Pergi ke kandungan

Sentimen anti-Jepun di Korea

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Sepanduk anti-Jepun dalam bahasa Korea. Kain rentang berkenaan dengan pertikaian Liancourt Rocks dan merujuk kepada orang Jepun sebagai Jjokbari (쪽바리), satu penghinaan etnik yang menghina orang yang berketurunan Jepun. Diterjemah secara kasar, sepanduk itu berkata "Kepada Dokdo: Jangan takut, kerana kami mempunyai MARIN yang memburu hantu dan memburu Jepun bersama kami!"

Sentimen anti-Jepun (Korea: 반일감정; hanja: 反日感 情, Banil gamjeong; Jawi: ‏سينتيمن انتي-جڤون‎‎) dalam masyarakat Korea berakar umbi daripada sentimen sejarah, budaya dan nasionalisme.

Sikap anti-Jepun yang pertama direkodkan di Korea adalah kesan daripada serbuan lanun Jepun dan pencerobohan Jepun yang kemudiannya pada 1592−98 ke atas Korea.[1] Sentimen dalam masyarakat kontemporari sebahagian besarnya dikaitkan dengan pemerintahan Jepun di Korea dari 1910–45. Satu tinjauan pada tahun 2005 mendapati bahawa 89% daripada rakyat Korea Selatan yang ditinjau mengatakan bahawa mereka "tidak boleh mempercayai Jepun."[2] Baru-baru ini, menurut Tinjauan Perkhidmatan Dunia BBC yang dijalankan pada 2013, 67% rakyat Korea Selatan melihat pengaruh Jepun secara negatif, dan 21% menyatakan pandangan positif. Ini meletakkan Korea Selatan di belakang tanah besar China sebagai negara dengan perasaan kedua paling negatif terhadap Jepun di dunia.[3]

Asal-usul sejarah

[sunting | sunting sumber]

Pencerobohan Jepun ke atas Korea

[sunting | sunting sumber]
Rencana utama: Pencerobohan Jepun ke atas Korea (1592–1598)

Pada masa itu, penceroboh Jepun memotong lebih daripada 20,000 hidung dan telinga orang Korea dan membawa mereka kembali ke Jepun untuk mencipta makam hidung sebagai trofi perang.[4][5][6] Selain itu selepas perang, tukang-tukang Korea termasuk tukang tembikar telah diculik atas arahan Hideyoshi untuk memupuk seni dan budaya Jepun. Tukang tembikar Korea yang diculik memainkan peranan penting untuk menjadi faktor utama dalam mewujudkan jenis tembikar baharu seperti barangan Satsuma, Arita dan Hagi.[7][8][9] Ini tidak lama lagi akan menyebabkan ketegangan antara kedua-dua negara; meninggalkan orang Korea merasakan bahawa sebahagian daripada budaya mereka telah dicuri oleh Jepun pada masa ini. 

Kesan pemerintahan Jepun di Korea

[sunting | sunting sumber]
Lihat juga: Pemerintahan Jepun di Korea

Korea diperintah oleh Empayar Jepun dari 1910 hingga 1945. Penglibatan Jepun bermula dengan Perjanjian Ganghwa 1876 semasa Dinasti Joseon Korea dan meningkat sepanjang dekad berikut dengan Rampasan kuasa Gapsin (1882), Perang China-Jepun Pertama (1894–95), pembunuhan Maharani Myeongseong di tangan Ejen Jepun pada tahun 1895,[10] penubuhan Empayar Korea (1897), Perang Rusia-Jepun (1904–05), Perjanjian Taft–Katsura (1905), yang memuncak dengan Perjanjian Eulsa 1905, menghapuskan hak diplomatik autonomi Korea, dan Perjanjian Pengilhakan 1910 (kedua-duanya akhirnya diisytiharkan terbatal dan tidak sah oleh Perjanjian Hubungan Asas antara Jepun dan Republik Korea pada tahun 1965).

Dasar asimilasi budaya Jepun

[sunting | sunting sumber]
Poster filem Arirang (1957). Filem asal diterbitkan pada tahun 1926 oleh pengarah filem Korea Na Woon-gyu.

