ტაკინი
| ტაკინი | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | |||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||
| Budorcas taxicolor (Hodgson, 1850) | |||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||
 IUCN 3.1 Vulnerable : 3160 | |||||||||||||||
| გავრცელება | |||||||||||||||
 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
ტაკინი (ლათ. Budorcas taxicolor) — წყვილჩლიქოსანი ძუძუმწოვარი ძროხისებრთა ოჯახისა. ერთადერთი სახეობა ამავე სახელწოდების მქონე გვარში. ბჰუტანის ეროვნული ცხოველი.[1]
მისი სხეულის სიგრძეა 220 სმ-მდე, სიმაღლე მინდაოში 130 სმ-მდე, მასა 350 კგ-მდე. მამლები შესამჩნევად აღემატებიან დედლებს. სხეულის აგებულება მკვრივია, ტანი მასიური, ზურგი დახრილი. თავი წაგრძელებულია, აქვს დიდი დრუნჩი. რქები დასაწყისთან დაახლოებულია, ჯერ აქეთ-იქით მიემართება, შემდეგ უკან; ბოლოები მცირედ შეღუნულია. მამლის რქა 50 სმ-მდეც შეიძლება გაიზარდოს, დედლისა რამდენადმე მცირეა. ბეწვი გრძელი და ხშირია, სხეულის ქვედა ნაწილზე მეტად წაგრძელებულია; ნიკაპსა და ყელზე წვერი აქვს. შეფერილობა თეთრ-ყვითლიდან მურა-წითურამდეა, დასდევს ოქროსფერი ელფერი.
გავრცელებულია აღმოსავლეთ ინდოეთის, ნეპალის, ტიბეტის, ჩინეთის (სიჩუანისა და შენსის პროვინციები) მთებში. გვხვდება სხვადასხვა ლანდშაფტებში, ტყიანი და კლდოვანი მონაკვეთებიდან ალპურ მდელოებამდე. ცხოვრობს მცირე ზომის ჯოგებად; ბებერი მამლები მარტოხელები არიან.
იკვებება ბალახით, ხისა და ბუჩქის ფოთლებით, ბამბუკის ყლორტებით.
შობს 1, იშვიათად 2 ხბოს; სრულწლოვანებას 3 წლის ასაკში აღწევს. ცოცხლობს 15 წლამდე. რიცხოვნობა იკლებს გადაჭარბებული ნადირობისა და ბუნებრივი საცხოვრებლის განადგურებისა გამო. შეტანილია IUCN-ის წითელ ნუსხაში, ითვლება მოწყვლად სახეობად.
განარჩევენ მის 4 ქვესახეობას:[2][3]
- Budorcas taxicolor taxicolor
- Budorcas taxicolor bedfordi
- Budorcas taxicolor tibetana
- Budorcas taxicolor whitei
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Щипанов Н. А. ТАКИН დაარქივებული 2019-06-29 საიტზე Wayback Machine. // Большая российская энциклопедия. Том 31. Москва, 2016, стр. 596
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Tashi Wangchuk (2007). „The Takin - Bhutan's National Animal“, რედ. Lindsay Brown: Bhutan. Lonely Planet, გვ. 87. ISBN 978-1-74059-529-2.
- ↑ Song, Y.-L., Smith, A.T. & MacKinnon, J. 2008. Budorcas taxicolor. The IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Budorcas taxicolor в книге Don E. Wilson & DeeAnn M. Reeder (editors). 2005. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.), Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.) ISBN 978-0-8018-8221-0. [1]