In de halve finale werd Joegoslavië met 6-1 opzij gezet en zo baande het land zich een weg naar de finale. Argentinië had ook al zijn groepswedstrijden gewonnen en versloeg in de halve finale de Verenigde Staten met dezelfde cijfers als concurrent Uruguay. De finale was dus een heruitgave van de Olympische finale twee jaar eerder. In het Estadio Dorado dat 93.000 onderdak bood die dag scoorde Pablo Dorado al na 12 minuten voor de thuisploeg, maar na goals van Carlos Peucelle en Guillermo Stábile kwamen de Albicelestes op voorsprong. In de tweede helft scoorden de Uruguayanen nog drie keer en wonnen zo met 4-2 de eerste wereldtitel. Alberto Suppici was de trainer van de eerste wereldkampioenen.

Vier jaar later weigerde Uruguay mee te doen aan het WK omdat veel Europese ploegen vanwege de grote afstand in 1930 niet naar Zuid-Amerika waren gekomen. Ook in 1938 was het land niet aanwezig om buurland Argentinië te steunen nadat de FIFA terugkwam op een eerder gemaakte afspraak om het WK te roteren tussen Europa en Zuid-Amerika en het WK voor de tweede keer op rij in Europa doorging.

In 1935 had Uruguay wel nog het Zuid-Amerikaans kampioenschap gewonnen, nadat dit zes jaar stil gelegen had. Na drie keer naast de trofee te grijpen werden ze wel opnieuw kampioen in eigen land in 1942.

Elftal dat in 1950 wereldkampioen werd.

In 1950 maakten ze opnieuw hun opwachting op het WK in Brazilië. Nadat Schotland en Turkije zich terugtrokken bleef Uruguay in zijn groep enkel met Bolivia over. Uruguay won en stootte door naar de finaleronde met Brazilië, Zweden en Spanje. Brazilië maakte brandhout van Zweden (7-1) en Spanje (6-1), terwijl Uruguay gelijk speelde tegen Spanje en met 3-2 won van Zweden. De laatste groepswedstrijd zou ook de winnaar aanduiden. Brazilië had genoeg aan een gelijkspel in het Maracanã stadion, waar 173.850 toeschouwers samen kwamen. Brazilië kwam voor vroeg in de tweede helft, maar in de 66ste minuut maakte Juan Alberto Schiaffino gelijk en dertien minuten later scoorde Alcides Ghiggia het winnende doelpunt voor de Uruguayanen.

Vier jaar later was het land opnieuw op ramkoers op het WK in Zwitserland en versloeg Tsjecho-Slowakije met 2-0 en Schotland met 7-0. In de kwartfinale werd Engeland nog gewipt maar in de halve finale stopte Hongarije de Uruguyaanse droom en versloeg het team met 4-2 waardoor ze hun eerste nederlaag ooit leden op een WK. In de wedstrijd voor de derde plaats verloren ze nog van Oostenrijk.

Twee jaar later werd de club voor het eerst in veertien jaar nog eens Zuid-Amerikaans kampioen. Tijdens de kwalificatie voor het WK in Zweden liep het dan echter mis voor het land. In een groep met Paraguay en Colombia kon het land slechts tweede worden en kreeg zelfs een 5-0 draai om de oren van de Paraguyanen waardoor Uruguay zich voor het eerst niet kwalificeerde voor een WK. De jaren vijftig werden beëindigd met een nieuwe Zuid-Amerikaanse titel, Mario Ludovivo Bergara scoorde vier keer.

Bij de kwalificatie voor het WK in Chili konden ze zich tegen Bolivia opnieuw plaatsen. Het WK startte goed met een 2-1 zege tegen Colombia, maar tegen Joegoslavië en de Sovjet-Unie verloor het land waardoor ze voor het eerst in de groepsfase uitgeschakeld werden. Vier jaar later plaatste het land zich probleemloos voor het WK in Engeland. Tegen Engeland en Mexico speelden ze 0-0 gelijk en tegen Frankrijk werd gewonnen waardoor ze naar de tweede ronde gingen. Hier verloren ze met 4-0 van West-Duitsland. Een jaar later werden ze in eigen huis opnieuw Zuid-Amerikaans kampioen.

