Naar inhoud springen

Marin Čilić

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marin Čilić
Marin Čilić
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Kroatië Kroatië
Geboorteplaats Međugorje, Joegoslavië (SR Bosnië en Herzegovina)
Geboortedatum 28 september 1988
Woonplaats Monte Carlo, Monaco
Lengte 1,98 m
Gewicht 89 kg
Profdebuut 2005
Slaghand Rechts
Totaal prijzengeld 31.569.141 US dollar
Coach Ivan Cinkus
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 588–337
Titels 20
Hoogste positie 3e (29 januari 2018)
ATP Finals Groepsfase (2014, 2016, 2017, 2018)
Olympische Spelen 3e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (2018)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale(2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon finale (2017)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (2014)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 89–100
Titels 0
Hoogste positie 49e (15 april 2013)
Olympische Spelen Zilver Zilver (2021)
Laatst bijgewerkt op: 27 december 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Marin Čilić (Međugorje, 28 september 1988) is een tennisser uit Kroatië.

In 2014 won Čilić ten koste van de Japanner Kei Nishikori het US Open – daarmee doorbrak hij heel even de jaren­lange hegemonie van Roger Federer, Rafael Nadal, Novak Djokovic en Andy Murray, die tussen 2004 en 2019 de prijzen verdeelden. Ook op Wimbledon 2017 en het Australian Open 2018 bereikte de Kroaat de finale, maar hij verloor beide malen van Federer. In 2021 behaalde hij met zijn dubbelpartner Ivan Dodig de zilveren medaille op de Olympische Spelen 2020.

In 2005 begon hij met professioneel tennis. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranking behaalde hij op 29 januari 2018, namelijk de 3e plaats.

Čilić begon te tennissen in het ITF-circuit in het voorjaar van 2004. In het begin speelde hij op gravelbanen, waarop hij de La Vie Junior Cup Villach won in het enkelspel en de Open Nederlandse Junioren Kampioenschappen in het dubbelspel. In datzelfde jaar kwalificeerde hij zich voor het US Open, waar hij in de tweede ronde van Sam Querrey verloor. In 2005 won hij het Roland Garros jongens enkelspel door in de halve finale Andy Murray te verslaan en in de finale Antal van der Duim. Hij eindigde dat jaar op de tweede plaats van de juniorenranglijst, achter Donald Young.

Zijn eerste titels haalde Čilić in 2007. In dat jaar won hij de Casablanca Challenger en de Rijeka Challenger. In juni versloeg hij in de eerste ronde van Queen's Tim Henman. Hij werd in de kwartfinale door Andy Roddick verslagen.

In 2008 raakte hij steeds verder in ATP-toernooien. Zo haalde hij de halve finale van het ATP-toernooi van Chennai door achtereenvolgens Viktor Troicki, Nicolas Mahut en Robin Haase te verslaan. Hij verloor de halve finale van de latere winnaar Michail Joezjny.

Op het Australian Open haalde hij de vierde ronde, na onder andere Fernando González verslagen te hebben. Hij verloor in die vierde ronde van James Blake. Hierdoor steeg hij op de ATP ranglijst naar de 39e positie. Ook op Wimbledon haalde hij de vierde ronde door onder andere Jarkko Nieminen en Paul-Henri Mathieu te verslaan.

Zijn eerste ATP-titel won hij in New Haven op het lokale ATP-toernooi. Hij versloeg toen achtereenvolgens Viktor Troicki, Jürgen Melzer, Igor Andrejev en Mardy Fish.

De stijgende lijn van 2008 hield hij in 2009 vol, door opnieuw de vierde ronde van het Australian Open te halen. Hij verloor hier van de Argentijn Juan Martín del Potro. Vóór dit toernooi had hij zijn tweede ATP-titel binnengehaald door het ATP-toernooi van Chennai te winnen. In het begin van februari won hij ook zijn derde ATP-toernooi, door in de finale van Zagreb zijn landgenoot Mario Ančić te verslaan.

Čilić in Rotterdam in 2014

Aan het begin van het seizoen 2010 bereikte de Kroaat de halve finale van het Australian Open, op de weg naar zijn beste grandslamprestatie versloeg Čilić onder meer Andy Roddick en Juan Martín del Potro. In de halve finale bleek Andy Murray echter te sterk.

