Բնակավայր, որը համարվում է ցեղերի հիմնական բնակատեղի։ Հին Հռոմում հռոմեացիները ամրապնդել էին իրենց լուծումները, և ներկա պահին հռոմեական դարաշրջանի հետքերը պահպանվում են քաղաքը շրջապատող պատերի մի մասի վրա։ Վեստոգետերը և արաբները իրենց մնալու մասին գրեթե ոչ մի հետք չեն թողել։
Այդ դարաշրջանում Ավիլան երկար ժամանակ գտնվել է «առաջին գծում», ենթարկվել է հարձակումներին, ինչպես քրիստոնյաները, այնպես էլ մուրերը (ովքեր ձգտում էին լայն կազմի մեջ մտնող երկրի վրա իրենց անվտանգությունը պաշտպանել, որտեղ մնտում էր և Ավիլան)։ 11-րդ դարից հետո վերջնականպես քաղաքը անցավ քրիստոնյաների ձեռքը։ Շնորհիվ միջնադարյան թագավորական դատարանի Կաստիլիան հաճախ տեղափոխվում էր մի վայրից մյուսը։ Ավիլան երբեմն նույնպես ծառայել է որպես նստավայր։ 1465թվականին հեղափոխական ձեռնարկատեր սպաներն Ավիլան դարձրել էին զվարճատեղի։
Ավիլան կաթոլիկական միստիկայի կենտրոն է։ Աշխարհում հայտնի է որպես Թերեզա Ավիլացին, որի մասունքների մեծ մասը ցրված են ամբողջ քաղաքի տաճարներում և վանքերում։
Ավիլայի տաճարը, որը կառուցվել է պաշտպանության հաշվարկով, ավելի շատ նման է բերդի։ Նրա զանգակատունը ծառայել է պաշտպանական գործառութ և ներառել է ամրոցների ուղղությամբ։ Բարոկո տաճարի շենքը հայտնվել է 18-րդ դարում Գոտիկներ եկեղեցու տեղում։ Եկեղեցու պատերին կային նշանավոր պատկերներ, եպիսկոպոս Ա դե Մադրիգալ գերեզմանի և վերածննդի երգչախմբի փայտյա փորագրություններ։
Սան Խուան Բաուտիստա եկեղեցի, որտեղ մկրտվել է սուրբ Թերեզան։
Էնկարնասիոն վանք, որտեղ սուրբ Թերեզա Ավիլացին ապրել է 27 տարի։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։