Langneuspotoroe
| Langneuspotoroe IUCN-status: Gevoelig[1] (2014) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Potorous tridactylus (Kerr, 1792) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de langneuspotoroe | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Langneuspotoroe op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De langneuspotoroe (Potorous tridactylus) is een zoogdier uit de familie van de kangoeroeratten (Potoroidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Robert Kerr in 1792.[2][3]
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]
De bovenkant van het lichaam is bruingrijs, de onderkant lichtgrijs. De korte, donkere, nauwelijks behaarde staart loopt taps toe. De oren zijn klein en donker. De kop-romplengte bedraagt 340 tot 400 mm, de staartlengte 180 tot 250 mm, de achtervoetlengte 70 tot 82 mm en het gewicht 660 tot 1600 g.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Deze solitaire soort is grotendeels 's nachts actief, leeft op de grond en eet van alles, van schimmels tot fruit, groene planten en geleedpotigen.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]Vrouwtjes kunnen per jaar tot twee jongen krijgen, die het hele jaar door geboren worden.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]Deze soort komt voor in Zuidoost-Australië van Zuidoost-Queensland tot West-Victoria, op Tasmanië en op de eilanden Kingeiland, Flinderseiland en French Island. Op Tasmanië komt hij algemeen voor, maar op het vasteland is hij zeldzaam.
Ondersoorten
[bewerken | brontekst bewerken]De langneuspotoroe heeft de volgende ondersoorten:[4][5]
- Potorous tridactylus tridactylus (Kerr, 1792) – komt voor in oostelijk Australië, in Queensland en New South Wales ten noorden van Sydney.
- Potorous tridactylus apicalis (Gould, 1851) – komt voor op Tasmanië en eilanden in Straat Bass.
- Potorous tridactylus trisulcatus (McCoy, 1865) – komt voor in zuidoostelijk Australië, in Victoria, Zuid-Australië en New South Wales ten zuiden van Sydney.
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
- ↑ (en) Langneuspotoroe op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Groves, C. P. (2005). "Order Diprotodontia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 58. ISBN 978-0-8018-8221-0. Gearchiveerd op 17 januari 2023.
- ↑ Mammal Diversity Database (2022). Potorous tridactylus (Kerr, 1792). DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 16-01-2023.
- ↑ Frankham, G. J., Handasyde, K. A., & Eldridge, M. D. (2012). Novel insights into the phylogenetic relationships of the endangered marsupial genus Potorous. Molecular Phylogenetics and Evolution, 64(3), 592-602.
- ↑ Eldridge, M. D. B., Frankham, G. J., Wilson, D. E., & Mittermeier, R. A. (2015). Family Potoroidae (bettongs and potoroos). Handbook of the Mammals of the World, 5, p. 626. ISBN 978-84-96553-99-6
· 
· 