Pengilhakan Jepun ke atas Korea telah disebut sebagai kes "pembunuhan budaya" oleh Yuji Ishida, seorang pakar dalam kajian pembunuhan di Universiti Tokyo.[11] Kerajaan Jepun mempraktikkan penindasan budaya dan bahasa Korea dalam "percubaan untuk menghapuskan semua unsur budaya Korea daripada masyarakat tersebut."[11]

Selepas pengilhakan Korea, Jepun menguatkuasakan dasar asimilasi budaya. Bahasa Korea telah dikeluarkan daripada mata pelajaran sekolah yang diperlukan di Korea pada tahun 1936. Jepun mengenakan sistem nama keluarga bersama dengan undang-undang sivil ( Sōshi-kaimei ) dan kehadiran di kuil Shinto. Orang Korea secara rasmi dilarang menulis atau bercakap bahasa Korea di sekolah, perniagaan atau tempat awam.[12] Bagaimanapun, banyak filem berbahasa Korea ditayangkan di semenanjung Korea. Di samping itu, orang Korea marah atas pengubahan dan pemusnahan pelbagai monumen Korea oleh pihak Jepun termasuk Istana Gyeongbok (경복궁, Gyeongbokgung) dan semakan dokumen yang menggambarkan Jepun dalam bayangan negatif.

Gerakan kemerdekaan

[sunting | sunting sumber]

Pada 1 Mac 1919, protes anti-Jepun diadakan di seluruh negara untuk menuntut kemerdekaan. Kira-kira 2 juta rakyat Korea mengambil bahagian secara aktif dalam apa yang kini dikenali sebagai Pergerakan 1 Mac. Pengisytiharan Kemerdekaan,[13] bercorak versi Amerika, dibaca oleh guru dan pemimpin sivik di puluhan ribu kampung di seluruh Korea: "Hari ini menandakan pengisytiharan kemerdekaan Korea. Akan ada demonstrasi aman di seluruh Korea. Jika pertemuan kita teratur dan aman, kita akan menerima bantuan Presiden Wilson dan kuasa besar di Versailles, dan Korea akan menjadi negara yang bebas."[14] Jepun menindas gerakan kemerdekaan melalui kuasa tentera. Dalam satu kejadian kemudian, penduduk kampung telah digiring ke dalam gereja tempatan yang kemudiannya dibakar.[15] Jumlah korban rasmi Jepun termasuk 553 orang terbunuh, 1,409 orang cedera, dan 12,522 orang ditangkap, tetapi anggaran Korea lebih tinggi: lebih 7,500 orang terbunuh, kira-kira 15,000 orang cedera, dan 45,000 orang ditangkap.[16]

Wanita penghibur

[sunting | sunting sumber]

Ramai wanita Korea telah diculik dan dipaksa oleh pihak berkuasa Jepun untuk perhambaan seks tentera, secara eufemisme dipanggil " wanita penghibur " (위안부, wianbu).[17][18] Beberapa ahli sejarah Jepun, seperti Yoshiaki Yoshimi, menggunakan diari dan keterangan pegawai tentera serta dokumen rasmi dari Jepun dan arkib tribunal Tokyo, telah berhujah bahawa tentera Imperial Jepun sama ada terlibat secara langsung atau tidak langsung dalam memaksa, menipu, memikat, dan kadang kala menculik wanita muda di seluruh jajahan Asia Jepun dan wilayah yang ditakluki.[19]

Isu kontemporari

[sunting | sunting sumber]

Menurut Robert E. Kelly, seorang profesor di Universiti Kebangsaan Pusan, perkauman anti-Jepun di Korea Selatan bukan sahaja berpunca daripada kekejaman Imperial Jepun semasa era kolonial, tetapi daripada pembahagian Semenanjung Korea.[20] Memandangkan kebanyakan orang Korea, sama ada utara dan selatan ialah nasionalis perkauman, kebanyakan orang Korea Selatan masih merasakan persaudaraan dan perpaduan kaum dengan Korea Utara.[20] Disebabkan tanggapan pertalian perkauman ini, mereka merasakan adalah buruk bagi seorang Korea Selatan untuk membenci Korea Utara, risau menghadapi risiko dipanggil pengkhianat bangsa.[20] Akibatnya, Kelly berkata, rakyat Korea Selatan melepaskan kemarahan yang meningkat daripada pembahagian Korea dialihkan terhadap Jepun.[20] Pandangan ini disokong oleh seorang lagi profesor, Brian Reynolds Myers dari Universiti Dongseo.[21][22]

