Pergi ke kandungan

Sembah (Ibadah)

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Perincian dari Agama oleh Charles Sprague Pearce (1896)

Penyembahan (bahasa Inggeris: Worship, Cina: 崇拜 (Chóngbài), Jepun: 崇拝 (Sūhai)) ialah satu perbuatan pengabdian agama yang biasanya ditujukan kepada dewa . Bagi kebanyakan orang, ibadat bukan mengenai emosi, ia lebih kepada pengiktirafan Tuhan. Suatu ibadah boleh dilakukan secara individu, dalam kumpulan tidak formal atau formal, atau oleh pemimpin yang ditetapkan . Perbuatan sedemikian mungkin melibatkan penghormatan . [1][2]

Etimologi

[sunting | sunting sumber]

Perkataan ini berasal daripada bahasa Inggeris Lama weorþscipe, yang bermaksud untuk menghormati "pemujaan, penghormatan" yang ditunjukkan kepada objek, [3] yang telah dietimologikan sebagai "kelayakan atau bernilai" —untuk memberi, pada yang paling mudah, serta bernilai kepada sesuatu. [4]

Ibadah dalam pelbagai agama

[sunting | sunting sumber]

Agama Buddha

[sunting | sunting sumber]

Penyembahan dalam agama Buddha mungkin mengambil bentuk yang tidak terhitung memandangkan doktrin cara yang mahir . Penyembahan jelas dalam agama Buddha dalam bentuk seperti: yoga guru, mandala, thangka, yoga yantra, disiplin sami-sami Shaolin, panchamrita, bacaan mantra, upacara minum teh, ganacakra, antara lain. Kebaktian Buddha ialah bahagian penting dalam amalan kebanyakan penganut Buddha. Menurut jurucakap Majlis Sasana Burma, pengabdian kepada amalan rohani Buddha mengilhami pengabdian kepada Permata Tiga. [3] Kebanyakan penganut Buddha menggunakan ritual untuk mengejar aspirasi rohani mereka. Dalam agama Buddha, puja (Sanskrit & Pali: pūjā) ialah ungkapan "penghormatan, penyembahan dan perhatian kebaktian." [3] Perbuatan puja termasuk rukuk, membuat persembahan dan berzikir. Perbuatan kebaktian ini biasanya dilakukan setiap hari di rumah (sama ada pada waktu pagi atau petang atau kedua-duanya) serta semasa perayaan kaum dan hari Uposatha di kuil.

Meditasi (samādhi) adalah bentuk pemujaan utama dalam agama Buddha. Amalan ini tertumpu pada langkah ketiga Jalan Mulia Lapan Lipat yang akhirnya membawa kepada kebangkitan diri, juga dikenali sebagai pencerahan. Meditasi menggalakkan kesedaran diri dan penerokaan minda dan semangat. Secara tradisinya, meditasi Buddha telah menggabungkan samatha (tindakan menghentikan dan menenangkan diri) dan vipasyana (melihat dengan jelas dalam) untuk mencipta pengalaman minda dan badan yang lengkap. Dengan menghentikan aktiviti harian seseorang dan memberi tumpuan kepada sesuatu yang mudah, minda boleh terbuka dan berkembang cukup untuk mencapai tahap rohani. Dengan mempraktikkan langkah vipasyana, seseorang tidak mencapai tahap kesedaran terakhir, sebaliknya mendekati satu langkah lebih dekat. Meditasi yang penuh perhatian mengajar seseorang untuk berhenti bertindak balas dengan cepat terhadap pemikiran dan objek luaran yang muncul, tetapi sebaliknya untuk menahan fikiran itu dengan tenang tanpa segera bertindak balas kepadanya. Walaupun dalam kepercayaan Buddha tradisional, pencerahan adalah matlamat akhir meditasi yang diingini, ia lebih kepada kitaran dalam erti kata literal yang membantu individu memahami fikiran mereka dengan lebih baik. Sebagai contoh, meditasi membawa kepada pemahaman, membawa kepada kebaikan, membawa kepada kedamaian, dll. [5]

Agama Kristian

[sunting | sunting sumber]

