Naar inhoud springen

Boeing C-17 Globemaster III

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
C-17 Globemaster III
Boeing C-17 Globemaster III
Fabrikant Boeing
Lengte 53,04 m
Spanwijdte 51,74 m
Hoogte (vanaf de grond) 16,79 m
Stoelen voor passagiers 102 (134 met pallet stoelen)
Vleugeloppervlak 353 m²
Motoren 4 x Pratt & Whitney PW2040 (militaire benaming F117-PW-100)
Max. stuwkracht per motor 18.343 kg (179,9 kN)
Max. reikwijdte 11.538 km (zonder lading)
Status In dienst
Aantal gebouwd 279
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart
Een C17 gebruikt "reverse thrust" om achteruit te bewegen op de landingsbaan

De Boeing (voormalig McDonnell Douglas) C-17 Globemaster III is een Amerikaans strategisch transportvliegtuig, gebouwd door Boeing Integrated Defense Systems, en in dienst bij de US Air Force, Royal Air Force, Royal Australian Air Force, Canadian Forces Air Command, Indian Air Force en Qatar Air Force

Een reeks landen (de NAVO-leden Nederland, Bulgarije, Denemarken, Estland, Hongarije, Italië, Letland, Litouwen, Noorwegen, Polen, Roemenië, Slovenië, Slowakije, Tsjechië en de Verenigde Staten, alsmede Finland en Zweden) hebben in 2009 gezamenlijk drie C-17 Globemaster III's aangeschaft onder de noemer Strategic Airlift Capability. Ze zijn gestationeerd op de luchtmachtbasis Pápa in Hongarije. Nederland is een van de grootste gebruikers met meer dan 500 vlieguren. Op 14 juli 2009 werd het eerste toestel afgeleverd; de twee andere volgden in het najaar.

De VS gebruiken het toestel om nucleair materiaal te vervoeren. C-17A's van de 62d Airlift Wing (Prime Nuclear Airlift Force) in McChord doen regelmatig de basissen van Kleine-Brogel en Volkel aan, waar B61-atoombommen liggen opgeslagen.[1]

De C-17 Globemaster III is in staat tot snelle strategische levering van troepen en goederen van en naar een hoofdbasis of naar voorwaartse bases. Het toestel is groot genoeg om een Chinook helikopter te transporteren. Hij is ook in staat tot het tactisch transporteren van bijvoorbeeld gewonden en voor luchtdroppingen. De C-17 ontleent zijn naam aan twee eerdere zware transportvliegtuigen, de C-74 Globemaster en de C-124 Globemaster II. Doordat het een groot toestel is, heeft de C-17 een baanlengte van 2316 m nodig om op te kunnen stijgen en 1060 m om te kunnen landen. In augustus 2021 bleek een C-17 in staat 823 personen te vervoeren bij hun evacuatie van Afghanistan naar Qatar.[2]

India heeft inmiddels zeventien C-17 Globemasters in gebruik, die van strategisch belang zijn voor de grensconflicten tussen China en de rest van de wereld.[3]

Een Nederlandse Panzerhaubitze 2000 in een C-17 op transport naar Afghanistan

Specificaties

[bewerken | brontekst bewerken]
Cockpit van een C-17
Eigenschap Specificatie
Bemanning 3 (2 piloten, 1 loadmaster)
Capaciteit
  • 77.519 kg aan lading op pallets.
  • 102 parachutisten of
  • 134 soldaten met pallet- en zijmuurstoelen of
  • 54 soldaten met zijmuur stoelen (en 13 pallets reguliere lading) of
  • 36 bed gebonden en 54 ambulante patiënten met medische begeleiders of
  • Voertuigen, zoals een M1 Abrams tank, een Panzerhaubitze 2000 of drie Strykers
Lengte 53,04 m
Spanwijdte 51,74 m
Hoogte 16,79 m
Vleugeloppervlak 353 m²
Aspect ratio 7,165
vleugelprofiel wortel: DLBA 142; tip: DLBA 147
Leeg gewicht 122.469 kg
Maximaal startgewicht 265.352 kg
Motoren 4 × Pratt & Whitney F117-PW-100 turbofanmotoren, 18.343 kg (179,9 kN) stuwkracht per motor
Maximumsnelheid 1080 km/h (M0,875)
Kruissnelheid 830 km/h (450 kn) (M0,74–0,79)
Reikwijdte 4.480 km met 71.214 kg lading
Maximale reikwijdte 11.538 km
Maximale vlieghoogte 13.716 m
Vleugel belasting 751 kg/m2
Stuwkracht/gewicht 0,277 (minimum)
Startbaanlengte (Max. startgewicht) 2.359,15 m
Startbaanlengte (179.169 kg) 914 m
Landingsbaanlengte 1.067 m (maximaal beladen)

Bronnen: Boeing,[4] Us Air Force fact sheet,[5] NASA[6], U. S. Government Accountability Office[7]

Onder andere (lijst niet compleet):

Zie de categorie Boeing C-17 Globemaster III van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.