Roberto Boninsegna

Roberto Boninsegna

Biografía
Nacemento	13 de novembro de 1943 (81 anos) Mantua, Italia
Altura	1,74 m.
Peso	72 kg
Actividade
Ocupación	futbolista (–1981), adestrador de fútbol
Período de actividade	1964 - 1979
Nacionalidade deportiva	Italia
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Dianteiro
Traxectoria   Equipo – Mantova 1911 1963–1964 Associazione Calcio Prato 22 (1) 1964–1965 Potenza Calcio 32 (9) 1965–1966 SSD Varese Calcio 28 (5) 1966–1969   Cagliari Calcio 83 (23) 1967–1967 → cesión:  Chicago Mustangs 9 (10) 1969–1976   Inter de Milán 197 (113) 1976–1979 Juventus FC 58 (22) 1979–1980 Hellas Verona F.C. 14 (3)   Selección nacional 1967–1974   Italia 22 (9)
Participou en
1974	Mundial de Fútbol Alemaña 1974
1970	Mundial de Fútbol México 1970

Roberto Boninsegna, nado en Mantua o 13 de novembro de 1943, é un exfutbolista e exadestrador italiano. Xogaba como dianteiro e destacou especialmente no Cagliari e no Inter de Milán, marcando máis de 200 goles entre ambos equipos. Gañou unha liga co Inter e foi dúas veces máximo goleador da Serie A. Preto do final da súa carreira fichou pola Juventus de Trapattoni, coa que gañou catro títulos en tres anos.

Foi internacional coa selección italiana, coa que disputou a final do Mundial de 1970, perdendo ante o Brasil.

Traxectoria

Inicios

Criado na canteira do Inter de Milán, a principios da década de 1960 foi considerado demasiado inmaturo polo técnico Helenio Herrera, o que lle impediu dar o salto ao primeiro equipo.

Traspasado ao Prato, debutou con este equipo na Serie B, antes de pasar polo Potenza, onde xunto a Silvino Bercellino, formou o chamado attacco raffica, obtendo o mellor rexistro goleador da historia do club e quedando a só só tres puntos do que tería sido un histórico ascenso á Serie A. Boninsegna, con todo, pisou os campos da máxima categoría ao ano seguinte, esta vez defendendo as cores do Varese, no que militou durante a tempada 1965/66.

Cagliari e a experiencia norteamericana

Boninsegna opúxose a Francesco Morini durante o derbi de Italia o 28 de abril de 1974

En 1966 foi traspasado por 80 millóns de liras ao Cagliari, un dos equipos italianos máis poderosos da época e no que coincidiu con Gigi Riva. Despois de dúas boas tempadas, no campionato 1968/69 contribuíu a que o equipo se proclamase subcampión por primeira vez na súa historia.

Durante o seu paso por Sardeña, viviu tamén a sanción máis dura do fútbol italiano ata entón, cando foi suspendido por 11 xornadas polos insultos ao equipo arbitral tras ser expulsado nun partido contra o Varese o 31 de decembro de 1967. A sanción foi logo reducida a nove xornadas.

No verán de 1967 participou cos seus compañeiros nun campionato de ultramar organizado pola United Soccer Association, destinado a promover o fútbol en América do Norte, no que os rossoblù defenderon as cores dos Chicago Mustangs. Boninsegna conseguiu 11 goles, o que o converteu no máximo goleador do campionato. Isto converteuno no primeiro xogador italiano en gañar o título de máximo goleador nunha liga estranxeira.

Inter de Milán

No verán de 1969 regresou ao Inter de Milán, que pagou por el 600 millóns de liras, ademais dos traspasos de Angelo Domenghini, Sergio Gori e Cesare Poli ao Cagliari.

Boninsegna (ocupándose, primeiro pola esquerda) ao Inter en 1970

En Milán viviu o período de maior esplendor da súa carreira, destacando especialmente na tempada 1970/71, na que ademais de gañar o título, coroouse como máximo goleador con 24 goles. Repetiu como caponcannoniere na tempada seguinte, con 22 tantos. Militou durante sete anos no club, disputando 281 partidos e marcando 171 goles.

Coa camisola nerazzurra acadou a final da Copa de Europa en 1972, na que o equipo adestrado por Giovanni Invernizzi, caeu ante o Ajax, con dous goles de Cruyff.