Op het WK 1970 in Mexico ging het land maar nipt naar de tweede ronde. Ze wonnen van Israël en speelden gelijk tegen Italië, maar tegen Zweden werd verloren waardoor beide landen evenveel punten telden, echter ging Uruguay door wegens een beter doelsaldo. In de kwartfinale werd de Sovjet-Unie uitgeschakeld, maar de Brazilianen stopten La Celeste in de halve finale met 3-1. Vier jaar later WK in West-Duitsland werden ze troosteloos laatste in een groep met Nederland, Bulgarije en Zweden.

Uruguay triomfeert op Mundialito

De hoogdagen van het land waren stilaan voorbij. In 1975 bereikte de club nog de halve finale van de Copa América, maar vier jaar later eindigde het avontuur in de eerste ronde. In 1978 konden ze zelfs niet plaatsen voor het WK in buurland Argentinië en moest zijn plaats afstaan aan Bolivia. Eind 1980 organiseerde de FIFA in Uruguay een mini-WK, een soort jubileum ter ere van het 50-jarig bestaan, in Spaanstalige landen Mundialito genoemd. De zes wereldkampioenen van de voorbije vijftig jaar werden uitgenodigd en nadat Engeland afzegde ook Nederland. Uruguay won in de groepsfase van Nederland en Italië en speelde de finale tegen Brazilië en won met 2-1 na goals van Jorge Barrios en Waldemar Victorino.

Na weer een gemist WK in 1982 kreeg het land een kleine heropleving door in 1983 en 1987 de Copa América te winnen en in 1989 tweede te worden. In 1986 kwalificeerde het land zich ook voor het WK in Mexico. In de eerste wedstrijd speelde het land gelijk tegen West-Duitsland, maar kreeg dan een 6-1 pandoering van Denemarken. Na nog een gelijkspel tegen Schotland mocht Uruguay toch naar de tweede ronde als vierde beste derde. Hier trof het land de buur Argentinië en ging met 1-0 de boot in.

In 1990 kwalificeerde Uruguay zich dankzij een beter doelsaldo van Bolivia voor het WK in Italië. Na een gelijkspel tegen Spanje en een nederlaag tegen België wonnen ze van Zuid-Korea en ging opnieuw als vierde beste derde naar de tweede ronde, ze gastland Italië troffen. De Italianen wonnen met 2-0.

De rest van de jaren negentig waren een mindere periode. In 1994 hield Bolivia hen van het WK. Vanaf 1998 was er geen groepsverdeling meer maar was er één grote groep waar Uruguay slechts zevende werd. Buiten nog een Copa América in 1995 waren er weinig hoogtepunten in deze periode.

In 2002 werd het land vijfde in de kwalificatie en moest een barrage spelen tegen de winnaar van Oceanië, Australië. In Australië verloren ze met 1-0, maar thuis won Uruguay met 3-0 en mocht zo na twaalf jaar terug naar het WK. In een groep met Denemarken, Senegal en regerend kampioen Frankrijk werden ze derde, nog voor Frankrijk en waren hiermee uitgeschakeld. In 2006 stonden ze opnieuw tegenover Australië voor een WK-ticket. Beide wedstrijden eindigden op 1-0 waardoor een strafschoppenreeks de deelnemer bepaalde. Deze keer trok Australië aan het langste eind.

In 2010 moesten ze niet langer tegen een team uit Oceanië spelen, maar tegen de CONCACAF. Er werd gewonnen tegen Costa Rica waardoor ze naar het WK in Zuid-Afrika mochten. Hier stond een gouden generatie op het plein met spelers als Luis Suárez en de oudgediende Diego Forlán. Uruguay werd groepswinnaar voor Mexico, Zuid-Afrika en Frankrijk en versloeg dan Zuid-Korea en Ghana. In de halve finale werden ze gestopt door de Nederlanders. In de troosting verloren ze met 2-3 van Duitsland. Het was de beste prestatie in veertig jaar en een jaar later wonnen ze de Copa América opnieuw.

