Pingsten

De Hillige Geist warrt utgaten, so as dat in dat Rabbula-Evangeliar (586) dorstellt is

Pingsten (von greeksch πεντηκοστή ἡμέρα, pentekostē hēmera, „de föfftigste Dag“) is de Naam vun dat Fest an den föfftigsten Dag nah Paaschen. Bovenhen is dat de teinste Dag nah Christi Himmelfohrt. De Pingstsönndag liggt dor jümmers üm in de Tiet twuschen den 10. Mai un den 13. Juni.

Wo dat Pingstfest vun herkamen deit

De christlichen Karken fiert an düssen Dag dat Fest vun den Hilligen Geist. In de Apostelgeschicht vun dat Nee Testament warrt in dat 2. Kapitel vertellt, wie düsse Geist to Jesus siene Jüngers kamen is:

„As nu de Pingstdag dor weer, dor seten se all tohoop un luern up dat, wat nu kamen scholl. Un dat duur nich lang, dor fung dat an to susen un to brusen vun’n Heven her, graad so, as wenn en Storm upkümmt, un in dat ganze Huus, wo se seten, weer dat to spören. Dor kregen se Tungen to sehn, as wenn dat Füerflammen weern. De delen sik wedder, un up jedeneen vun jem sett sik een dol. Un se wurrn all vull vun den Hilligen Geist, un se fungen an un spraken in annere Spraken, graad as de Geist jem dat ingeev, dat uttospreken“ (Nah de Översetten vun Johannes Jessen).

Dat christlich Pingsten stammt vun dat jöödsche Schawuot af, dat is dat Wekenfest. As christlich Fest warrt dor to’n eersten Mol in dat Johr 130 vun snackt.

Wie de Karken dat Pingstfest verstaht

To Pingsten warrt ok seggt, dat weer „De Kark ehr Geboortsdag“. Dor warrt natüürlich oorntlich fiert in de verscheden christlichen Karken. Jesus harr ja vörutseggt, dat nah sien Dood de Hillige Geist to siene Jüngers kamen scholl. Mit Pingsten warrt ok de Oostertiet fierlich afslaten. De Christen glöövt, ok hüdigendags kriggt jedeen Christen bi de Doop den Hilligen Geist. Dor warrt he noch eenmol dör boren, heet dat. Vunwegen dat de Hillige Geist in jedeen Christen in wohnen deit, warrt seggt, jedeen Christenminsch is en „Tempel vun den Hilligen Geist“.

Dat Pingstwunner is düt, dat de Jüngers mit’nmol all Spraken snacken un ok verstahn könnt. De Hillig Geist hett jem dat ingeven, heet dat. De Christen seht dat nu so an, dat dör düt Wunner dat babyloonsche Dör’nanner vun de Spraken (kiek bi Genesis 11) to Enn kamen is. Mit düt Spraken-Dör’nanner harr Gott nah de Geschicht ut dat Ole Testament de Minschen straaft, weil se menen, se kunnen en Toorn boon, de bit na’n Heben reckt. Hüdigendags warrt Pingsten dörüm so utleggt, dat de Kark in de Mission all Minschen in all Spraken vun de Welt dat Evangelium tospreken schall, egolweg, wat vun Volk un wat vun Land dat nu weer.