Juventus e últimos anos

En 1976 protagonizou un dos intercambios máis celebres da historia do fútbol italiano, ao ser traspasado á Juventus a cambio de Pietro Anastasi, ademais dunha suma de 800 millóns de liras para o Inter debido á diferenza de idade entre os xogadores. O traspaso causou gran controversia, tanto polo desembarco dun símbolo nerazzurro no seo do seu histórico rival, como pola idade do atacante, xa con 33 anos. A pesar diso, Boninsegna viviu unha segunda xuventude en Turín, competindo con autoridade e como titular, xunto a Roberto Bettega, nas seguintes tres tempadas, chegando a marcar os dous goles do seu equipo na vitoria por 2-0 sobre o Inter no primeiro derbi de Italia trala súa chegada. Disputou un total de 94 encontros no equipo de Trapattoni, nos que marcou 35 goles. Contribuíu á conquista de dous títulos da Serie A, unha Copa de Italia e unha Copa da UEFA, o primeiro título continental da historia do club.

A continuación xogou unha campaña co Verona na Serie B e outra co Viadanese na Serie D, onde se converteu en director deportivo tras colgar as botas en 1981.

Selección nacional

Foi 22 veces internacional coa selección italiana entre 1967 e 1974, marcando 9 goles. Disputou dúas Copas do Mundo, nas edicións de 1970 e 1974. Na primeira delas, en México, tivo un papel destacado nas semifinais contra Alemaña Occidental, marcando o primeiro gol e dándolle a asistencia a Gianni Rivera no cuarto (4-3). Titular na final contra o Brasil no estadio Azteca, marcou o gol que neutralizaba o tanto inicial de Pelé e empataba momentaneamente o partido, pero a vitoria acabou sendo para os brasileiros por 4-1.

Adestrador

Trala súa retirada como futbolista dedicouse a labores de adestrador, dirixindo, xunto con Ettore Recagni, as seleccións xuvenís sub-19, sub-20 e sub-21 da Serie C de Italia. Máis tarde, entre 2001 e 2003 adestrou o Mantova.

Foi tamén observador no Inter de Milán e en 2012 actuou como director técnico do Mantova.

Características técnicas

Atacante innovador, aínda que non estaba dotado dunha gran estatura, era moi hábil na acrobacia e no xogo aéreo. Especialmente lembrados son os seus duelos co defensa Francesco Morini, primeiro rival e despois compañeiro de equipo. Segundo Gianni Brera, Boninsegna era, a principios dos anos 70, o mellor dianteiro do mundo xunto co seu compatriota Gigi Riva. Excelente lanzador de penaltis, conseguiu anotar 19 deles de xeito consecutivo na Serie A, a xeira máis longa xamais lograda na máxima división italiana.

Era coñecido tamén co alcume de Bonimba, termo que acuñou o propio Brera, -e que non agradaba especialmente a Boninsegna- durante o seu paso polo Cagliari. O alcume naceu da crase entre Boninsegna e Bagonghi (este último, pseudónimo obsoleto referido aos ananos do circo) e, segundo Brera, o que mellor expresaba o feito de que, aínda que non posuía unha gran estatura física, Boninsegna era quen de saltar facilmente máis alto que os seus marcadores.

No cine e a televisión

Realizou unha breve aparición no drama televisivo promessi sposi de Salvatore Nocita, no papel dun monatto (persoa que se encargaba de transportar enfermos ou mortos en épocas de epidemias de peste). Interpretou tamén a un futbolista no filme Don Camillo, dirixido por Terence Hill.

Recoñecementos

O Cagliari incluíuno no seu Salón da Fama.

Palmarés

Inter de Milán

• Serie A (1): 1970/71.

Juventus

• Serie A (2): 1976/77, 1977/78.
• Copa Italia (1): 1978/79.
• Copa da UEFA (1): 1976/77.

Individual

• Máximo goleador da Serie A (2): 1970/71, 1971/72.
• Máximo goleador da Copa Italia (1): 1971/72.
• Máximo goleador da United Soccer Association (1): 1967.

Véxase tamén

Bibliografía

• Monti, Fabio (2002). "BONINSEGNA, Roberto". Enciclopedia dello sport (en italiano). Istituto dell'Enciclopedia Italiana. 
• Binda, Nicola (2008). "I personaggi: Roberto Boninsegna". Cento Inter (en italiano). Milán: La Gazzetta dello Sport. 

Ligazóns externas

• Datos do xogador no Inter de Milán (en italiano).
• Datos do xogador na selección italiana (en italiano).