Nathanael Greene
| Nathanael Greene | ||
|---|---|---|
| ||
Nathanael Greene, geportretteerd door Charles Wilson Peale
| ||
| Bijnaam | "The Savior of the South" "The Fighting Quaker" | |
| Geboren | 7 augustus 1742 Warwick (Rhode Island), Verenigde Staten | |
| Overleden | 19 juni 1786 Chatham County (Georgia) | |
| Rustplaats | Johnson Square, Savannah (Georgia) | |
| Land/zijde |  Verenigde Staten van Amerika
| |
| Onderdeel | Continentaal Leger
| |
| Dienstjaren | 1775-1783 | |
| Rang |  Generaal-majoor (VS)
| |
| Slagen/oorlogen | Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog | |
Nathanael Greene (Warwick (Rhode Island), 7 augustus 1742 - Chatham County (Georgia), 19 juni 1786) was een Amerikaans generaal tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Vroege jaren
[bewerken | brontekst bewerken]Nathanael Greene werd geboren als de zoon van de Quaker boer en smid Nathanael Greene en stamde af van de kolonisten John Greene en Samuel Gorton. Hij stond tijdens zijn jeugd onder de invloed van de theoloog Ezra Stiles. In 1770 verhuisde Greene naar Coventry (Rhode Island) om daar de leiding over te nemen van een smederij die in handen was van zijn familie. Vier jaar later huwde hij met Catharine Littlefield met wie hij zes kinderen zou krijgen die de volwassen leeftijd zouden bereiken.
Militaire loopbaan
[bewerken | brontekst bewerken]In hetzelfde jaar als zijn huwelijk met Catharina organiseerde Greene de formatie van een militie in Rhode Island. Op 8 mei 1775 werd hij gepromoveerd tot majoor-generaal van de milities in Rhode Island en eerder dat jaar had hij ook al de benoeming van brigadier verkregen in het Continentaal Leger. Door ziekte kon hij niet deelnemer aan de slag bij Long Island. Hij was wel aanwezig bij de slag bij Trenton waar hij een van de twee colonnes aanvoerde.
Hij was ondercommandant ook aanwezig bij de slag bij Brandywine en Germantown. Ook voerde hij de Amerikaanse troepen in 1778 aan in de Slag bij Rhode Island en wist hij een overwinning op de Britten te behalen bij Springfield. Op voorspraak van George Washington werd Greene in 1780 benoemd tot de commandant van de Zuidelijke Verenigde Staten. Zijn militaire campagne daar startte succesvol met een overwinning bij Kings Mountain. Toen de vrede tussen beide partijen in 1783 werd gesloten had Greene een groot deel van het vasteland onder controle op een paar kuststeden na.
Latere leven
[bewerken | brontekst bewerken]Greene was een van de eerste leden van het Gezelschap der Cincinnati en fungeerde als voorzitter van het gezelschap tot aan zijn dood in 1786. Van de staten North Carolina, South Carolina en Georgia vele schenkingen van geld en land. Hij weigerde twee keer de positie van minister van oorlog en in 1785 ging hij op zijn plantage in Georgia wonen waar hij een jaar later op 43-jarige leeftijd stierf.
Bronnen
[bewerken | brontekst bewerken]- Francis Vinton Greene: "Life of Nathanael Greene, Major-General in the Army of the Revolution", in: the Great Commanders Series, (New York, 1893).
- Terry Golway (2005): Washington's General: Nathanael Greene and the Triumph of the American Revolution. New York: Holt. ISBN 0-8050-7066-4.
- George W. Greene (1972): The Life of Nathanael Greene, Major-General in the Army of the Revolution. 3 delen. New York: Putnam. Reprinted Freeport, NY: Books for Libraries Press, 1972. ISBN 0-8369-6910-3.
- Charles F. Price (2008): Nor the Battle to the Strong: A Novel of the American Revolution in the South. Savannah: Frederic C. Beil, 2008. ISBN 1-929490-33-X.