Daar ben ik weer!

Om meteen met de deur in huis te vallen, de operatie aan mijn hand is heel goed gegaan. Na een nare ervaring met mijn andere hand heb ik het 20 jaar (ja, je leest het goed) uitgesteld. Aanvankelijk ook omdat ik er jaren geen last van heb gehad, maar de laatste 6 á 7 jaar in toenemende mate. Sliep al jaren met een brace, maar lag er uiteindelijk het laatste jaar vaak van wakker. Carpaal tunnel syndroom. Vele handwerksters met mij kennen het. Je hebt voortdurend, met name ’s nachts, het gevoel alsof je een slaaphand hebt. Vanmorgen zijn de hechtingen eruit gegaan en alhoewel het nog steeds gevoelig is en ik de eerste weken nog voorzichtig aan moet doen met tillen e.d. kan ik al weer heerlijk handwerken. Na een week kon ik al lekker tekenen en knippen en sinds een aantal dagen gaat ook het naaien weer, zowel met de hand als met de machine. Als ik maar niet overdrijf. En ja, dat is soms best wel moeilijk als je zo “handwerkverslaafd’ bent als ik. Breien en haken heb ik nog maar niet geprobeerd. Dat komt nog wel. Het scheelde dat het dit keer mijn linkerhand was en ik rechtshandig ben. De eerste week las ik twee boeken en wel de volgende twee:

Twee prachtige boeken over de Tweede Wereldoorlog. Ben nu op de helft van het tweede deel van de 7 Zussen , Storm van Lucinda Riley. Een heerlijke dikke pil van bijna 600 blz.

Op quiltgebied heb ik me vooral bezig gehouden met de sterretjes voor de Twinkle Winkle quilt van het Klossie. Er moeten 68 kleine sterretjes gemaakt worden. Op deze foto staan er 47, maar het zijn er inmiddels 54. Ik maakte de eerste sterretjes toen we in Londen waren, dus ik was al een eindje op weg. Ben nog aan het verzinnen welke kleur ik voor de grote sterren (dat moeten er 28 worden) ga doen.

Twee simpele kledingstukken had ik al geknipt liggen om ook weer achter de naaimachine te gaan zitten. Ook dat gaat prima en het shirt wordt al gedragen. Er lag nog iets dat net niet af gekomen was voor de operatie. Nog een Bowl Me Over tas van by Annie. Toen ik een paar maanden geleden een workshop volgde bij Bossche Quilts voor een blokkenboek, werd mijn tas bewonderd (ik maakte er al eerder eentje op een andere workshop) en spontaan werd er een groepje geboren om de workshop te gaan doen. Ik zei: doe eens gek, ik doe ook nog een keer mee. Mijn eerste tas is in “gedekte kleuren” en bevalt me ontzettend goed. Hij wordt al een jaar intensief gebruikt. Ik wilde er nog wel eentje maken in sprekende kleuren en dat is deze geworden.

De buitenkant is een leuke jeansstof, de binnenkant is een vrolijke bloemstof met een gele achtergrond . Er zitten in de bloemen fuchsia accenten. Die kleur gebruikte ik dus ook voor de biezen en de ritsen. Weer een super fijne tas erbij, waar ik heel blij mee ben. Het venijn van de tas zit hem in het laatste stukje; het aanzetten van de biezen om de naden aan de binnenkant van de tas af te werken en later tegen te zomen met de hand.

En dan vonden we nog wat leuks op zolder. Bij de oudste drie kinderen borduurde ik voor de babykamer altijd een schilderij als ik zwanger was. Dol was ik op  het oude Ariadne Baby en Peuters tijdschrift (ik heb er zelfs nog een aantal). Daar stonden altijd van die leuke dingen in. Ik heb er ook heel wat truitjes uit gebreid. Dacht dat alle 3 de schilderijen er niet meer waren, maar er bleek er achter een schot toch nog eentje te zijn. Ik maakte deze voor onze tweede zoon. Ben gewoon trots op de mooie vilten applicaties die ik maakte voor het middenstuk. De sjaaltjes heb ik destijds ook echt gebreid. Hij is wat vergeeld en er zit wel een vlekje op. Maar hij is in ere hersteld en hangt nu op mijn hobbykamer, waar ook het bedje staat als één van de kleinkinderen komt logeren.