In juli 2013 werd bekendgemaakt dat hij voor drie maanden was geschorst. Hij zou in mei eerder dat jaar tijdens het ATP-toernooi in München zijn betrapt op het gebruik van een verboden glucose-middel.[1]

Čilić bereikte op het US Open voor het eerst de finale van een grandslamtoernooi. Hierin wist hij de Japanner Kei Nishikori, eveneens debuterend finalist, te verslaan: 6-3, 6-3 en 6-3. Tijdens de ATP World Tour Finals verloor Čilić zijn drie groepswedstrijden. In december 2014 won Čilić de prijs voor beste Kroatische Sporter van het Jaar samen met Sandra Perković.[2]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales
1. 23 augustus 2008 Vlag van Verenigde Staten ATP New Haven Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish 6-4, 4-6, 6-2 details
2. 11 januari 2009 Vlag van India ATP Chennai (1) Hardcourt Vlag van India Somdev Devvarman 6-4, 7-6 details
3. 8 februari 2009 Vlag van Kroatië ATP Zagreb (1) Hardcourt (i) Vlag van Kroatië Mario Ančić 6-3, 6-4 details
4. 10 januari 2010 Vlag van India ATP Chennai (2) Hardcourt Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka 7-6, 7-6 details
5. 7 februari 2010 Vlag van Kroatië ATP Zagreb (2) Hardcourt (i) Vlag van Duitsland Michael Berrer 6-4, 6-7, 6-3 details
6. 30 oktober 2011 Vlag van Rusland ATP Sint-Petersburg (1) Hardcourt (i) Vlag van Servië Janko Tipsarević 6–3, 3-6, 6-3 details
7. 17 juni 2012 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Londen (1) Gras Vlag van Argentinië David Nalbandian 6-7, 4-3, diskw. details
8. 15 juli 2012 Vlag van Kroatië ATP Umag Gravel Vlag van Spanje Marcel Granollers 6-4, 6-2 details
9. 10 februari 2013 Vlag van Kroatië ATP Zagreb (3) Hardcourt (i) Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 6-3, 6-1 details
10. 9 februari 2014 Vlag van Kroatië ATP Zagreb (4) Hardcourt (i) Vlag van Duitsland Tommy Haas 6-3, 6-4 details
11. 23 februari 2014 Vlag van Verenigde Staten ATP Delray Beach Hardcourt Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson 7-6, 6-7, 6-4 details
12. 8 september 2014 Vlag van Verenigde Staten US Open Hardcourt Vlag van Japan Kei Nishikori 6-3, 6-3, 6-3 details
13. 19 oktober 2014 Vlag van Rusland ATP Moskou (1) Hardcourt (i) Vlag van Spanje Roberto Bautista Agut 6-4, 6-4 details
14. 25 oktober 2015 Vlag van Rusland ATP Moskou (2) Hardcourt (i) Vlag van Spanje Roberto Bautista Agut 6-4, 6-4 details
15. 21 augustus 2016 Vlag van Verenigde Staten ATP Cincinnati Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 6-2, 3-6, 6-3 details
16. 30 oktober 2016 Vlag van Zwitserland ATP Bazel Hardcourt Vlag van Japan Kei Nishikori 6-1, 7-6 details
17. 7 mei 2017 Vlag van Turkije ATP Istanbul Gravel Vlag van Canada Milos Raonic 7-6, 6-3 details
18. 24 juni 2018 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Londen (2) Gras Vlag van Servië Novak Đoković 5-7, 7-6, 6-3 details
19. 13 juni 2021 Vlag van Duitsland ATP Stuttgart Gras Vlag van Canada Félix Auger-Aliassime 7-6(2), 6-3 details
20. 31 oktober 2021 Vlag van Rusland ATP Sint-Petersburg (2) Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Taylor Fritz 7–6(3), 4-6, 6-4 details
verloren finales
1. 11 oktober 2009 Vlag van China ATP Peking Hardcourt Vlag van Servië Novak Đoković 2-6, 6-7 details
2. 1 november 2009 Vlag van Oostenrijk ATP Wenen Hardcourt (i) Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 4-6, 3-6 details
3. 9 mei 2010 Vlag van Duitsland ATP München Gravel Vlag van Rusland Michail Joezjny 3-6, 6-4, 4-6 details
4. 20 februari 2011 Vlag van Frankrijk ATP Marseille Hardcourt Vlag van Zweden Robin Söderling 7-6, 3-6, 3-6 details
5. 31 juli 2011 Vlag van Kroatië ATP Umag Gravel Vlag van Oekraïne Oleksandr Dolgopolov 4-6, 6-3, 3-6 details
6. 9 oktober 2011 Vlag van China ATP Peking Hardcourt Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 6-3, 4-6, 1-6 details
7. 6 mei 2012 Vlag van Duitsland ATP München Gravel Vlag van Duitsland Philipp Kohlschreiber 6-7, 3-6 details
8. 16 juni 2013 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Londen Gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 7-5, 5-7, 3-6 details
9. 16 februari 2014 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 4-6, 2-6 details
10. 21 februari 2016 Vlag van Frankrijk ATP Marseille Hardcourt (i) Vlag van Australië Nick Kyrgios 2-6, 6-7 details
11. 22 mei 2016 Vlag van Zwitserland ATP Genève Gravel Vlag van Zwitserland Stanislas Wawrinka 4-6, 6-7 details
12. 25 juni 2017 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Londen Gras Vlag van Spanje Feliciano López 6-4, 6-7, 6-7 details
13. 16 juli 2017 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon Gras Vlag van Zwitserland Roger Federer 3-6, 1-6, 4-6 details
14. 28 januari 2018 Vlag van Australië Australian Open Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 2-6, 7-6, 3-6, 6-3, 1-6 details
15. 24 oktober 2021 Vlag van Rusland ATP Moskou Hardcourt (i) Vlag van Rusland Aslan Karatsev 2-6, 4-6 details
16. 26 september 2022 Vlag van Israël ATP Tel Aviv Hardcourt (i) Vlag van Servië Novak Djokovic 3-6, 4-6 details
Gewonnen challengers
1. 9 april 2007 Vlag van Marokko Casablanca Gravel Vlag van Italië Simone Bolelli 4-6, 6-3, 6-4
2. 7 mei 2007 Vlag van Kroatië Rijeka Gravel Vlag van Slowakije Lukáš Lacko 7-5, 6-2
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
verloren finales mannendubbelspel
1. 30 juli 2011 Vlag van Kroatië ATP Umag Gravel Vlag van Kroatië Lovro Zovko Vlag van Italië Simone Bolelli
Vlag van Italië Fabio Fognini
3-6, 7-5, [7-10] details
2. 30 juli 2021 Vlag van Japan Olympische Spelen Hardcourt Vlag van Kroatië Ivan Dodig Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Kroatië Mate Pavić
4-6, 6-3, [6-10] details