Dalam agama Kristian, perkhidmatan Gereja ialah tempoh rasmi penyembahan komunal, selalunya tetapi tidak secara eksklusif berlaku pada hari Ahad (atau pada hari Sabtu dalam kes gereja-gereja tersebut mengamalkan Sabatarianisme hari ketujuh). Perkhidmatan gereja ialah perhimpunan bersama orang Kristian untuk diajar "Firman Tuhan" (Alkitab Suci) dan digalakkan dalam iman mereka. Secara teknikal, "gereja" dalam "perkhidmatan gereja" merujuk kepada perhimpunan umat beriman dan bukannya bangunan di mana acara itu berlangsung. Dalam agama Kristian, penyembahan adalah penghormatan dan penghormatan yang diberikan kepada Tuhan . Perjanjian Baru menggunakan pelbagai perkataan untuk menyatakan konsep penyembahan. Perkataan proskuneo - "menyembah" - bermaksud sujud (kepada Tuhan atau raja). [3]

Misa ialah tindakan utama penyembahan ilahi dalam Gereja Katolik . [6] Jemaah Ibadah Ilahi di Vatican menerbitkan Direktori tentang Kesalehan Popular dan Liturgi . [7] Kebaktian Roman Katolik ialah "amalan luar ketakwaan" yang bukan sebahagian daripada liturgi rasmi Gereja Katolik tetapi merupakan sebahagian daripada amalan rohani popular umat Katolik. [3] Mereka tidak menjadi sebahagian daripada ibadat liturgi, walaupun dijalankan di gereja Katolik, dalam kumpulan, di hadapan seorang imam.

Ibadah Anglikan ialah doa dan amalan peribadi yang digunakan oleh penganut Kristian Anglikan untuk menggalakkan pertumbuhan rohani dan perhubungan dengan Tuhan . Di kalangan ahli Komuni Anglikan, tabiat kebaktian persendirian yang berbeza-beza, bergantung pada keutamaan peribadi dan gabungan dengan paroki gereja rendah atau gereja tinggi .

Pemujaan vs Sembah

[sunting | sunting sumber]
Salib tepi jalan di Kizhi, Republik Karelia

Perjanjian Baru menggunakan pelbagai perkataan yang boleh diterjemahkan sebagai "penyembahan". Perkataan proskuneo - "menyembah" - bermaksud sujud kepada Tuhan atau raja. [8]

setiap aliran Kristian yang terdiri dari Katolik Rom, Anglikanisme, Ortodoks Oriental, dan Ortodoks Timur membuat perbezaan teknikal antara dua konsep yang berbeza:

  • pemujaan atau latria (Latin adoratio, Yunani latreia, [λατρεία]), yang disebabkan oleh Tuhan sahaja
  • sembah atau dulia (Latin veneratio, Yunani douleia [δουλεία]), yang boleh dipersembahkan secara sah kepada orang-orang kudus

Perbuatan pemujaan luaran menyerupai pemujaan, tetapi berbeza dalam tujuan dan maksudnya. Orang Kristian Protestan, yang sama sekali menolak pemujaan orang kudus, mempersoalkan sama ada orang Katolik sentiasa mengekalkan perbezaan sedemikian dalam amalan bhakti sebenar, terutamanya di peringkat agama rakyat .

Menurut Mark Miravalle, perkataan Inggeris "worship" ialah samar-samar, kerana ia telah digunakan (dalam tulisan Katolik, pada kadar apa pun) untuk menandakan kedua-dua pemujaan/ latria dan sembah/ dulia, dan dalam beberapa kes bahkan sebagai sinonim untuk pemujaan sebagai berbeza daripada pemujaan:

Seperti yang dijelaskan oleh St. Thomas Aquinas, pemujaan, yang dikenali sebagai latria dalam teologi klasik, adalah penyembahan dan penghormatan yang sepatutnya dipersembahkan kepada Tuhan sahaja. Ia adalah manifestasi ketundukan, dan pengakuan kebergantungan, yang sesuai ditunjukkan ke arah kecemerlangan insan ilahi yang tidak diciptakan dan kepada Ketuhanan mutlak-Nya. Ia adalah penyembahan kepada Pencipta yang layak untuk Tuhan sahaja. Walaupun kita melihat dalam bahasa Inggeris penggunaan yang lebih luas bagi perkataan "adoration" yang mungkin tidak merujuk kepada satu bentuk ibadat yang eksklusif kepada Tuhan—contohnya, apabila seorang suami mengatakan bahawa dia "memuja isterinya"—secara amnya, pemujaan itu boleh dikekalkan. ialah denotasi bahasa Inggeris terbaik untuk penyembahan latria.

