Bradicinina
| Bradicinina | |
|---|---|
 | |
 | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 58-82-2 |
| PubChem | 439201 |
| ChemSpider | 388341 |
| UNII | S8TIM42R2W |
| MeSH | Bradykinin |
| ChEBI | CHEBI:3165 |
| ChEMBL | CHEMBL406291 |
| Ligando IUPHAR | 649 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C50H73N15O11 |
| Masa molar | 1.060,21 g mol−1 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
| Identificadores | |
| Símbolo | KNG1 |
| Símbolos alt. | KNG, BDK |
| Entrez | 3827 |
| HUGO | 6383 |
| OMIM | |
| RefSeq | NM_001102416 |
| UniProt | P01042 |
| Outros datos | |
| Bradicinina | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Identificadores | |||||||||
| Símbolo | Bradykinin | ||||||||
| Pfam | PF06753 | ||||||||
| InterPro | IPR009608 | ||||||||
| |||||||||
A bradicinina[1] ou ás veces bradiquinina, é un mediador inflamatorio. É un péptido que causa a dilatación de vasos sanguíneos, e unha diminución da presión arterial. Unha clase de fármacos chamados inhibidores de ACE, que se utilizan para baixar a presión arterial, incrementan a cantidade de bradicinina (ao inhibir a súa degradación), o que baixa máis a presión arterial. A badicinina dilata os vasos sanguíneos ao liberar prostaciclinas, óxido nítrico e factor hiperpolarizante derivado do endotelio.
A bradicinina é un péptido activo fisiolóxica e farmacoloxicamente do grupo de proteínas cininas, que consta de nove aminoácidos.
Estrutura
[editar | editar a fonte]A bradicinina é unha cadea peptídica de 9 aminoácidos. A secuencia de aminoácidos da bracinina é: Arg-Pro-Pro-Gly-Phe-Ser-Pro-Phe-Arg (RPPGFSPFR). A súa fórmula empírica é, por tanto, C50H73N15O11.
Síntese
[editar | editar a fonte]O sistema cinina-calicreína produce bradicinina por corte proteolítico do seu precursor cininóxeno, o cininóxeno de alto peso molecular (HMWK ou HK), feito polo encima calicreína. Ademais, hai convincentes evidencias de que a plasmina, un encima fibrinolítico, pode xerar bradicinina despois do corte do HMWK.[2]
Metabolismo
[editar | editar a fonte]Nos humanos, a bradicinina degrádana tres cininases: encima convertedor da anxiotensina (ACE), aminopeptidase P (APP), e carboxipeptidase N (CPN), que clivan a molécula nas posicións 7-8, 1-2, e 8-9, respectivamente.[3][4]
Función fisiolóxica
[editar | editar a fonte]Efectos
[editar | editar a fonte]A bradicinina é un potente vasodilatador dependente do endotelio, que orixina unha baixada na presión arterial. Tamén causa a contracción do músculo liso non vascular dos bronquios e tracto gastrointestinal, incrementa a permeabilidade vascular e tamén está implicado no mecanismo da dor.[5] A bradicinina tamén causa a natriurese, contribuíndo á baixada da presión arterial.
A bradicinina eleva os niveis de calcio internos en astrocitos neocorticais, causando que estes liberen glutamato.[6]
A bradicinina tamén se pensa que é a causa da tose seca nalgúns pacientes que toman fármacos inhibidores do encima convertedor da anxiotensina (ACE). Pénsase que a bracinina é convertida en metabolitos inactivos pola ACE, polo que a inhibición deste encima conduce a un incremento dos niveis de bradicinina, o que causa unha tose seca por broncoconstrición. En casos graves, a elevación dos niveis de bradicinina pode ter como resultado un anxioedema, unha emerxencia médica.[7] As persoas de descendencia africana teñen un risco ata 5 veces maior de ter un anxioedema inducido por inhibidor de ACE debido a factores de risco de predisposición hereditaria como o anxioedema hereditario.[8] Esta tose rebelde é unha causa común de ter que parar a terapia con inhibidor de ACE, e nese caso a seguinte liña de tratamento é usar antagonistas do receptor da anxiotensina II (ARB).
