Góry Orocarni (graf. Mithgaraf)
Orocarni – rozległe pasmo górskie na dalekim wschodzie Śródziemia.
Historia[]
Z racji na to, że były pozostałością Gór Czerwonych – utworzonych przez Valarów jeszcze przed wojnami z Morgothem i zniszczeniem symetrii świata – również były tak nazywane. Ich zachodnie zbocza porastała ogromna puszcza zwana Dziką Puszczą. Z Orocarni wypływała przez wielki wodospad rzeka, zasilająca wewnętrzne morze Helkar. To nad jedną z jego zatok – Cuiviénen – obudziły się ze snu Pierworodne Dzieci Ilúvatara.[1][2] Polował tam Oromë, kiedy jako pierwszy zobaczył elfów. Od północy Orocarni łączyły się z Górami Żelaznymi w analogiczny sposób, jak Góry Żelazne łączyły się z Górami Błękitnymi na zachodzie.
W tym paśmie obudziło się również czterech spośród Siedmiu Ojców Krasnoludzkiego Plemienia – dwóch na północy i dwóch na południu.[3]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Początek dni
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. X, Morgoth's Ring, „Annals of Aman wersja II (od momentu Stworzenia do Ukrycia Valinoru)”
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „Of Dwarves and Men”