Penghormatan, yang dikenali sebagai dulia dalam teologi klasik, ialah pengenalan dan penghormatan yang sewajarnya disebabkan oleh kecemerlangan insan yang dicipta. Kecemerlangan yang dipamerkan oleh makhluk ciptaan juga patut mendapat pengiktirafan dan penghormatan. Kami melihat contoh umum penghormatan dalam acara seperti penganugerahan anugerah akademik untuk kecemerlangan di sekolah, atau penganugerahan pingat olimpik untuk kecemerlangan dalam sukan. Tidak ada yang bertentangan dengan penyembahan yang sepatutnya kepada Tuhan apabila kita menawarkan penghormatan dan pengiktirafan yang sewajarnya yang layak diterima oleh manusia berdasarkan pencapaian dalam kecemerlangan.

Kita mesti membuat penjelasan lanjut mengenai penggunaan istilah "penyembahan" berhubung dengan kategori pemujaan dan pemujaan. Dari segi sejarah, sekolah-sekolah teologi telah menggunakan istilah "penyembahan" sebagai istilah umum yang merangkumi kedua-dua pemujaan dan pemujaan. Mereka akan membezakan antara "pemuja-pujaan" dan "sembah-sembahan." Perkataan "pemujaan" (dengan cara yang serupa dengan cara istilah liturgi "kultus" digunakan secara tradisional) tidak sinonim dengan pemujaan, tetapi boleh digunakan untuk memperkenalkan pemujaan atau sembahan. Oleh itu sumber-sumber Katolik kadang-kadang akan menggunakan istilah "penyembahan" bukan untuk menunjukkan pemujaan, tetapi hanya penyembahan pemujaan yang diberikan kepada Maria dan orang-orang kudus. [9]

Ilja Praasniekka, penyembahan Hari Elijah di tepi tasik di Ilomantsi, Finland pada Julai 1996

Yudaisme Ortodoks dan Islam Sunni ortodoks berpendapat bahawa untuk semua tujuan praktikal, pemujaan harus dianggap sama seperti doa; Yudaisme Ortodoks (boleh dikatakan dengan pengecualian beberapa amalan Chasidic), Islam Sunni ortodoks, dan kebanyakan jenis Protestantisme melarang pemujaan terhadap orang kudus atau malaikat, mengklasifikasikan tindakan tersebut sebagai serupa dengan penyembahan berhala .

Begitu juga, Saksi-Saksi Yehuwa menegaskan bahawa banyak tindakan yang diklasifikasikan sebagai patriotik oleh kumpulan Protestan, seperti memberi hormat kepada bendera, juga dikira sebagai setara dengan penyembahan dan oleh itu dianggap sebagai penyembahan berhala juga. [10]

Pertemuan Quaker untuk Ibadah

[sunting | sunting sumber]

Quakers (Persatuan Agama Sahabat) mempunyai kedua-dua Mesyuarat untuk Ibadah yang tidak diprogramkan dan diprogramkan. Ibadah yang tidak diprogramkan adalah berdasarkan kesunyian dan mendengar Ruh, yang mana mana-mana peserta boleh berkongsi mesej. Dalam mesyuarat yang tidak diprogramkan untuk ibadat, seseorang bercakap apabila orang itu merasakan bahawa Tuhan/Ruh/alam semesta telah memberi mereka mesej untuk orang lain. Ibadah terprogram merangkumi banyak elemen yang serupa dengan perkhidmatan Protestan, seperti khutbah dan pujian. Banyak mesyuarat yang diprogramkan juga termasuk masa semasa perkhidmatan untuk menunggu senyap, menunggu dan mesej daripada para peserta.

Agama Hindu

[sunting | sunting sumber]

Penyembahan dalam agama Hindu melibatkan penggunaan kuasa yang lebih tinggi untuk membantu kemajuan rohani dan material dan pada masa yang sama adalah sains dan seni. Perasaan bhakti atau cinta bhakti biasanya ditimbulkan. Istilah ini mungkin merupakan satu inti dalam agama Hindu. Terjemahan langsung dari bahasa Sanskrit ke bahasa Inggeris adalah bermasalah. Ibadah mempunyai pelbagai bentuk bergantung kepada kumpulan masyarakat, geografi dan bahasa. Terdapat rasa cinta dan jatuh cinta dengan apa sahaja objek atau tumpuan pengabdian. Ibadah tidak terhad kepada mana-mana tempat ibadat, ia juga menggabungkan refleksi peribadi, bentuk seni dan kumpulan. Orang biasanya melakukan ibadah untuk mencapai tujuan tertentu atau untuk mengintegrasikan badan, minda dan roh untuk membantu pelaku berkembang menjadi, makhluk yang lebih tinggi. [11]

Agama Islam

[sunting | sunting sumber]
Dalam Islam, Sujud menempati kedudukan yang paling penting dalam solat lima waktu yang wajib.

