Jesse Mahieu: verschil tussen versies

Jesse Mahieu
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Naam	Jesse Mahieu
Geboortedatum	12 augustus 1978
Geboorteplaats	Best
Nationaliteit	Nederland
Lengte	1,96 m
Sportieve informatie
Discipline	Hockey
Club	MHC Best, Oranje Zwart, Nijmegen, Pinoké, Amsterdam, Central Hockey Club, Pinoké
Olympische Spelen	2004
Debuut	2002
Portaal	Sport

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Huidige versie van 20 sep 2024 om 00:14

Jesse Mahieu (Best, 12 augustus 1978) is een Nederlandse hockeycoach en voormalige hockeyspeler. Hij speelde 50 officiële interlands voor de Nederlandse hockeyploeg. Hij nam eenmaal deel aan de Olympische Spelen en won bij die gelegenheid een zilveren medaille.

De verdediger maakte zijn debuut op 1 mei 2002 in de oefeninterland Duitsland-Nederland (1-1). Mahieu speelde achtereenvolgens voor MHC Best, Oranje Zwart, Nijmegen, Pinoké en Amsterdam. Met die laatste club werd hij als aanvoerder tweemaal landskampioen (2003 en 2004) en won de European Cup Winners' Cup in 2003 en 2007 alsook de Europa Cup I in 2005 in Amsterdam. In de aanloop naar de Champions Trophy van 2005 in Chennai verloor hij zijn plaats in de Nederlandse selectie. Na herstel van een steekwond, opgelopen in februari 2006 voegde hij zich weer bij de nationale selectie voor het WK 2006 in Mönchengladbach. In 2007 speelde hij competitie voor Central Hockey Club in Kaapstad.

Vanaf 2008 is Jesse Mahieu ook werkzaam als redacteur en eindredacteur voor verschillende televisieprogramma's zoals Holland Sport, RTL Late Night, De Wereld Draait Door en M van Margriet van der Linden.

In februari 2013 bekende Mahieu in Het Parool dat hij in oktober 2012 een positieve test had gedaan op cocaïne en MDMA. De test werd vroeg in de competitie afgenomen; Mahieu verklaarde de partydrugs in de zomerstop te hebben gebruikt. Hij aanvaardde een jaar schorsing en liet zijn contract bij Pinoké per direct ontbinden (per oktober 2012).^[1]

Mahieu werd in februari 2017 hoofdcoach van het eerste mannenteam van Pinoké en onder zijn leiding won Heren 1 in 2018 de KNHB Gold Cup en bereikte Heren 1 in het seizoen 2021/2022 de play-offs van de Hoofdklasse Hockey. In mei 2023 wist hij voor het eerst in de clubgeschiedenis het landskampioenschap voor Pinoké in de wacht te slepen.

Internationale erelijst

Jaar	Toernooi	Plaats	Resultaat
2004	Olympische Spelen	Athene, Griekenland	2
	Champions Trophy	Lahore, Pakistan	2
2005	Europees kampioenschap	Leipzig, Duitsland	2

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Profiel van Jesse Mahieu op sports-reference.com (gearchiveerd)

↑ Hockeyer Mahieu betrapt op cocaïne, NU.nl, 25 februari 2013. Gearchiveerd op 17 november 2017.

[1] Hockeyer Mahieu betrapt op cocaïne, NU.nl, 25 februari 2013. Gearchiveerd op 17 november 2017.

[1]

@@ Regel 22: / Regel 22: @@
 | prestaties        =
 }}
-'''Jesse Mahieu''' ([[Best]], [[12 augustus]] [[1978]]) is een [[Nederland]]se [[hockey]]er. Hij speelde 50 officiële interlands voor de [[Nederlandse hockeyploeg (mannen)|Nederlandse hockeyploeg]]. Hij nam eenmaal deel aan de [[Olympische Spelen]] en won bij die gelegenheid een zilveren [[medaille]].
+'''Jesse Mahieu''' ([[Best]], [[12 augustus]] [[1978]]) is een [[Nederland]]se [[hockey]]coach en voormalige hockeyspeler. Hij speelde 50 officiële interlands voor de [[Nederlandse hockeyploeg (mannen)|Nederlandse hockeyploeg]]. Hij nam eenmaal deel aan de [[Olympische Spelen]] en won bij die gelegenheid een zilveren [[medaille]].
 De verdediger maakte zijn debuut op [[1 mei]] [[2002]] in de oefeninterland [[Duitsland]]-[[Nederland]] (1-1). Mahieu speelde achtereenvolgens voor [[MHC Best]], [[Oranje Zwart]], [[NMHC Nijmegen|Nijmegen]], [[Pinoké]] en [[Amsterdamsche Hockey & Bandy Club|Amsterdam]]. Met die laatste club werd hij als aanvoerder tweemaal landskampioen ([[2003]] en [[2004]]) en won de European Cup Winners' Cup in 2003 en 2007 alsook de Europa Cup I in 2005 in Amsterdam. In de aanloop naar de Champions Trophy van 2005 in [[Chennai]] verloor hij zijn plaats in de Nederlandse selectie. Na herstel van een steekwond, opgelopen in februari 2006 voegde hij zich weer bij de nationale selectie voor het WK 2006 in Mönchengladbach. In 2007 speelde hij competitie voor Central Hockey Club in Kaapstad.
@@ Regel 30: / Regel 30: @@
 In februari 2013 bekende Mahieu in [[Het Parool]] dat hij in oktober 2012 een positieve test had gedaan op [[cocaïne]] en [[MDMA]]. De test werd vroeg in de competitie afgenomen; Mahieu verklaarde de partydrugs in de zomerstop te hebben gebruikt. Hij aanvaardde een jaar schorsing en liet zijn contract bij Pinoké per direct ontbinden (per oktober 2012).<ref>[https://www.nu.nl/sport/3333572/hockeyer-mahieu-betrapt-cocaine.html Hockeyer Mahieu betrapt op cocaïne], NU.nl, 25 februari 2013. [https://web.archive.org/web/20171117064729/https://www.nu.nl/sport/3333572/hockeyer-mahieu-betrapt-cocaine.html Gearchiveerd] op 17 november 2017.</ref>
-Mahieu werd in februari 2017 hoofdcoach van het eerste mannenteam van Pinoké en onder zijn leiding won Heren 1 in 2018 de [[KNHB Gold Cup]] en bereikte Heren 1 in het seizoen [[Hoofdklasse hockey heren 2021/22|2021/2022]] de [[Play-off|play-offs]] van de [[Hoofdklasse hockey|Hoofdklasse Hockey]].
+Mahieu werd in februari 2017 hoofdcoach van het eerste mannenteam van Pinoké en onder zijn leiding won Heren 1 in 2018 de [[KNHB Gold Cup]] en bereikte Heren 1 in het seizoen [[Hoofdklasse hockey heren 2021/22|2021/2022]] de [[Play-off|play-offs]] van de [[Hoofdklasse hockey|Hoofdklasse Hockey]]. In mei 2023 wist hij voor het eerst in de clubgeschiedenis het [[Hoofdklasse hockey heren 2022/23|landskampioenschap]] voor Pinoké in de wacht te slepen.
-In mei 2023 wist hij voor het eerst in de geschiedenis van de club het landskampioenschap voor Pinoké in de wacht te slepen.
 ==Internationale erelijst==