Revisionisme buku teks Jepun

[sunting | sunting sumber]

  Sentimen anti-Jepun juga disebabkan oleh pelbagai kontroversi buku teks Jepun. Pada 26 Jun 1982, proses penyaringan buku teks di Jepun mendapat perhatian apabila media Jepun dan negara jirannya memberi liputan meluas kepada perubahan yang diperlukan oleh Menteri Pendidikan. Pakar dari kementerian berusaha untuk menjinakkan rujukan buku teks mengenai pencerobohan Jepun sebelum dan semasa Perang Dunia II. Pencerobohan Jepun ke atas China pada tahun 1937, misalnya, telah diubah suai kepada "kemaraan". Petikan yang menggambarkan kejatuhan Nanking mewajarkan kekejaman Jepun dengan menerangkan perbuatan itu akibat provokasi Cina. Tekanan dari China berjaya menyebabkan Kementerian Pendidikan menerima pakai kriteria kebenaran baharu - "Fasal Negara Jiran" (近隣諸国条項) - menyatakan: "buku teks harus menunjukkan pemahaman dan mencari keharmonian antarabangsa dalam perlakuan mereka terhadap peristiwa sejarah moden dan kontemporari yang melibatkan negara jiran Asia."[23]

Pada tahun 2006, buku teks Jepun menyatakan bahawa Batu Liancourt ialah wilayah Jepun. Pulau ini adalah wilayah yang dipertikaikan yang dituntut oleh Jepun dan Korea Selatan. Ketua Kementerian Pendidikan Korea Selatan, Kim Shinil, menghantar surat bantahan kepada Bunmei Ibuki, Menteri Pendidikan, pada 9 Mei 2007. Dalam ucapan menandakan ulang tahun ke-88 Pergerakan Kemerdekaan 1 Mac, Presiden Korea Selatan Roh Moo-hyun menyeru Jepun untuk membetulkan buku teks sekolah mereka mengenai topik kontroversi mulai daripada "perkosaan wanita penghibur yang tidak berperikemanusiaan" kepada "pemilikan Korea terhadap Liancourt Rocks".[24]

Kesan sentimen

[sunting | sunting sumber]

Masyarakat

[sunting | sunting sumber]

Sebuah artikel CNN ASIANOW 2000 menyifatkan populariti budaya Jepun dalam kalangan muda Korea Selatan sebagai "meresahkan" bagi warga tua Korea Selatan yang masih mengingati pendudukan oleh Jepun.[25]

Di Korea Selatan, pesubahat kerajaan pendudukan Jepun, yang dipanggil chinilpa (친일파), secara amnya diiktiraf sebagai pengkhianat negara. Perhimpunan Kebangsaan Korea Selatan meluluskan undang-undang khas untuk menebus harta pesubahat pro-Jepun pada 8 Disember 2005, dan undang-undang itu telah digubal pada 29 Disember 2005. Pada tahun 2006, Perhimpunan Kebangsaan Korea Selatan membentuk Jawatankuasa Pemeriksaan Harta Pesubahat Jepun. Tujuannya adalah untuk menuntut semula harta yang diperoleh secara tidak wajar melalui kerjasama dengan kerajaan Jepun semasa penjajahan. Projek itu dijangka memenuhi permintaan rakyat Korea supaya harta yang diperoleh oleh pesubahat di bawah pihak berkuasa penjajah Jepun dikembalikan.[26] Dalam keadaan sedemikian, seseorang yang mempunyai sentimen pro-Jepun nampaknya cuba menyembunyikan kenyataan.  Menurut tinjauan tanpa nama yang dilakukan oleh BBC pada Mac 2010, 64% rakyat Korea Selatan sebenarnya menyokong Jepun.[27]