Ook in 2014 kwalificeerde het team zich, opnieuw door als vijfde te eindigen in de Zuid-Amerikaanse rangschikking. Nu werd in de intercontinentale play-off gewonnen van Jordanië. In een zware groep met ex-wereldkampioenen Engeland, Italië en het kleine broertje Costa Rica leek het op voorhand dat de drie voormalige kampioenen zouden strijden om de twee eerste plaatsen. Luis Suárez was nog steeds geblesseerd in de eerste wedstrijd en Costa Rica won met 3-1. In de tweede wedstrijd was Suárez weer fit en knikkerde hij met twee goals Engeland uit het toernooi. In de laatste wedstrijd beet Suárez de Italiaan Giorgio Chiellini in diens schouder na een opwelling. Het was niet de eerste keer dat Suárez iemand beet. Kort daarna scoorde Diego Godín de winnende goal, waardoor Uruguay tweede werd achter Costa Rica. Suárez kreeg een zware straf van de FIFA en werd uit het toernooit gezet en enkele maanden geschorst. In de tweede ronde verloor Uruguay met 2-0 van Colombia.

Vier jaar later was Uruguay onder leiding van bondscoach Óscar Tabárez opnieuw van de partij bij de WK-eindronde in Rusland na in de CONMEBOL-kwalificatiegroep als tweede te zijn geëindigd achter Brazilië, met tien punten achterstand. In groep A won Tabárez' ploeg van achtereenvolgens Egypte (1-0), Saoedi-Arabië (1-0) en gastland Rusland (3-0), waardoor het onbedreigd als eerste eindigde. In de achtste finales was Uruguay vervolgens met 2-1 te sterk voor Europees kampioen Portugal, dankzij twee treffers van aanvaller Edinson Cavani. Frankrijk, twee jaar eerder de verliezend EK-finalist, maakte in de kwartfinale een einde aan de Uruguayaanse zegetocht: 2-0. Cavani ontbrak in dat laatste duel vanwege een hamstringblessure, die hij had opgelopen in de wedstrijd tegen Portugal.

Tenue

Tussen 1901 en 1910 gebruikte Uruguay meerdere shirts. Op 10 april 1910 versloeg het Uruguayaanse River Plate FC de Argentijnse topclub Alumni Athletic met 2-1. Het was de eerste keer dat een Uruguayaans elftal van Alumni kon winnen. Normaal speelde River Plate in een rood-wit gestreept shirt maar omdat dit te veel leek op dat van Alumni koos de club voor een lichtblauw-wit gestreept. Ricardo LeBas stelde dit shirt dan voor als het nationale shirt voor Uruguay als eerbetoon aan de overwinning van River Plate.

1901 (a)	1901–1910 (b)	1901–10 (b)	1901–10 (b)	1901–10 (b)(c)	1901–10 (b)
1910–heden	1935-2010 (uit) (d)

• ^(a) Tenue Albion FC.
• ^(b) Tot 1910 werden diverse shirts gebruikt.
• ^(c) Gebaseerd op de vlag van Artigas.
• ^(d) Uit-shirt

