Canal du Midi
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Tracé vum Kanal | |||||
| Land |  Frankräich
| ||||
| Ufank | Toulouse Canal de Brienne Canal latéral à la Garonne | ||||
| Enn | Marseillan Étang de Thau | ||||
| Eegenschaften | |||||
| Aktuelle Statut | a Betrib | ||||
| Längt | 241 km | ||||
| Héicht Ufank | 135 m | ||||
| Héicht um Scheet | 193 m | ||||
| Héicht Enn | 0 m | ||||
| Gabarit | Reduzéierte Freycinet | ||||
| Déifgank | 1,20 m | ||||
| Fräi Héicht | 3,10 (am Gabarit 5,50: 2,40) m | ||||
| Infrastrukturen | |||||
| Schleisen | 86[1] | ||||
| Schëffslifter | Pente d'eau vu Fonserannes (net méi a Betrib) | ||||
| Tunnellen | Tunnel du Malpas | ||||
| Kanalbrécken | 8 | ||||
| Sécherheetspaarten | ± 30 [2] | ||||
| Aner Konstruktiounen | Iwwerlaf um Argent-Double Iwwergank um Libron | ||||
| Niewekanäl | Canal de jonction > Canal de la Robine Hérault (Branche Sud) Herault (Branche Nord) | ||||
| Geschicht | |||||
| Bau | 1666 - 1681 | ||||
 Héichteprofil vum Kanal | |||||
De Canal du Midi ass e Kanal a Frankräich, deen Toulouse mat Marseillan an dann iwwer den Étang de Thau mat Sète verbënnt, wou en Uschloss un de Kanal vum Rhône op Sète huet.
E gouf am 17. Joerhonnert gebaut an huet dunn als dee gréisste Schantje vu Frankräich gegollt. Am Ufank housch e Canal royal en Languedoc; säin haitegen Numm krut e bei der Franséischer Revolutioun. Am 19. Joerhonnert krut en zu Toulouse Uschloss un de Canal latéral à la Garonne, dee laanscht d'Garonne bis op Bordeaux, an domat bis bei den Atlantik geet. Déi zwéi Kanäl zesumme ginn och alt Canal des Deux-Mers genannt.
E gouf vum Pierre-Paul Riquet entworf, an tëscht 1666 a 1681 ënner senger Opsiicht gebaut.
En ass 241 km laang a geet duerch d'Departementer Hérault, Aude an Haute-Garonne. Et ass e Scheetkanal deem säi Scheetbaseng mam Hafe vu Ségala op enger Héicht vun 193 m um Seuil de Narouze, 51,6 km (Écluse de l'Océan) vun Toulouse, resp. 184 km (Écluse de la Méditerranée) vu Marseillan ewech ass. E gouf an den ënneschten Deeler am Freycinet-Gabarit gebaut, wat haut der CEMT-Klass 1 fir Schëffer entsprécht. D'Schleisen um mëttelsen Deel tëscht der Écluse du Sanglier an der Écluse d'Argens goufen alledéngs an engem reduzéierte Gabarit mat Längte vun 30,00 m a Breete vu 5,60 m a 5,45 m fir déi vu Saint-Martin gebaut. Den Déifgank ass 1,20 Meter.[3]
De Canal du Midi ass ee vun den eelste Kanäl an Europa, deen haut nach a Betrib ass. E gouf 1996 op d'Lëscht vun de Weltkulturierwe vun der Unesco agedroen. Ausser datt de Kanal op der Unescolëscht steet, stinn eng Hellewull Gebaier an aner Konstruktiounen um a laanscht de Kanal op der Lëscht vu geschützte Monumenter a Frankräich.
E gëtt haut just nach vu Fräizäitschëffer benotzt.
Literatur
[änneren | Quelltext änneren]- L.T.C. Rolt: From sea to sea. The Canal du midi. Allen Lane, London 1973, ISBN 0-7139-0471-2.
- Jean-Denis Bergasse: Le Canal du Midi. 4 volumes. Vol I: Pierre-Paul Riquet et le Canal du Midi dans les arts et la littérature. Vol. II: Le Canal du Midi – trois siècles de batellerie et de voyages. Vol. III: Le Canal du Midi – des siècles d'aventure humaine. Vol. IV: Le Canal du Midi – grands moments et grands sites; les canaux de Briare et du Lez-Roissy. Cessenon: Bergasse, 1982–1985.
- Jacques Morand: Der Canal du Midi und Pierre-Paul Riquet. Die Geschichte des „Canal royal en Languedoc“. Edisud, Aix-en-Provence 1993, ISBN 2-85744-850-3.
- Michel Cotte: Le Canal du Midi – „Merveille de Europe“. Belin-Herscher, 2003, ISBN 2-7011-2933-8.
- Bernd-Wilfried Kießler: Canal du Midi. 5. Auflage 2008, Verlag Edition Maritim, Hamburg, ISBN 3-89225-172-X.
- Chandra Mukerji: Impossible Engineering. Technology and Terrioriality on the Canal du Midi. Princeton 2009, ISBN 978-0-691-14032-2.
Kuckt och
[änneren | Quelltext änneren]Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]| Commons: Canal du Midi – Biller, Videoen oder Audiodateien |
Referenzen
[Quelltext änneren]- ↑ dëst ass d'Zuel vun de Schleisekummeren
- ↑ mussen nach genee nogezielt ginn
- ↑ Fluviacarte