Walaupun sesetengah rakyat Korea Selatan menyatakan harapan bahawa bekas Perdana Menteri Jepun Yukio Hatoyama akan mengendalikan hubungan Jepun-Korea Selatan dengan cara yang lebih baik berbanding pentadbiran konservatif sebelumnya, sekumpulan kecil penunjuk perasaan di Seoul mengadakan perhimpunan anti-Jepun pada 8 Oktober 2009, sebelum kedatangannya. Protes itu meminta Jepun memohon maaf atas insiden Perang Dunia II dan termasuk pemusnahan bendera Jepun.[28]

Duta Amerika Syarikat ke Korea Selatan, Harry B. Harris Jr, yang berketurunan Jepun, telah dikritik di media Korea Selatan kerana mempunyai misai, yang dikatakan pengkritiknya menyerupai beberapa pemimpin Empayar Jepun. Artikel CNN yang ditulis oleh Joshua Berlinger mencadangkan bahawa memandangkan keturunan Harris, kritikan terhadap misainya mungkin disebabkan oleh perkauman.[29]

Pada Ogos 2019, Seoul, ibu negara Korea Selatan, telah merancang untuk memasang lebih 1,000 sepanduk anti-Jepun di seluruh bandar sebagai langkah menyokong boikot berterusan negara itu terhadap produk Jepun. Sepanduk itu memaparkan perkataan "TIDAK", dalam bahasa Korea, dengan bulatan merah bendera Jepun mewakili "O". Sepanduk itu juga mengandungi frasa "Saya tidak akan pergi ke Jepun" dan "Saya tidak akan membeli produk Jepun." Bagaimanapun, selepas 50 sepanduk dipasang, bandar itu terpaksa berbalik arah dan memohon maaf di tengah-tengah kritikan umum bahawa kempen itu akan merenggangkan lagi hubungan antara Korea Selatan dan Jepun.[30][31]

Hubungan negara

[sunting | sunting sumber]

Yasuhiro Nakasone menghentikan lawatan ke Kuil Yasukuni kerana permintaan Republik Rakyat China pada tahun 1986. Bagaimanapun, bekas Perdana Menteri Jepun Junichiro Koizumi meneruskan lawatan ke Kuil Yasukuni pada 13 Ogos 2001. Beliau melawat kuil itu enam kali sebagai Perdana Menteri, menyatakan bahawa beliau "memberi penghormatan kepada tentera yang mati untuk mempertahankan Jepun."[32] Lawatan ini mendapat kecaman dan bantahan yang kuat daripada jiran Jepun, terutamanya China.[33] Akibatnya, China dan Korea Selatan enggan bertemu dengan Koizumi, dan tiada kunjungan bersama antara pemimpin China dan Jepun selepas Oktober 2001 dan antara pemimpin Korea Selatan dan Jepun selepas Jun 2005. Bekas Presiden Korea Selatan Roh Moo-hyun menangguhkan semua rundingan sidang kemuncak antara Korea Selatan dan Jepun.[34]

Pendidikan

[sunting | sunting sumber]

Sebilangan besar imej anti-Jepun yang dibuat oleh pelajar sekolah dari Sekolah Menengah Gyeyang, yang kebanyakannya menggambarkan tindakan keganasan terhadap Jepun, dipaparkan di Stesen Gyulhyeon sebagai sebahagian daripada projek seni sekolah. Sebilangan lukisan menggambarkan bendera Jepun dibakar, dibom, dan dipijak, manakala yang lain pulau-pulau Jepun dibom dan dimusnahkan oleh gunung berapi dari Korea. Satu daripadanya menggambarkan watak anime/manga Jepun Sailor Moon memegang bendera Korea Selatan dengan gelembung petikan yang mengatakan secara kasar "Dokdo ialah tanah Korea"[35][36][37]

