Прејди на содржината

1232

Од Википедија — слободната енциклопедија
< XII век XIII век XIV век >
01 02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
51 52 53 54 55 56 57 58 59 60
61 62 63 64 65 66 67 68 69 70
71 72 73 74 75 76 77 78 79 80
81 82 83 84 85 86 87 88 89 90
91 92 93 94 95 96 97 98 99 00
1232 во разни календари
Грегоријански календар1232
MCCXXXII
Ab urbe condita1985
Ерменски календар681
ԹՎ ՈՁԱ
Асирски календар5982
Балиски календар1153–1154
Бенгалски календар639
Берберски календар2182
Будистички календар1776
Бурмански календар594
Византиски календар6740–6741
Кинески календар辛卯(мет. зајак)
3928 или 3868
    — до —
壬辰年 (вод. змеј)
3929 или 3869
Коптски календар948–949
Етиопски календар1224–1225
Еврејски календар4992–4993
Хиндуистички календари
 - Викрамска ера1288–1289
 - Сачка ера1153–1154
 - Кали-југа4332–4333
Холоценски календар11232
Игбоански календар232–233
Ирански календар610–611
Исламски календар629–630
Јапонски календарКанги 4 / Џоеј 1
(貞永元年)
Јавански календар1141–1142
Јулијански календар1232
MCCXXXII
Корејски календар3565
Мингуо-календар680 пред Р. Кина
民前680年
Нанакшахи−236
Тајландски сончев календар1774–1775
Тибетски календар阴金兔年
(женско железо-зајак)
1358 или 977 или 205
    — до —
阳水龙年
(машка вода-змеј)
1359 или 978 или 206

1232 (MCCXXXII) — престапна година според општоприфатениот календар. Тоа била 1232 година од новата ера, 232. од вториот милениум, 32. од XIII век и трета од 1230-тите.

Други календари

[уреди | уреди извор]

Истата година се среќава поинаку во календарите на различни народи и култури. Меѓу попознатите се вбројуваат: византискиот, асирскиот, еврејскиот, римскиот, кинескиот, будистичкиот и исламскиот.

Така, во византискиот календар, којшто времето го мери од создавањето на светот според Библијата, на 1 септември 5509 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар, истата трае во текот на 6740 и 6741 година. Според асирскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува од 4750 г. п.н.е, кога се проценува дека бил изграден првиот храм во граот Асур, станува збор за 5982 година. Понатаму, во еврејскиот календар, којшто започнува на 1 септември 3760 г. п.н.е. според продолжениот јулијански календар или околу една година пред создавањето на светот според Евреите, годината се протега во текот на 4992 и 4993 еврејска година. Според календарот на Римјаните, којшто започнува од 753 г. п.н.е., кога браќата Ромул и Рем го основале градот Рим (познато и како Ab urbe condita), годината е избројана како 1985.

Во рамките на кинескиот календар, пак, постојат две поделени мислења за почетокот на броењето на годините: едни сметаат дека тоа е 61 година од владеењето на легендарниот Жолт цар или 2637 г. п.н.е.; додека други сметаат дека за почеток треба да се земе годината кога Жолтиот цар станал владетел, т.е. 2697 г. п.н.е. На тој начин, според првото гледиште, 1232 година се протега во 3868 и 3869, додека според второто гледиште, годината трае во текот на 3928 и 3929 кинеска година. Будистичкиот календар започнува да го мери времето од 543 г. п.н.е., година во којашто се смета дека Буда достигнал состојба на нирвана, и годината ја брои како 1775. Според исламскиот календар, во којшто мерењето на времето започнува со 622 година, т.е. годината на пребегнувањето на пророкот Мухамед од Мека во Медина (позната и како хиџра), годината се протега во текот на 629 и 630 исламска година.

По област

[уреди | уреди извор]
  • Силите на Алмохадите го опколуваградот Сеута, каде што Абу Муса, бунтовничкиот брат на калифот, добил засолниште и поддршка од населението. Џенова им дава дел од својата флота на бунтовниците, кои успешно се спротивставуваат на силите на калифот[1] Последиците од овој револт се тројни: градот станува де факто независен од Алмохадите, но се потпира на италијанските поморски сили, а патот на транссахарската трговија започнува да се менува кон исток, поради локалните превирања.

Религија

[уреди | уреди извор]
Биста на Арнолфо ди Камбио во родното Коле ди Вал д'Елса

Починале

[уреди | уреди извор]
  1. Picard, Christophe (1997). La mer et les musulmans d'Occident VIIIe-XIIIe siècle. Paris: Presses Universitaires de France.
  2. Peter Linehan (1999). David Abulafia (уред.). The New Cambridge Medieval History c.1198-c.1300. Chapter 21: Castile, Portugal and Navarre. Cambridge: Cambridge University Press. стр. 668–673. ISBN 0-521-36289-X.
  3. Dal-Gal, Niccolò (1907). „St. Anthony of Padua“. The Catholic Encyclopedia. 1. Robert Appleton Company. Посетено на 2011-06-13.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]
  • 1232 на Ризницата ?