ജറിലോ
സസ്യങ്ങൾ, ഫലഭൂയിഷ്ഠത, വസന്തകാലം എന്നിവയുടെ സ്ലാവിക് ദേവനാണ് ജറിലോ. യാരിലോ, ജെറോവിറ്റ്, ലാരിലോ എന്നീ പേരുകളിലും അറിയപ്പെടുന്നു.[1][2][3]
പദോൽപ്പത്തി
[തിരുത്തുക]പ്രോട്ടോ-സ്ലോവിക് റൂട്ട് * ജാർ (ഭരണി), പ്രോട്ടോ-ഇന്തോ-യൂറോപ്യൻ * y jr-, * yeh₁ro-, * yeh₁r- ൽ നിന്ന് അർത്ഥമാക്കുന്നത് "വസന്തം" അല്ലെങ്കിൽ "വേനൽ", "ശക്തമായ", "ഉഗ്രമായ", "യുവത്വമുള്ള ജീവശക്തി നിറച്ചിരിക്കുന്നു." ഈ യുവജീവിതത്തെ സ്ലാവിക് പ്രീ-ക്രിസ്ത്യൻ മതത്തിൽ പവിത്രമായി കണക്കാക്കുകയും ഈ പവിത്രശക്തിയെ വ്യക്തിത്വമാക്കുന്ന ദൈവത്തെ ജറോവിറ്റ് അഥവാ കപടനാട്യക്കാരനായ ജറിലോ എന്ന് വിളിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഉറവിടങ്ങൾ
[തിരുത്തുക]പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മതപരിവർത്തനം നടത്തിയ ജർമ്മൻ ബിഷപ്പ് ഓട്ടോ ഓഫ് ബാംബർഗിന്റെ ജീവചരിത്രമാണ് ഈ ദേവതയെ പരാമർശിക്കുന്ന ചരിത്രപരമായ ഏക ഉറവിടം. വെൻഡിഷ്, പോളബിയൻ സ്ലാവുകളുടെ പുറജാതീയ ഗോത്രങ്ങളെ പരിവർത്തനം ചെയ്യാനുള്ള സംഘടിതയാത്രയിൽ വോൾഗാസ്റ്റ്, ഹാവൽബെർഗ് നഗരങ്ങളിൽ യുദ്ധദൈവമായ ജെറോവിറ്റിന്റെ ബഹുമാനാർത്ഥം ഉത്സവങ്ങൾ നടത്തി. സ്ലോവിക് നാമമായ ജരോവിറ്റിന്റെ ജർമ്മൻ ഉത്ഭവമാണ് ജെറോവിറ്റ്.
പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ റഷ്യ, ബെലാറസ്, സെർബിയ എന്നിവിടങ്ങളിൽ ജറിലോ എന്ന നാടോടി ഉത്സവങ്ങൾ വസന്തത്തിന്റെ അവസാനത്തിലോ വേനൽക്കാലത്തിന്റെ തുടക്കത്തിലോ ആഘോഷിച്ചിരുന്നു. സ്ലാവിക് പുരാണത്തിലെ ആദ്യകാല ഗവേഷകർ പേരിടാത്ത സ്പ്രിംഗ് ദേവതയുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം പുറജാതീയ ചടങ്ങുകളുടെ ആചാരശിഷ്‌ടം തിരിച്ചറിഞ്ഞു. വടക്കൻ ക്രൊയേഷ്യയിലും തെക്കൻ സ്ലൊവേനിയയിലും, പ്രത്യേകിച്ച് വൈറ്റ് കാർണിയോളയിൽ, സമാനമായ വസന്തകാല ഉത്സവങ്ങളെ ജുർജെവോ സെലേനി ജുറാജ് അല്ലെങ്കിൽ സെലെനി ജുറിജ് (ഗ്രീൻ ജോർജ്) എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. ഇത് നാമമാത്രമായി സെന്റ് ജോർജ്ജിന് സമർപ്പിച്ചതും മറ്റ് സ്ലാവിക് രാജ്യങ്ങളിലെ ജാരിലോ ഉത്സവങ്ങൾക്ക് സമാനവുമാണ്. ഈ വസന്തകാല ഉത്സവങ്ങളെല്ലാം അടിസ്ഥാനപരമായി ഒരുപോലെയായിരുന്നു.