Menurut kaji selidik yang dijalankan oleh Pusat Hak Asasi Pekerja Pendatang Korea pada tahun 2006, 34.1% daripada pelajar sekolah rendah di wilayah Incheon menjawab bahawa "orang Jepun harus dibuang dari Korea". Kadar ini jauh lebih tinggi berbanding dengan jawapan kepada soalan yang sama mengenai pendatang Cina (8.7%), kulit hitam Afrika (8.7%), Asia Timur (5.0%), kulit hitam Amerika (4.3%) dan kulit putih Amerika (2.3%).[38][39]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "History Today: The educational archive of articles, news and study aids for teachers, students and enthusiasts - History Today - History Today - Top menu - Magazine Online - Archives (1980-2007)". 2007-09-26. Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-09-26. Dicapai pada 2019-09-27.
  2. ^ Cooney, Kevin J.; Scarbrough, Alex (2008). "Japan and South Korea: Can These Two Nations Work Together?". Asian Affairs. 35 (3): 173–192. ISSN 0092-7678.
  3. ^ http://www.globescan.com/images/images/pressreleases/bbc2013_country_ratings/2013_country_rating_poll_bbc_globescan.pdf
  4. ^ Sansom, George; Sir Sansom; George Bailey (1961). A History of Japan, 1334-1615. Stanford studies in the civilizations of eastern Asia. Stanford University Press. m/s. 360. ISBN 0-8047-0525-9. Visitors to Kyoto used to be shown the Minizuka or Ear Tomb, which contained, it was said, the ears of those 38,000, sliced off, suitably pickled, and sent to Kyoto as evidence of victory.
  5. ^ Saikaku, Ihara; Gordon Schalow, Paul (1990). The Great Mirror of Male Love. Stanford Nuclear Age Series. Stanford University Press. m/s. 324. ISBN 0-8047-1895-4. The Great Mirror of Male Love. "Mimizuka, meaning "ear tomb", was the place Toyotomi Hideyoshi buried the ears taken as proof of enemy dead during his brutal invasions of Korea in 1592 and 1997.
  6. ^ Kristof, Nicholas D. (September 14, 1997), "Japan, Korea and 1597: A Year That Lives in Infamy", The New York Times, dicapai pada 2008-09-22
  7. ^ Purple Tigress (August 11, 2005). "Review: Brighter than Gold - A Japanese Ceramic Tradition Formed by Foreign Aesthetics". BC Culture. Diarkibkan daripada yang asal pada 18 January 2008. Dicapai pada 2008-01-10.
  8. ^ "Muromachi period, 1392-1573". Metropolitan Museum of Art. October 2002. Diarkibkan daripada yang asal pada 13 January 2008. Dicapai pada 2008-01-10. 1596 Toyotomi Hideyoshi invades Korea for the second time. In addition to brutal killing and widespread destruction, large numbers of Korean craftsmen are abducted and transported to Japan. Skillful Korean potters play a crucial role in establishing such new pottery types as Satsuma, Arita, and Hagi ware in Japan. The invasion ends with the sudden death of Hideyoshi.
  9. ^ John Stewart Bowman (2002). Columbia Chronologies of Asian History and Culture. Columbia University Press. m/s. 170p. ISBN 0-231-11004-9.
  10. ^ See Russian eyewitness account of surrounding circumstances at "Korea Web – Market Hero Review 2019". Diarkibkan daripada yang asal pada 2012-10-12. Dicapai pada 2013-03-24.
  11. ^ a b "'Cultural Genocide' and the Japanese Occupation of Korea". Diarkibkan daripada yang asal pada 7 March 2007. Dicapai pada 2007-02-19.
  12. ^ Cumings, Bruce G. "The Rise of Korean Nationalism and Communism". A Country Study: North Korea. Library of Congress. Call number DS932.N662 1994.
  13. ^ "KimSoft ⋆ Korea Web Weekly, actualidad y más". Diarkibkan daripada yang asal pada 2007-04-18. Dicapai pada 2007-04-13.
  14. ^ The Samil (March First) Independence Movement Diarkibkan 2007-04-17 di Wayback Machine
  15. ^ Dr. James H. Grayson, "Christianity and State Shinto in Colonial Korea: A Clash of Nationalisms and Religious Beliefs" Diarkibkan Jun 14, 2007, di Wayback Machine DISKUS Vol.1 No.2 (1993) pp.13-30.
