Naar inhoud springen

Thomas Südhof

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Thomas Sudhof)
Nobelprijswinnaar  Thomas Südhof
22 december 1955
Thomas Südhof
Geboorteland Bondsrepubliek Duitsland
Geboorteplaats Göttingen
Nationaliteit Amerikaans
Nobelprijs Fysiologie of Geneeskunde
Jaar 2013
Reden "Voor ontdekkingen van het mechanisme dat het belangrijkste transportsysteem in onze cel regelt"
Samen met James Rothman
Randy Schekman
Voorganger(s) John Gurdon
Shinya Yamanaka
Opvolger(s) John O'Keefe
Edvard Moser
May-Britt Moser
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Thomas Christian Südhof (Göttingen, 22 december 1955) is een in Duitsland geboren Amerikaans biochemicus. In 2013 kreeg hij samen met James Rothman en Randy Schekman de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde voor hun ontdekkingen van het mechanisme dat het belangrijkste transportsysteem in onze cel regelt.

Südhof studeerde geneeskunde aan de RWTH Aachen, Harvard-universiteit en de Georg-August-Universität Göttingen. In 1983 ging hij naar de Verenigde Staten waar hij een postdoc moleculaire genetica aan het University of Texas Health Science Center onder Michael Stuart Brown en Joseph Goldstein. Südhof werkte mee aan het onderzoek naar de regulatie van het cholesterolmetabolisme waarvoor Brown en Goldstein in 1985 de Nobelprijs kregen.

In 1986 werd hij onderzoeker aan het Howard Hughes Medical Institute. In 2008 ging Südhof naar Stanford-universiteit waar hij de Avram Goldsteinleerstoel aan de medische faculteit bekleed en tevens hoogleraar moleculaire en cellulaire fysiologie, psychiatrie en neurologie is.

Südhof deed onderzoek naar de wijze waarop neurotransmitters in de hersenen worden aangemaakt, daar deze alleen door het transportsysteem worden afgegeven in reactie op een bepaalde prikkel. Hij ontdekte dat bij dit proces twee proteïnes zijn betrokken welke de influx van calcium koppelen aan het vrijkomen van een neurotransmitter. Pas op het moment dat er voldoende calcium aanwezig is, binden de proteïnes van het transportsysteem zich aan het celmembraan om de neurotransmitter los te laten. Deze conclusie publiceerde hij in 2001 in het tijdschrift Nature.

Beschadigingen in dit cellulaire transportsysteem van neurotransmitters zorgen voor een verstoring in de communicatie tussen zenuwcellen in de hersenen, met verschillende neurologische ziektes tot gevolg.