franco

Galego

franco¹

• Etimoloxía: do latín tardío francus, do fráncico *Franko, do protoxermánico *frankô.

• Pronuncia: /ˈfɾaŋko̝/ (AFI)

Adxectivo

franco (ms: franco; mpl: francos; fs: franca; fpl: francas)

1. Que naceu, foi criado ou vive en Francia.
   • Sinónimos: francés, gabacho, galo.
2. (Historia) Relativo ou pertencente ao pobo dos francos.
3. Que non conta mentiras.
   • Sinónimos: sincero.
   • Antónimos: aldrabeiro, andrómenas, baltroteiro, embusteiro, mentirán, mentireiro, troleiro.

Traducións

• Castelán: (1) francés ^(es); (2) franco ^(es), sincero ^(es).
• Catalán: (1) francès ^(ca).
• Francés: (1) français ^(fr), (2) franc ^(fr).
• Inglés: (1) French ^(en).
• Portugués: (1) francês ^(pt).

Substantivo

franco (ms: franco; mpl: francos; fs: franca; fpl: francas)

1. Persoa que naceu, foi criada ou vive en Francia.
   • Sinónimos: francés, gabacho, galo.
2. (Historia) Individuo pertencente ao pobo dos francos.
3. Persoa que non conta mentiras.
   • Sinónimos: sincero.
   • Antónimos: aldrabeiro, andrómenas, baltroteiro, embusteiro, mentirán, mentireiro, troleiro.

Traducións

• Alemán: (1) Französisch ^(de).
• Castelán: (1) francés ^(es); (2) franco ^(es), sincero ^(es).
• Catalán: (1) francès ^(ca).
• Esloveno: (1) Francoz ^(sl).
• Francés: (1) français ^(fr).
• Inglés: (1) French ^(en).
• Portugués: (1) francês ^(pt).

Substantivo masculino

franco

1. (Lingüística) Lingua fráncica.

Termos relacionados

• francos, pobo franco

franco²

• Etimoloxía: do francés franc.

• Pronuncia: /ˈfɾaŋko̝/ (AFI)

Substantivo masculino

franco (sg: franco; pl: francos)

1. (Economía) Moeda.