  16. ^ Bruce Cummings, Korea's Place in the Sun: A Modern History, W.W. Norton & Company, 1997, New York, p. 231, ISBN 0-393-31681-5.
  17. ^ "WCCW Film Festival Nov 9 - 11 2018".
  18. ^ Yoshimi Yoshiaki, 従軍慰安婦 (Comfort Women). Translated by Suzanne O'Brien. Columbia University Press, 2001, ISBN 0-231-12032-X
  19. ^ Min, Pyong Gap (2003). "Korean "Comfort Women": The Intersection of Colonial Power, Gender, and Class". Gender and Society. 17 (6): 938–957. doi:10.1177/0891243203257584. ISSN 0891-2432. JSTOR 3594678.
  20. ^ a b c d Kelly, Robert E. (4 June 2015). "Why South Korea is So Obsessed with Japan". Real Clear Defense.
  21. ^ Myers, Brian Reynolds (27 May 2010). "South Korea's Collective Shrug". The New York Times. New York. Diarkibkan daripada yang asal pada April 19, 2015. Dicapai pada April 19, 2015.
  22. ^ Myers, Brian Reynolds (14 September 2010). "South Korea: The Unloved Republic?". Diarkibkan daripada yang asal pada May 19, 2013. Dicapai pada 19 May 2013.
  23. ^ Murai Atsushi, "Abolish the Textbook Authorization System", Japan Echo, (Aug. 2001): 28.
  24. ^ "Roh Calls on Japan to Respect Historical Truth" Diarkibkan Mac 13, 2007, di Wayback Machine, Chosun Ilbo, Mar.2,2007.
  25. ^ "Japanese pop culture invades South Korea." CNN.
  26. ^ "Assets of Japan Collaborators to Be Seized", The Korea Times, August 13, 2006.
  27. ^ BBC World Service poll Diarkibkan 2013-06-04 di Wayback Machine, Positive vs. Negative views regarding the influence of various countries.
  28. ^ "SOUTH KOREA: Anti-Japanese rally in Seoul ahead of Japanese prime minister's visit" Diarkibkan 2012-01-18 di Wayback Machine, ITN Source, October 9, 2009.
  29. ^ Berlinger, Joshua (17 January 2020). "Why South Koreans are flipping out over a US ambassador's mustache". CNN. Dicapai pada 18 January 2020.
  30. ^ Kang, Tae-jun. "Voices Grow in South Korea to Oppose Anti-Japan Movement". thediplomat.com (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-11-02.
  31. ^ "'NO JAPAN' 배너 반나절 만에 철거…"불매운동 정신 훼손"". KBS 뉴스 (dalam bahasa Korea). Dicapai pada 2021-11-02.
  32. ^ (dalam bahasa Jepun) "小泉総理インタビュー 平成１８年８月１５日" Diarkibkan 2007-09-30 di Wayback Machine (Official interview of Koizumi Junichiro on August 15, 2006), Prime Minister of Japan and His Cabinet, August 15, 2006.
  33. ^ Don Kirk, "Koizumi Move Sparks Anger In China and South Korea" International Herald Tribune, August 14, 2001.
  34. ^ and (dalam bahasa Korea) "노무현 대통령, “고이즈미 일본총리가 신사참배 중단하지 않으면 정상회담도 없을 것” (영문기사 첨부)" Diarkibkan Mei 7, 2008, di Wayback Machine, Voice of America, 03/17/2006.
  35. ^ "Children's drawings in the subway!, How cute" Diarkibkan September 30, 2007, di Wayback Machine, Jun 13 2005, "More children's drawings displayed in the subway., The second time is just like the first" Diarkibkan September 30, 2007, di Wayback Machine, Jun 18 2005, A passing moment in the life of Gord.
  36. ^ (dalam bahasa Korea) "외국인들 “한국인 반일 감정 지나치다”" Diarkibkan Disember 24, 2007, di Wayback Machine, Daum, 2005-10-1.
  37. ^ James Card "A chronicle of Korea-Japan 'friendship'", Asia Times, Dec 23, 2005, "The most disturbing images of the year were drawings on exhibit at Gyulhyeon Station on the Incheon subway line..."
  38. ^ (dalam bahasa Korea) 초등생에 외국인 선호도 물으니…美·中·동남아·日 순[pautan mati kekal], The Kukmin Daily, 2006.12.13.
  39. ^ (dalam bahasa Korea) 인천지역 초등학생의 외국인 인식실태 및 다문화인권교육 워크샵개최[pautan mati kekal], Korean Immigrant Workers Human Rights Center, 2006-12-12.

Pautan luar

[sunting | sunting sumber]
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Sentimen_anti-Jepun_di_Korea&oldid=5415422"