Louis Moholo
| Louis Moholo | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Louis Moholo in 2007
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Louis Tebugo Moholo | |||
| Geboren | Kaapstad, 10 maart 1940 | |||
| Geboorteplaats | Kaapstad
| |||
| Land |  Zuid-Afrika
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | muzikant | |||
| Instrument(en) | drums | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Louis Tebugo Moholo, ook wel Louis Moholo-Moholo (Kaapstad, 10 maart 1940), is een Zuid-Afrikaanse jazzdrummer.[1]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Moholo speelde voor het eerst in de late jaren 1950 met Early Mabuza, The Chordettes en daarna tot 1963 met The Swinging City Six van Ronnie Beers. Met de Jazz Ambassadors rond Cups Nkanuka trad hij in 1962 op op het Cold Castle National Jazz Festival.[2] Als lid van The Blue Notes, opgericht door pianist Chris McGregor, emigreerde hij met deze band naar Europa ter gelegenheid van het Antibes Jazz Festival in 1964. Na een verblijf in Zürich vestigden de muzikanten zich in Londen. Samen met Johnny Dyani, Mongezi Feza, Dudu Pukwana en Chris McGregor inspireerde hij het Britse jazzcircuit. Hij maakte deel uit van de invloedrijke freejazzbigband Brotherhood of Breath van McGregor en de groep Spear van Dudu Pukwana.
Moholo ging in 1971 voor een korte tijd terug naar Zuid-Afrika en stelde daar de eerste editie van zijn Spirits Rejoice samen. Later richtte hij de band Viva-La-Black en later The Dedication Orchestra op, die de tradities van de Brotherhood of Breath voortzette. Zijn eerste album onder zijn eigen naam was Spirits Rejoice (Ogun Records, 1978), dat wordt beschouwd als een klassiek voorbeeld van een succesvolle samenwerking tussen Britse en Zuid-Afrikaanse jazzsolisten en, naast composities van hemzelf en andere bandleden, ook Todd Matshikiza's Wedding Hymn (uit de musical King Kong) en You Ain't Gonna Know Me 'Cos You Think You Know Me van Fezas. Begin jaren 1970 was hij ook lid van de afro-rockband Assagai.
Moholo speelde met vele musici uit de freejazz en geïmproviseerde muziek, eerst met Steve Lacy en Roswell Rudd, daarna jarenlang in het trio van Mike Osborne en met Irène Schweizer en Rüdiger Carl, daarna met Peter Brötzmann en Harry Miller. Keer op keer speelde hij naast Evan Parker, Derek Bailey, Keith Tippett, Elton Dean, maar ook met Misha Mengelberg, Tristan Honsinger, Curtis Clarke, Sean Bergin evenals met John Tchicai en op de Kirchentag in Frankfurt am Main met de Merseburger kathedraalorganist Hans-Günther Wauer. De samenwerking met Cecil Taylor, die ook op cd is opgenomen, werd niet voortgezet.
De laatste jaren is hij vaak verschenen onder de naam Louis Moholo-Moholo (Sesotho moholo = groot, oud; moholo-moholo = heel groot, heel oud). In september 2005 keerde Moholo uit ballingschap terug naar Zuid-Afrika en woont opnieuw in Kaapstad, waar hij nu zijn eigen bigband heeft samengesteld (Hear our Heart’s Vibrations).
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Philippe Carles, André Clergeat, Jean-Louis Comolli: Dictionnaire du jazz, Paris 1994
- Maxine McGregor: Chris McGregor and the Brotherhood of Breath: My Life with a South African Jazz Pioneer. Flint (Michigan) 1995
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Louis Moholo Moholo ← People ← Cafe OTO. www.cafeoto.co.uk. Gearchiveerd op 22 januari 2021. Geraadpleegd op 21-02-2021.
- ↑ flatinternational - south african audio archive - Various Artists - Cold Castle National Jazz Festival 1962. www.flatinternational.org. Geraadpleegd op 21-02-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Louis Moholo op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.