Aller au contenu

monster

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Voir aussi : Monster, mònster, mønster
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

monster

  1. Spécimen.
  2. Monstre.
Du moyen anglais, issu du français monstre, lui-même issu du latin monstrum.
SingulierPluriel
monster
\Prononciation ?\
monsters
\Prononciation ?\

monster

  1. Monstre.

monster

  1. Monstrueux, énorme.

Prononciation

[modifier le wikicode]
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nombre Singulier Pluriel
Nom monster monsters
Diminutif monstertje monstertjes

monster

  1. Spécimen.
  2. Monstre.

Taux de reconnaissance

[modifier le wikicode]
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,3 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

[modifier le wikicode]

Références

[modifier le wikicode]
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]


Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Neutre Indéfini Défini
Singulier monster monstret
Pluriel monster monstren

monster \Prononciation ?\ neutre

  1. Monstre.

Prononciation

[modifier le wikicode]

Prononciation manquante. (Ajouter)