Lossothowie – plemię ludzi, zamieszkujące Lodową Zatokę Forochel. Nazywani również Śnieżnymi Ludźmi.
Historia[]
Byli pozostałością ludu Forodwaith, żyjącego w Pierwszej Erze. Bali się Czarnoksiężnika z Angmaru, który według nich władał pogodą. Mieszkali na Przylądku Forochel, często jednak koczowali na południowe wybrzeża zatoki u stóp gór.
W 1974 roku Trzeciej Ery, Król Arvedui wraz ze świtą szukał schronienia wśród Śnieżnych Ludzi. Natknęli się na ich obóz na wybrzeżu, ale Lossothowie nie kwapili się im z pomocą. Jednak z litości i strachu przed ich orężem, przekazali Dúnedainom trochę jedzenia i pobudowali dla nich chaty ze śniegu.
Gdy Círdan dowiedział się o sytuacji Arvedui, wysłał po niego statek. Pomimo złej sytuacji na morzu, wreszcie dotarł do Forochel. Śnieżni Ludzie na widok okrętu zdumieli się i przerazili, gdyż nigdy w tamtych stronach nie widziano statku. Nabrali jednak większej przychylności dla Króla i jego świty. Przewieźli ich w okolice statku, ostrzegli przed "morskim potworem" i poradzili, aby został z nimi. Arvedui podziękował za pomoc i podarował Przywódcy Lossothów Pierścień Barahira.
Statek zatonął, król zginął, a razem z nim Palantíry z Annúminas i Amon Sûl. Pierścień, po wielu latach został wykupiony przez Dunedainów[1].
Charakterystyka[]
Przyzwyczajeni do ciężkich mrozów. Byli ludem prostym i nieprzyjaznym. Nie zależało im na złocie ani klejnotach. Mieszkali w domach ze śniegu i jeździli na kościanych łyżwach oraz saniach. Umieli przewidywać pogodę[1].
Etymologia[]
Nazwa Lossothowie pochodzi z sindarinu. Składa się z dwóch wyrazów – śnieg ("loss") i hufiec ("hoth")[2].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Eriador, Arnor i dziedzice Isildura
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Cząstki słowotwórcze w imionach własnych w językach quenejskim i sindarińskim