കെട്ടുകഥ
[തിരുത്തുക]ജറിലോയെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ഐതീഹ്യങ്ങൾ പുനർനിർമ്മിക്കാൻ റാഡോസ്ലാവ് കതിഷിക്കും വിറ്റോമിർ ബെലാജും ശ്രമിച്ചു. ഈ രചയിതാക്കളുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ജറിലോ തികച്ചും എല്ലാ വർഷവും ജനിക്കുകയും കൊല്ലപ്പെടുകയും ചെയ്യുമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന സാധാരണമായ ഒരു ജീവിത-മരണ-പുനർജന്മ ദേവതയായിരുന്നു. വിത്തിൽ നിന്ന് ചെടിയുടെ വളർച്ച മുതൽ വിളവെടുപ്പ് വരെ വിവിധ ഗോതമ്പ് സസ്യങ്ങളുടെ വാർഷിക ജീവിതത്തെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുരാണ ജീവിത ചക്രം പിന്തുടർന്നു.
ഇടിമിന്നലിന്റെ പരമമായ സ്ലാവിക് ദേവനായ പെറൂണിന്റെ മകനായിരുന്നു നഷ്ടപ്പെട്ട, കാണാതായ, പത്താമത്തെ മകൻ ജറിലോ. പുതുവർഷത്തിലെ പുറജാതി സ്ലാവിക് ആഘോഷമായ വെൽജ നോക് (ഗ്രേറ്റ് നൈറ്റ്) ഉത്സവദിവസം ഫെബ്രുവരി അവസാന രാത്രിയിൽ ജനിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, അതേ രാത്രിയിൽ, ജറിലോയെ പിതാവിൽ നിന്ന് മോഷ്ടിച്ച് മരിച്ചവരുടെ ലോകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ പെറൂണിന്റെ ശത്രുവും അധോലോകത്തിന്റെയും കന്നുകാലികളുടെയും സ്ലാവിക് ദേവനായ വെലസ് അദ്ദേഹത്തെ വളർത്തി. അധോലോകം നിത്യ വസന്തവും നനഞ്ഞതും പുല്ലുള്ളതുമായ സമതലങ്ങളുടെ നിത്യഹരിത ലോകമാണെന്ന് സ്ലാവുകൾ വിശ്വസിച്ചു. അവിടെ ജറിലോ തന്റെ വളർത്തു പിതാവിന്റെ കന്നുകാലികളെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു. പുരാതന സ്ലാവുകളുടെ പുരാണ ഭൂമിശാസ്ത്രത്തിൽ, മരിച്ചവരുടെ ഭൂമി കടലിനു കുറുകെ കിടക്കുന്നുവെന്ന് അനുമാനിക്കപ്പെട്ടു. എല്ലാ ശൈത്യകാലത്തും കുടിയേറുന്ന പക്ഷികൾ അവിടെ പറക്കും.
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- ↑ "Planetary Names: Crater, craters: Jarilo on Hyperion". planetarynames.wr.usgs.gov.
- ↑ Johnson, Kenneth (1998). Slavic Sorcery : shamanic journey of initiation. St. Paul, MN: Llewellyn Publications. p. 89. ISBN 1-56718-374-3. OCLC 37725456.
{{cite book}}: CS1 maint: date and year (link) - ↑ Leeming, David.From Olympus to Camelot: The World of European Mythology. New York, NY: Oxford University Press. 2003. p. 129.
ഗ്രന്ഥസൂചിക
[തിരുത്തുക]- V. Belaj. "Hod kroz godinu: mitska pozadina hrvatskih narodnih običaja i vjerovanja" [Walk through year, mythical background of Croatian folk beliefs and customs], Golden Marketing, Zagreb 1998.