Ost-in-Edhil – (sin. Forteca Eldarów) stolica Eregionu, założona ok. 750 roku Drugiej Ery, zrujnowana w 1697 roku w czasie wojny elfów z Sauronem.
Geografia[]
Ost-in-Edhil leżało u zbiegu strumienia Sirannon i Glanduiny, blisko zachodnich stoków Gór Mglistych, niedaleko bramy Morii.
Historia[]
Zostało założone przez Celeborna i Galadrielę, zanim ci przenieśli się do Lothlórien. Było ważnym punktem handlowym zarówno z krasnoludami z Khazad-dûm jak i z Tharbadem. Do obu tych miast zostały wybudowane solidne drogi. W mieście działało bractwo jubilerów Gwaith-i-Mírdain pod przewodnictwem wnuka Fëanora – Celebrimbora. W 1200 roku Drugiej Ery przybył do miasta Annatar (Sauron). To tutaj zostały wykute Pierścienie Władzy. Sauron wykuł w Mordorze Jedyny Pierścień, aby podporządkować wszystkie rasy Wolnych Ludów. Udało mu się to z królami ludzi, jednak Celebrimbor, wykrywając zamiary nieprzyjaciela, ukrył pozostałe. Sauron najechał wówczas Eriador pustosząc go; zrujnował Ost-in-Edhil, a Celebrimbora torturował, aby ten wskazał mu wszystkie pierścienie. Elf powiedział mu, gdzie znajduje się Siedem, jednak nie wyjawił miejsca ukrycia Trzech, więc Sauron go zabił.
Ruiny miasta przetrwały. W 3018 roku Trzeciej Ery przeszła przez nie Drużyna Pierścienia przed wejściem do Morii.
Etymologia[]
Wyrażenie Ost-in-Edhil pochodzi z sindarinu i oznacza "Twierdza Eldarów"[1].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Indeks