Claus Sluter

Claus Sluter

Biografía
Nacemento	1340 Haarlem, Países Baixos
Morte	1406 (65/66 anos) Dijon, Francia
Actividade
Ocupación	escultor
Membro de	Guild of the Four Crowned Ones (en)
Patrocinador	Filipe II, Duque da Borgonha (pt)
Obra
Obras destacables (I milenio) Poço de Moisés (pt)
Descrito pola fonte	Larousse Encyclopedia online (pt) Enciclopedia soviética armenia Dicionario Enciclopédico Granat

O rei David e o profeta Xeremías no Pozo de Moisés, cartuxa de Champmol,

Claus Sluter, nado en Haarlem en 1350 e finado en Dijon (Francia) en 1405 ou 1406, foi un escultor neerlandés que traballou na Borgoña, sendo considerado o creador da escola escultórica borgoñoa.

Traxectoria

Sluter traballou en Bruxelas, onde figurou inscrito no gremio de canteiros, antes trasladarse a Dijon, onde foi entre os anos 1385 e 1389 axudante de Jean de Marville, escultor da corte do duque de Borgoña e asumiu o cargo tras a morte do seu mestre nese último ano. O resto da súa vida pemaneceu en Borgoña, excepto algunhas curtas viaxes que realizou a cidades que hoxe forman parte de Francia.

Foi o máis importante escultor do norte de Europa da súa época, reaccionou contra o estilo preciosista imperante, restaurou a escultura figurativa á súa escala clásica imprimindo pleno realismo no resto e actitudes das súas creacións, indepéndizandoas de forma absoluta do marco escultórico no que se insiren.

Obras principais

• Retratos do duque e a duquesa de Borgoña (1396), castelo de Germolles.
• Pozo de Moisés (1395-1406), cartuxa de Champmol, formaba parte dun chafaríz de base hexagonal no clautro do convento, que a súa vez sostiña un calvario. Destruído o convento durante a Revolución francesa, o "pozo" consérvase na mesma cartuxa. Fragmentos do calvario están custodiados no Museo Arqueolóxico de Dijon.
• Sepulcros dos duques de Borgoña (antes de 1389-1406), inicialmente na cartuxa de Champmol, foron iniciados probabelmente por Jean de Marville, sen que Sluter lograra rematalos antes de falecer; foron destruídos tamén durante a Revolución francesa, mais serían restaurados e instalados no Museo Arqueolóxico de Dijon.