ferir

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués ferir, do latín ferīre, feriō.

• Pronuncia: /feˈɾiɾ/ (AFI)

Verbo pronominal

ferirse

1. Ocasionarse unha ferida a [un mesmo].

Verbo transitivo

ferir

1. Ocasionar unha ferida a [un ser vivo].
2. (Figurado) Causar unha impresión desagradable a [o oído ou a vista].
3. (Figurado) Causar un sufrimento moral moi fondo [a alguén].
   • Sinónimos: contristar, lacerar, magoar.
   • Termos relacionados: aflixir.

Traducións

• Castelán: herir ^(es)
• Catalán: ferir ^(ca)
• Francés: blesser ^(fr).
• Inglés: hurt ^(en).
• Italiano: ferire ^(it)
• Portugués: ferir ^(pt)

Conxugación

Verbo semirregular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	ferir
Xerundio	ferindo
Participio	ferido, ferida, feridos, feridas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	firo	feres	fere	ferimos	ferides	feren
	Copretérito	fería	ferías	fería	feriamos	feriades	ferían
	Pretérito	ferín	feriches	feriu	ferimos	feristes	feriron
	Antepretérito	ferira	feriras	ferira	feriramos	ferirades	feriran
	Futuro	ferirei	ferirás	ferirá	feriremos	feriredes	ferirán
	Pospretérito	feriría	ferirías	feriría	feririamos	feririades	ferirían
Modo Subxuntivo	Presente	fira	firas	fira	firamos	firades	firan
	Pretérito	ferise	ferises	ferise	ferísemos	ferísedes	ferisen
	Futuro	ferir	ferires	ferir	ferirmos	ferirdes	feriren
Modo Imperativo	Afirmativo		fire	fira1		feride	firan1
	Negativo		firas	fira1		firades	firan1
Infinitivo conxugado		ferir	ferires	ferir	ferirmos	ferirdes	feriren

1 Vostede(s)

Catalán

• Etimoloxía: do latín ferīre, feriō.

Verbo

ferir

1. Ferir.

Galego-portugués

• Etimoloxía: do latín ferīre, feriō.

Verbo

ferir

1. Ferir.

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués ferir, do latín ferīre, feriō.

Verbo

ferir

1. Ferir.