Słownik etymologiczny języka polskiego/fana
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
fana, ‘chorągiew’, z niem. Fahne, łac. pannus, co tylko ‘szmatę’ oznaczało; dopiero we złożeniu gundfano, franc. gonfalon, ‘chorągwią wojenną’ się stało; w 16. w. są i fendle, ‘proporce’ (niem. Fähndel), i fen(d)rych, ‘chorąży’ (Fähnrich), d niem. dodatek.