کر

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• (کِ)
• هجاوندی :[کِر]

اسم

کِر

1. کِر :(ker) در گویش گنابادی یعنی خنده ، تمسخر ، نیشخند.

آوایش

• کَ

ریشه‌شناسی

• پهلوی

صفت

1. ناشنوا.

منابع

• فرهنگ لغت معین

آوایش

1. کُ

ریشه‌شناسی

• فرانسوی

اسم

1. گروهی آوازه‌خوان که آواز گروهی اجرا می‌کنند.

منابع

• فرهنگ لغت معین

آوایش

1. کَ رّ

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. پیمانه‌ای برای آب که در اصطلاح شرع هر یک از طول و عرض و عمق آن سه وجب و نیم باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

مصدر لازم

1. حمله کردن به دشمن در جنگ.

منابع

• فرهنگ لغت معین

آوایش

(کُ رُ)

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. زور، توان، قوت.

منابع

• فرهنگ لغت معین

بختیاری

آوایش

1. کُ

اسم

1. پسر

آذری

ریشه شناسی

• آذری

آوایش

• (کِ)
• هجاوندی :[کِر]

اسم

کِر

1. به معنی خط، حدود، مرز، نشان.

---

برگردان‌ها

انگلیسی: ker kor kar