Landencompetities

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner(s) Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 22-24 september 2017 Vlag van Tsjechië Laver Cup Hardcourt (i) Vlag van Spanje Rafael Nadal
Vlag van Zwitserland Roger Federer
Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem
Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych
Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey
Vlag van Verenigde Staten John Isner
Vlag van Australië Nick Kyrgios
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Vlag van Canada Denis Shapovalov
Vlag van Verenigde Staten Frances Tiafoe
15-9 (12 wedstrijden) Details
Verloren finales
1. 5 december 2021 Vlag van Spanje Davis Cup Hardcourt (i) Witte vlag Andrej Roebljov
Witte vlag Daniil Medvedev
Witte vlag Karen Chatsjanov
Witte vlag Aslan Karatsev
Vlag van Kroatië Borna Gojo
Vlag van Kroatië Nino Serdarušić
Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Kroatië Mate Pavić
2-0 (2 wedstrijden) details

Resultaten grote toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 4R 4R HF 4R 3R 2R 3R 2R F 4R 4R 1R 4R
Roland Garros 1R 2R 4R 4R 1R 3R 3R 3R 4R 1R KF KF 2R 1R 2R HF
Wimbledon 1R 4R 3R 1R 1R 4R 2R KF KF KF F 2R 2R g.t. 3R
US Open 3R KF 2R 3R KF W HF 3R 3R KF 4R 3R 1R 4R
ATP Finals
ATP Finals G G G G
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 3R 2R 3R 2R 3R 4R 2R KF 2R 3R 3R g.t. 1R
Miami 2R 3R 4R 2R 3R KF 2R 3R 2R 4R 2R g.t. 4R 3R
Monte Carlo 1R 2R 3R 3R 2R 3R 2R KF KF KF 2R g.t. 1R 2R
Madrid l.c. 2R 3R 2R 3R 1R 3R 2R 2R KF g.t. 2R
Rome 1R 3R 2R KF 1R 2R 2R 1R KF HF 2R 3R 2R 3R
Montreal/Toronto KF 1R 1R 3R 3R 3R 2R 2R KF 3R g.t. 2R 3R
Cincinnati 1R 2R 1R 1R KF 3R 3R W HF 1R 1R 3R 2R
Shanghai l.c. 1R 1R 1R KF 1R 3R 2R HF 2R 1R g.t.
Parijs 3R KF 3R 1R 2R 2R 2R HF KF KF 2R 3R 2R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. 2R g.t. 2R g.t. 3R g.t. 2R g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 1 2 2 1 2 1 4 1 2 1 1 0 0 2 0
eindejaarsranking 71 22 14 14 22 15 37 9 13 6 6 7 39 42 30 17
toernooi 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open
Roland Garros
Wimbledon g.t.
US Open
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R 2R 1R 1R 1R g.t.
Miami 2R 1R KF 1R 2R KF g.t. 1R
Monte Carlo KF 1R 2R 1R 1R 1R 1R g.t. 1R
Madrid l.c. HF KF 2R 1R KF g.t.
Rome KF 1R
Montreal/Toronto HF 2R 2R g.t. 1R
Cincinnati 2R
Shanghai l.c. HF 2R HF g.t.
Parijs 1R 2R HF 2R
olympisch
Olympische Spelen g.t. KF g.t. 1R g.t. F g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 299 239 300 67 59 172 103 250 124 184 444 281 423
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Marin Čilić.
Voorganger:
Mario Mandžukić
Sportman van het jaar
2014
Opvolger:
Ivan Rakitić