Sant Feliu de Llobregat

Sant Feliu de Llobregat

Brasón
Epónimo	Río Llobregat
Localización
41°23′00″N 2°02′38″L
Estado	España
Comunidade autónoma	Cataluña
Provincia	provincia de Barcelona
Ámbito funcional territorial	Ámbito metropolitano de Barcelona
Comarca	Baix Llobregat
Capital de	Baix Llobregat
Capital	Sant Feliu de Llobregat (en)
Poboación
Poboación	46.056 (2023) (3.903,05 hab./km²)
Número de fogares	46 (1553)
Lingua oficial	lingua catalá
Xeografía
Superficie	11,8 km²
Bañado por	Río Llobregat e Canal de la Infanta (en)
Altitude	25 m
Comparte fronteira con	Barcelona Santa Coloma de Cervelló Sant Vicenç dels Horts Sant Joan Despí Sant Cugat del Vallès Sant Just Desvern Molins de Rei
Santo padrón	Lourenzo mártir
Organización política
• Alcaldesa	Lourdes Borrell (pt) (2023–)
Identificador descritivo
Código postal	08980
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	08211
Código territorial IDESCAT	082114
Outro
Irmandado con	Villeneuve-le-Roi
Sitio web	santfeliu.cat

Sant Feliu de Llobregat é un municipio e cidade española da Barcelona, en Cataluña. É a capital da comarca do Baix Llobregat e forma parte da área metropolitana de Barcelona.

Xeografía

O termo municipal de Sant Feliu limita cos de Sant Just Desvern ao leste, Molins de Rei ao norte, Sant Vicenç dels Horts ao oeste e Sant Joan Despí ao sur. Está situado no Val do río Llobregat, na súa marxe esquerda, e vai subindo cara ao Parque de Collserola, trátase dun Espazo de interese natural, e está xestionado por nove municipios.

Pola xidade discorre a riera de Sant Just que ao chegar a Sant Feliu toma o nome de Riera Pahissa, que colle as augas do monte Aguilar (387m) e do monte Sant Pere Màrtir (389) e o porto da Vinyassa, actualmente está canalizada case en tota a súa extensión e convertida en rúa, do mesmo xeito que a Riera la Salut, que recolle as augas que baixan do monte de Olorda, o monte do Serra, o monte de Can Pascual, o monte de Merlés, e o monte Rodou. Tamén queda cerca o Torrente de Can Miano. As montañas máis próximas á cidade que pertencen á Serra de Collserola son: o Puig d'Olorda (436,4 m.), explotado por unha fábrica de cemento ata o ano 2006, a Penya del Moro (375 m.), o Puig Aguilar (387m.) e o Puig Sant Pere Màrtir (389 m.).

Historia

Restos materiais do paleolítico atopados na zona de Can Albareda certifican a presenza humana na zona en tempos da prehistoria. Tamén se atoparon restos ibérico e romanos en diferentes puntos como les Grases ou a praza da Vila.

En tempos dos romanos e durante unha parte da Idade Media a cidade recibiu os nomes de Ticiano, Tiano e Micano. O topónimo Sant Feliu non aparece de forma escrita ata o ano 1002 no que se recolle nun documento depositado no mosteiro de Sant Cugat del Vallès. A orixe desta denominación era unha ermida dedicada a este santo.

En 1524 fundouse a Igrexa Parroquial de Sant Llorenç, que quedou destruída durante a Guerra civil e que se reconstruíu no mesmo sitio con posterioridade, o campanario de data do ano 1893 e é un dos máis altos de España. Ata entón, Sant Feliu dependía das parroquias de Sant Just Desvern e Sant Joan Despí. Uns anos máis tarde, realizouse nesta poboación o xuízo por bruxería a unha muller de orixe occitano, de nome Blanca Bardiera, que terminou coa súa liberdade sen cargos.

Durante o século XVII, Jaime Falguera construíu un palacio na cidade, con extensos xardíns que se estendían ata o Llobregat. A propiedade ata fai poucos anos pertencía á familia do Marqués de Castellbell, familia nobre descendente de Jaime Falguera que utilizou o palacio ata ben entrado o século XX. Actualmente o palacio e o que queda dos seus xardíns son de titularidade municipal. Como curiosidade mencionar que nas caballerizas aínda se conserva a carroza da familia Castellbell que foi inmortalizada nun fragmento da obra La Rambla de les floristes de Josep Maria de Sagarra.

En 1855 inaugurouse a estación de tren de Sant Feliu que correspondía á liña que unía Barcelona con Vilafranca. Outro edificio emblemático, o Mercado Municipal, construír en 1885. Sant Feliu é a capital da comarca do Baix Llobregat desde 1936. O crecemento e a acumulación progresiva de servizos propiciou que o rei Afonso XIII concedese o título de cidade a Sant Feliu en 1929.

Durante a Guerra Civil os topónimos con referentes relixiosos quedaron suprimidos. No caso de San Felíu, a poboación pasou a chamarse "Roses del Llobregat" pola gran tradición do cultivo desta flor.

Desde principios do século XX instaláronse na cidade numerosos talleres, primeiro téxtiles e logo metalúrgicos. Coa chegada da produción eléctrica abandonáronse os vapores e iniciouse a industrialización da vila e de toda a comarca. En 1948 fundouse Radio Sant Feliu co nome de "Radio Juventud de San Feliú" que, a pesar de estar baixo a tutela das "Mocidades do Movemento" (falanxistas) gozou dunha certa independencia.

Cabe destacar tamén, que a cidade foi a sede do adestramento de voleibol durante os Xogos Olímpicos de Barcelona en 1992.

No ano 2004, unha bula do Papa Xoán Paulo II designa á Arquidiocese de Barcelona como provincia eclesiástica e sede metropolitana, e desgaja dela dúas novas dioceses, convertendo a Sant Feliu en sede episcopal, outorgándolle un bispo e elevando á Parroquia de Sant Llorenç á categoría de Igrexa Catedral.

Demografía

Evolución demográfica

1900	1930	1950	1970	1981	2000	2010
3.314	6.343	7.327	21.751	37.849	38.435	43.528

Festividades

Monumento conmemorativo do 11 de setembro.

• Festa Maior, o 10 de agosto, San Lourenzo, patrón da cidade.
• Festa da Tardor (ou festa "maior pequena", actualmente convertida na festa principal) o 11 de outubro.
• Festa da primavera a segunda fin de semana de maio. Onde se realiza a Exposición Nacional de Rosas e a Feira Comercial e Industrial do Baix Llobregat.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Sitio web oficial (en catalán)
• Información do Instiut d'Estadistica de Catalunya (en catalán)
• Información da Diputació de Barcelona (en catalán)