A sobreactivación da bradicinina crese que xoga un papel clave nunha rara doenza chamada anxiodema hereditario, ou edema anxio-neurótico.[9]
A secreción inicial de bradicinina posnatal causa a constrición e finalmente a atrofia do conduto arterioso, formando o ligamento arterioso entre o tronco pulmonar e o arco aórtico. Tamén xoga un papel na constrición e oclusión final doutros vasos fetais, como as arterias e veas umbilicais. A vasoconstrición diferencial destes vasos fetais comparado coa resposta vasodilatadora doutros vasos suxire que as paredes destes vasos fetais son distintas das doutros vasos.[10]
Receptores
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Receptor da bradicinina.
- O receptor B1 só se expresa como resultado de lesións no tecido e considérase que desempeña un papel na dor crónica. Este receptor tamén intervén na inflamación.[11] Máis recentemente, viuse que o receptor de cinina B1 recruta neutrófilos por medio da produción de quimiocina CXCL5. Ademais, as células endoteliais foron descritas como unha fonte potencial desta vía do receptor B1-CXCL5.[12]
- O receptor B2 exprésase constitutivamente e participa no papel vasodilatador da bradicinina.
Os receptores de cinina B1 e B2 pertencen á familia do receptor acoplado á proteína G (GPCR).
Historia
[editar | editar a fonte]A bradicinina foi descuberta en 1948 por tres fisiólogos e farmacólogos brasileiros que traballaban no Instituto Biolóxico da cidade de São Paulo, Brasil, liderado polo Dr. Maurício Rocha e Silva. Xunto cos seus colegas Wilson Teixeira Beraldo e Gastão Rosenfeld, descubriron os poderosos efectos hipotensivos da bradicinina en apreparacións animais. A bradicinina foi detectada no plasma sanguíneo de animais despois da adición de veleno extraído da serpe Bothrops jararaca, traída por Rosenfeld do Instituto Butantan. O descubrimento formaba parte dun estudo continuo do shock circulatorio e de encimas proteolíticos relacionados coa toxicoloxía das trabadas de serpe, iniciados por Rocha e Silva xa en 1939. A bradicinina converteuse nun novo principio autofarmacolóxico, é dicir, unha substancia que é liberada no corpo por unha modificación metabólica a partir de precursores, que son activos farmacoloxicamente. Segundo B.J. Hagwood, biógrafo de Rocha e Silva, "O descubrimento da bradicinina conduciu a unha nova comprensión de moitos fenómenos patolóxicos e fisiolóxicos como o shock circulatorio inducido por velenos e toxinas."
Implicacións terapéuticas
[editar | editar a fonte]A importancia práctica do descubrimento da bradicinina fíxose evidente cando un dos seus colaboradores na Universidade de São Paulo, o Dr. Sérgio Henrique Ferreira, descubriu un factor potenciador da bradicinina (BPF) no veleno botrópico, que incrementa poderosamente tanto a duración coma a magnitude dos seus efectos sobre a vasodilatación e a consecuente caída da presión arterial. Baseándose neste descubrimento, os científicos de Bristol-Myers Squibb desenvolveron o primeiro dunha nova xeración de fármacos antihipertensivos moi efectivos, os denominados inhibidores de ACE, como o captopril (comercializado co nome Capoten).
Actualmente, os inhibidores da bradicinina (antagonistas) están a desenvolverse como terapias potenciais para o anxioedema hereditario. O Icatibant é un deses inhibidores. Hai outros inhibidores da bradicinina. Tense observado en estudos animais que a bromelaína, unha substancia obtida dos talos e follas da planta do ananás, suprime o inchamento inducido por trauma causado pola liberación de bradicinina na corrente sanguínea e tecidos.[13] Outras substancias que actúan como inhibidores da bradicinina son o aloe[14][15] e os polifenois, substancias que se encontran no viño tinto e no té verde.[16]
A bradicinina é tamén liberada por tumores carcinoides, e dá lugar a síntomas parecidos á asma.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Dicionario Digalego bradicinina Arquivado 30 de agosto de 2018 en Wayback Machine.
