yî

 Binêre herwiha: yi û -yî

Kurmancî

Formeke lêkerê

yî

2. Forma dema niho ji lêkera bûn bo kesa/ê duyem ya / yê yekjimar dema peyva berî wê vokal be

   Tu mamoste yî.

   Tu ne swêdî yî.

   • Ez dizanim La îlahe îlla Tu yî,
     Ew Muhemmed hemberê îsmek bûyî — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• (biştî dengdarekê) î

Bide ber

(formên lêkera bûn):

• (piştî dengdarekê): im, î, e, in, în (devok)
• (biştî bêdengekê): me, yî, ye, ne

Binere herwiha

• -yî, -î

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *h₁ésti (ji *h₁es-), proto-îranî esî.

Hevreha î, -î û -yî yên kurmancî, farisî ـی‎‎ (-î), ermenî ես (es), slaviya kevn єси (êsi), latînî es (fransî es), lîtwanî esi... Herwiha me, ye û ne jî ji heman rehê *h₁es- yê proto-hindûewropî ne.

Werger

• Almanî: bist → de
• Îngilîzî: ^?are → en