Bondscoaches

• Sinds 1970

Naam	Periode
Bagnulo, Hugo Hugo Bagnulo	1970 - 1973
Porta, Roberto Roberto Porta	1974
Schiaffino, Juan Juan Schiaffino	1974 - 1975
Rodríguez, José María José María Rodríguez	1975 - 1976
Hohberg, Juan Juan Hohberg	1977
Bentancor, Raúl Raúl Bentancor	1977 - 1979
Máspoli, Roque Roque Máspoli	1979 - 1982
Borrás, Omar Omar Borrás	1982 - 1986
Fleitas, Roberto Roberto Fleitas	1987
Tabárez, Óscar Óscar Tabárez	1988 - 1990
Cubilla, Pedro Ramón Pedro Ramón Cubilla	1991
Cubilla, Luis Luis Cubilla	1991 - 1993
Fleitas, Roberto Roberto Fleitas Maneiro, Ildo Ildo Maneiro	1993
Núñez, Héctor Héctor Núñez	1994 - 1996
Ahuntchaín, Juan Juan Ahuntchaín	1996 - 1996
Máspoli, Roque Roque Máspoli	1997 - 1998
Púa, Víctor Víctor Púa	1998 - 1999
Passarella, Daniel Daniel Passarella	2000 - 2001
Púa, Víctor Víctor Púa	2001 - 2002
da Silva, Jorge Jorge da Silva	2002
Ferrín, Gustavo Gustavo Ferrín	2002
Carrasco, Juan Ramón Juan Ramón Carrasco	2003 - 2004
Fossati, Jorge Jorge Fossati	2004 - 2005
Tabárez, Óscar Óscar Tabárez	2006 - 2021
Diego Alonso	2021 - 2023
Marcelo Broli	2023
Marcelo Bielsa	2023 - heden

Spelersrecords

Diego Godín heeft de meeste interlands gespeeld voor Uruguay

Meeste interlands

	Naam	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Diego Godín	2005–2022	161	8
2	Luis Suárez	2007–2024	143	69
3	Edinson Cavani	2008–2022	136	58
4	Fernando Muslera	2009–2022	133	0
5	Maxi Pereira	2005–2018	125	3
6	Martín Cáceres	2007–2022	116	4
7	Diego Forlán	2002–2014	112	36
8	Cristian Rodríguez	2003–2018	110	11
9	Diego Lugano	2003–2014	95	9
10	Egidio Arévalo	2006–2017	90	0

■ Nog actief als profvoetballer

Laatst bijgewerkt: 8 september 2024

Meeste doelpunten

Luis Suárez maakte voor Uruguay de meeste doelpunten

	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands	per wedstrijd
1	Luis Suárez	2007–2024	69	143	0,48
2	Edinson Cavani	2008–2022	58	136	0,43
3	Diego Forlán	2002–2014	36	112	0,32
4	Héctor Scarone	1917–1930	31	52	0,60
5	Ángel Romano	1911–1927	28	69	0,41
6	Óscar Míguez	1950–1958	27	39	0,69
7	Sebastián Abreu	1996–2012	26	70	0,37
8	Pedro Petrone	1924–1930	24	29	0,83
9	Fernando Morena	1971–1983	22	53	0,42
	Carlos Aguilera	1983–1997	22	64	0,34

■ Nog actief als profvoetballer

Laatst bijgewerkt: 8 september 2024

Huidige selectie

De volgende spelers werden opgeroepen voor de Copa América 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de halve finale van de Copa America tegen Colombia.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Sergio Rochet	24	0	Internacional
23	Santiago Mele	4	0	Atlético Junior
12	Franco Israel	2	0	Sporting CP
Verdediging
2	José Giménez	88	8	Atlético Madrid
17	Matías Viña	40	1	Flamengo
16	Mathías Olivera	23	2	Napoli
4	Ronald Araújo	20	1	FC Barcelona
13	Guillermo Varela	17	0	Flamengo
3	Sebastián Cáceres	16	0	América
27	Lucas Olaza	4	0	Krasdonar
24	Nicolás Marichal	1	0	Dinamo Moskou
Middenveld
6	Rodrigo Bentancur	64	2	Tottenham Hotspur
15	Federico Valverde	61	7	Real Madrid
8	Nahitan Nández	60	0	Cagliari
10	Giorgian De Arrascaeta	50	10	Flamengo
7	Nicolás de la Cruz	31	5	Flamengo
20	Manuel Ugarte	21	0	Paris Saint-Germain
25	Maximilian Araujo	13	3	Toluca
21	Emiliano Martínez	2	0	FC Midtjylland
Aanval
9	Luis Suárez	141	68	Inter Miami
19	Darwin Núñez	28	13	Liverpool
11	Facundo Pellistri	25	2	Manchester United
18	Brian Rodríguez	23	4	América
14	Agustín Canobbio	13	1	Athletico Paranaense
25	Cristian Olivera	6	0	Los Angeles
26	Brian Ocampo	1	0	Cádiz