- ↑ Marcos-Contreras, Oscar A.; Martinez de Lizarrondo, Sara; Bardou, Isabelle; Orset, Cyrille; Pruvost, Mathilde; Anfray, Antoine; Frigout, Yvann; Hommet, Yannick; Lebouvier, Laurent (2016-11-17). "Hyperfibrinolysis increases blood–brain barrier permeability by a plasmin- and bradykinin-dependent mechanism". Blood (en inglés) 128 (20): 2423–2434. ISSN 0006-4971. doi:10.1182/blood-2016-03-705384.
- ↑ Dendorfer A, Wolfrum S, Wagemann M, Qadri F, Dominiak P (May 2001). "Pathways of bradykinin degradation in blood and plasma of normotensive and hypertensive rats". Am. J. Physiol. Heart Circ. Physiol. 280 (5): H2182–8. PMID 11299220.
- ↑ Kuoppala A, Lindstedt KA, Saarinen J, Kovanen PT, Kokkonen JO (April 2000). "Inactivation of bradykinin by angiotensin-converting enzyme and by carboxypeptidase N in human plasma". Am. J. Physiol. Heart Circ. Physiol. 278 (4): H1069–74. PMID 10749699.
- ↑ Mutschler, Ernst; Schäfer-Korting, Monika (1997). Arzneimittelwirkungen (en German) (7 ed.). Stuttgart: Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft. ISBN 3-8047-1377-7.
- ↑ Parpura V, Basarsky TA, Liu F, Jeftinija K, Jeftinija S, Haydon PG (June 1994). "Glutamate-mediated astrocyte-neuron signalling". Nature 369 (6483): 744–7. PMID 7911978. doi:10.1038/369744a0.
- ↑ Li HH (2018-05-22). "Angioedema: Practice Essentials, Background, Pathophysiology". Medscape (WebMD).
- ↑ Guyer AC, Banerji A. "ACE inhibitor-induced angioedema". UpToDate. Consultado o 2018-06-03.
- ↑ Bas M, Adams V, Suvorava T, Niehues T, Hoffmann TK, Kojda G (August 2007). "Nonallergic angioedema: role of bradykinin". Allergy 62 (8): 842–56. PMID 17620062. doi:10.1111/j.1398-9995.2007.01427.x.
- ↑ "Chapter 52: Development of the thorax. Section: Changes in the Fetal Circulation and Occlusion of Fetal Vessels after Birth". Gray's anatomy : the anatomical basis of clinical practice. Standring, Susan, (Forty-first ed.). [Philadelphia]. pp. 905–930. ISBN 9780702052309. OCLC 920806541.
- ↑ McLean PG, Ahluwalia A, Perretti M (August 2000). "Association between Kinin B1 Receptor Expression and Leukocyte Trafficking across Mouse Mesenteric Postcapillary Venules". J. Exp. Med. 192 (3): 367–80. PMC 2193221. PMID 10934225. doi:10.1084/jem.192.3.367.
- ↑ Duchene J, Lecomte F, Ahmed S, Cayla C, Pesquero J, Bader M, Perretti M, Ahluwalia A (October 2007). "A novel inflammatory pathway involved in leukocyte recruitment: role for the kinin B1 receptor and the chemokine CXCL5". J. Immunol. 179 (7): 4849–56. PMC 3696729. PMID 17878384. doi:10.4049/jimmunol.179.7.4849.
- ↑ Lotz-Winter H (June 1990). "On the pharmacology of bromelain: an update with special regard to animal studies on dose-dependent effects". Planta Med. 56 (3): 249–53. PMID 2203073. doi:10.1055/s-2006-960949.
- ↑ Bautista-Pérez R, Segura-Cobos D, Vázquez-Cruz B (July 2004). "In vitro antibradykinin activity of Aloe barbadensis gel". J Ethnopharmacol 93 (1): 89–92. PMID 15182910. doi:10.1016/j.jep.2004.03.030.
- ↑ Yagi A, Harada N, Yamada H, Iwadare S, Nishioka I (October 1982). "Antibradykinin active material in Aloe saponaria". J Pharm Sci 71 (10): 1172–4. PMID 7143219. doi:10.1002/jps.2600711024.
- ↑ Richard T, Delaunay JC, Mérillon JM, Monti JP (December 2003). "Is the C-terminal region of bradykinin the binding site of polyphenols?". J. Biomol. Struct. Dyn. 21 (3): 379–85. PMID 14616033. doi:10.1080/07391102.2003.10506933.