Dalam Islam, ibadah merujuk kepada ibadah ritual serta perbuatan yang dilakukan mengikut syariat Islam yang ditetapkan dan diredhai Allah . Ibadah termasuk dalam Rukun Islam yang Lima, terutamanya solat, iaitu amalan solat lima waktu dengan kekerapan setiap hari.

Menurut Muhammad Asad, pada catatannya dalam terjemahan The Message of the Qur'an pada Q51:56 ,

Oleh itu, tujuan terdalam penciptaan semua makhluk rasional adalah kesedaran mereka tentang kewujudan Allah dan, oleh itu, kesediaan sedar mereka untuk menyesuaikan kewujudan mereka sendiri dengan apa sahaja yang mereka dapat anggap tentang kehendak dan rancangan-Nya: dan ini adalah konsep dua kognisi dan kesanggupan yang memberikan makna yang paling dalam kepada apa yang disifatkan oleh Quran sebagai "ibadah". Seperti yang ditunjukkan oleh ayat seterusnya, panggilan rohani ini tidak timbul daripada apa-apa "keperluan" yang sepatutnya di pihak Pencipta, yang berdikari dan tidak terhingga dalam kuasa-Nya, tetapi direka sebagai alat untuk perkembangan dalaman penyembah, yang, dengan tindakan penyerahan dirinya secara sedar kepada Kehendak Kreatif yang meluas, mungkin berharap untuk lebih dekat kepada pemahaman tentang Kehendak itu dan, dengan itu lebih dekat kepada Allah Sendiri. [12]

Di dunia Islam, perkataan ibadah (dalam konteks literal penyembahan) dilarang digunakan jika ia merujuk kepada objek atau tindakan dan bukan semata-mata kepada Allah. [13]

Agama Yahudi

[sunting | sunting sumber]

Penyembahan kepada Tuhan dalam Agama Yahudi dipanggil Avodat Hashem . Dalam tempoh ketika Kaabah berdiri, upacara yang dijalankan di sana dianggap sebagai tindakan penyembahan Yahudi yang paling penting. [14] Walau bagaimanapun, bentuk ibadat yang paling biasa adalah dan kekal seperti doa . Bentuk ibadat lain termasuk menjalankan ritual yang ditetapkan, seperti Seder Paskah dan melambai Empat Spesies, dengan niat yang betul, serta pelbagai jenis meditasi Yahudi .

Beribadah melalui aktiviti duniawi

[sunting | sunting sumber]

Sumber-sumber Yahudi juga menyatakan tanggapan bahawa seseorang boleh melakukan apa-apa aktiviti duniawi yang sesuai sebagai penyembahan kepada Tuhan. Contohnya termasuk mengembalikan artikel yang hilang dan bekerja untuk menyara diri dan keluarga.

Kod Hukum Yahudi (Orach Chayim, Bab 231) memetik Amsal (3:6), "dalam segala jalanmu, kenalilah dia" ( Ibrani : בכל דרכיך דעהו (b'chol d'rachecha dei'eihu)), sebagai sumber alkitabiah untuk idea ini.

Agama Sikhisme

[sunting | sunting sumber]

Dalam Sikhisme, penyembahan berlaku selepas Guru Granth Sahib, yang merupakan kerja 10 Guru Sikh semuanya dalam satu. Sikh menyembah Tuhan dan hanya satu Tuhan, yang juga dikenali sebagai "Satu Pencipta", "Guru Hebat" (Waheguru), atau "Pemusnah Kegelapan".

Wicca

[sunting | sunting sumber]

Penyembahan Wiccan biasanya berlaku semasa bulan purnama atau bulan baharu. Ritual sedemikian dipanggil Esbat dan mungkin melibatkan bulatan sihir yang pengamal percaya akan mengandungi tenaga dan membentuk ruang suci, atau akan memberikan mereka satu bentuk perlindungan yang ajaib. [15]

Zoroastrianisme

[sunting | sunting sumber]

Solat merupakan salah satu tugas dan ibadah Mazdayasna, yang dilakukan agar selalu memperhatikan perintah agama dan sentiasa bersyukur kepada Ahura Mazda (Tuhan).