Bekende spelers

Zie Lijst van spelers van het Uruguayaanse voetbalelftal voor een lijst met spelers met minimaal dertig interlands achter hun naam

· ·

Elftallen van bij de CONMEBOL aangesloten voetbalbonden

Argentinië	Bolivia	Brazilië	Chili	Colombia
Ecuador	Paraguay	Peru	Uruguay	Venezuela

· ·

Uruguayaans voetbalelftal

AUF · A-internationals · Selecties · Bondscoaches · Uruguayaans vrouwenelftal · Olympisch elftal · Uruguay U21 · Uruguay U20 · Uruguay U19 · Uruguay U18 · Uruguay U17

Interlands

1900 – 1909 · 1910 – 1919 · 1920 – 1929 · 1930 – 1939 · 1940 – 1949 · 1950 – 1959 · 1960 – 1969 · 1970 – 1979 · 1980 – 1989 · 1990 – 1999 · 2000 – 2009 · 2010 – 2019 · 2020 – 2029

Internationale toernooien

WK 1930 · WK 1950 · WK 1954 · WK 1962 · WK 1966 · WK 1970 · WK 1974 · WK 1986 · WK 1990 · WK 2002 · WK 2010 · WK 2014 · WK 2018

OS 1924 · OS 1928 · OS 2012

Van jaar tot jaar

1902 · 1903 · 1904 · 1905 · 1906 · 1907 · 1908 · 1909 · 1910 · 1911 · 1912 · 1913 · 1914 · 1915 · 1916 · 1917 · 1918 · 1919 · 1920 · 1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1940 · 1941 · 1942 · 1943 · 1944 · 1945 · 1946 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024

Tegenstanders

Algerije · Angola · Argentinië · Australië · België · Bolivia · Brazilië · Bulgarije · Canada · Chili · China · Colombia · Costa Rica · Cuba · DDR · Denemarken · Duitsland · Ecuador · Egypte · Engeland · Estland · Finland · Frankrijk · Georgië · Ghana · Guatemala · Haïti · Honduras · Hongarije · Ierland · India · Indonesië · Irak · Iran · Israël · Italië · Ivoorkust · Jamaica · Japan · Joegoslavië · Jordanië · Libië · Luxemburg · Maleisië · Mexico · Marokko · Nederland · Nicaragua · Nieuw-Zeeland · Nigeria · Noord-Ierland · Noorwegen · Oekraïne · Oezbekistan · Oman · Oostenrijk · Panama · Paraguay · Peru · Polen · Portugal · Roemenië · Rusland · Saarland · Saoedi-Arabië · Schotland · Senegal · Servië & Montenegro · Singapore · Slovenië · Sovjet-Unie · Spanje · Tahiti · Thailand · Trinidad en Tobago · Tsjechië · Tsjecho-Slowakije · Tunesië · Turkije · Venezuela · Verenigde Arabische Emiraten · Verenigde Staten · Wales · Zuid-Afrika · Zuid-Korea · Zweden · Zwitserland

Wedstrijden in detail

Argentinië (1986) · België (1990) · Brazilië (1950) · Colombia (2014) · Costa Rica (2014) · Denemarken (1986) · Denemarken (2002) · Duitsland (2010) · Egypte (2018) · Engeland (2014) · Frankrijk (2002) · Frankrijk (2010) · Frankrijk (2018) · Ghana (2010) · Italië (1990) · Italië (2014) · Mexico (2010) · Nederland (1974) · Nederland (2010) · Portugal (2018) · Rusland (2018) · Saoedi-Arabië (2018) · Schotland (1986) · Senegal (2002) · Spanje (1990) · West-Duitsland (1986) · Zuid-Afrika (2010) · Zuid-Korea (1990) · Zuid-Korea (2010)

Bronnen, noten en/of referenties

• Interlands vanaf 1902 op RSSSF
• Website Voetbalbond van Uruguay