Pergi ke kandungan

Pertuanan

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Pertuanan (Jawi: ڤرتوانن}) adalah hubungan apabila sesebuah negara atau tatanegara lain mengawal dasar luar negeri dan hubungan negeri ufti, sementara membiarkan negeri ufti tersebut memiliki autonomi dalaman.[1]

Pertuanan berbeza dengan kedaulatan kerana keadaan negeri ufti secara teknikalnya bebas, tetapi hanya menikmati pemerintahan sendiri yang terhad. Walaupun situasinya pernah wujud dalam bagi sebilangan kerajaan dalam sejarah, konsep yang sama dianggap sukar untuk disesuaikan dengan undang-undang antarabangsa abad ke-20 atau ke-21, iaitu kedaulatan dikira sama ada wujud ataupun tidak dan tiada di antaranya. Walaupun sebuah negara yang berdaulat boleh bersetuju melalui perjanjian untuk menjadi negeri naungan kepada sebuah kuasa yang lebih kuat, undang-undang antarabangsa moden tidak mengiktiraf sebarang cara untuk menjadikan hubungan ini diwajibkan pada entiti yang lebih lemah. Pertuanan adalah situasi yang praktikal dan de facto, dan bukannya sebuah amalan yang de jure dan sah.

Pertuanan dalam sejarah

[sunting | sunting sumber]

Dinasti Qing:

Di Eropah:

Di Indonesia:

Republik Mexico:

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ "Suzerain". Merriam Webster.
  2. ^ Dickinson, Edwin De Witt, The Equality of States in International Law, p239
  3. ^ Zhu, Yuan Yi (2020). "Suzerainty, Semi-Sovereignty, and International Legal Hierarchies on China's Borderlands". Asian Journal of International Law. Cambridge University Press. doi:10.1017/S204425132000020X.