Ibadah moden

[sunting | sunting sumber]

Dalam masyarakat moden dan sosiologi, beberapa penulis telah mengulas tentang cara orang tidak lagi hanya menyembah dewa yang diiktiraf, tetapi juga (atau sebaliknya) menyembah jenama pengguna, [16] pasukan sukan, dan orang lain (selebriti). [17] Oleh itu, sosiologi memanjangkan hujah ini untuk mencadangkan di luar agama penyembahan adalah proses di mana masyarakat menyembah dirinya sendiri, sebagai satu bentuk memperkasakan diri dan memelihara diri. [18]

Jenis

[sunting | sunting sumber]

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Fergusson, David (September 2008). "The Theology of Worshp: A Reformed Perspective". Dalam Forrester, Duncan B.; Gay, Doug (penyunting). Worship and Liturgy in Context: Studies and Case Studies in Theology and Practice. Norwich: Hymns Ancient and Modern Ltd (diterbitkan 2008). m/s. 71. ISBN 9780334041689. Dicapai pada 28 December 2018. The English term 'worship' itself derives from an Anglo-Saxon word for 'honour' (weorthscipe) suggesting again that worship is an action honouring one who is worthy.
  2. ^ Fergusson, David (September 2008). "The Theology of Worshp: A Reformed Perspective". Dalam Forrester, Duncan B.; Gay, Doug (penyunting). Worship and Liturgy in Context: Studies and Case Studies in Theology and Practice. Norwich: Hymns Ancient and Modern Ltd (diterbitkan 2008). m/s. 71. ISBN 9780334041689. Dicapai pada 28 December 2018. The English term 'worship' itself derives from an Anglo-Saxon word for 'honour' (weorthscipe) suggesting again that worship is an action honouring one who is worthy.
  3. ^ a b c d e Bosworth and Toller, Anglo-Saxon Dictionary, "weorþscipe"
  4. ^ Kay, William K., Religion in education, Gracewing Publishing, 1997, 372 pages, ISBN 0-85244-425-7
  5. ^ Maex, Edel (May 2011). "The Buddhist Roots of Mindfulness Training: A Practitioners View". Contemporary Buddhism 12 (1): 165–175. doi:10.1080/14639947.2011.564835. Retrieved 2/9/15.
  6. ^ [1] Hardon, John, Modern Catholic Dictionary
  7. ^ 'DIRECTORY ON POPULAR PIETY AND THE LITURGY: PRINCIPLES AND GUIDELINES
  8. ^ Called to Worship: The Biblical Foundations of Our Response Vernon Whaley - 2009 - In the Greek, the word for worship, proskuneo, means to express deep respect or adoration—by kissing, with words, or by bowing down. Associated words include epaineo, "to commend or applaud"; aineo, "to praise God"; and sebomai.
  9. ^ Miravalle, Mark (November 24, 2006). "What Is Devotion to Mary?". www.motherofallpeoples.com. Mother of all peoples. Dicapai pada November 2, 2013.
  10. ^ Mitchell K. Hall (2009), Vietnam War Era : People and Perspectives, ABC-CLIO, 2009, p. 97.
  11. ^ "Worship", Krishna Maheshwari, Hindupedia, the online Hindu Encyclopedia
  12. ^ Muhammed Asad (Leopold Weiss). p918, 2003. The Message of the Quran.
  13. ^ Ljakić, Zijad. "Upotreba riječi "obožavam"" [Use of word "[I] worship"]. n-um.com (dalam bahasa Bosnia). Diarkibkan daripada yang asal pada 2019-09-03. Dicapai pada 2019-09-03.
  14. ^ Shmuel Safrai, Centrality of the Temple during the Second Temple period (Hebrew)
  15. ^ Living Wicca: A Further Guide for the Solitary Practitioner - Page 114, Scott Cunningham - 1993
  16. ^ Milian, Mark (May 19, 2011). "Apple triggers 'religious' reaction in fans' brains, report says". Concen Forums. Dicapai pada September 15, 2020 – melalui CNN.
  17. ^ "News - The University of Sydney". sydney.edu.au.
  18. ^ "Emile Durkheim - The Sociology of Religion". www.cf.ac.uk.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Sembah_(Ibadah)&oldid=5578811"