انیو د گیروگی

انیو د جُرجی
زادهٔ	۸ فوریهٔ ۱۹۲۸
درگذشت	۲۵ اکتبر ۱۹۹۶ (۶۸ سال)
ملیت	ایتالیا
محل تحصیل	دانشگاه ساپینزا رم
شناخته‌شده برای	نظریّهٔ مجموعه‌های کاچُپُلی، حلّ مسئله نوزدهمِ هیلبرت، قضایایِ وجود و انتظامْ در نظریّهٔ رویه‌های کمینه
جوایز	جایزه کاچُپُلی (۱۹۶۰) جایزه ولف (۱۹۹۰)
پیشینه علمی
شاخه(ها)	حسابان تغییرات، معادله دیفرانسیل با مشتقات پاره‌ایs
محل کار	دانشگاه ِ پیزا
استاد راهنما	مائورو پیکُنه

انیو د-جُرجی (ایتالیایی: Ennio de Giorgi; ۸ فوریهٔ ۱۹۲۸ – ۲۵ اکتبر ۱۹۹۶) یک آنالیزدان ایتالیایی بود. وِی در حوزهٔ حسابِ تغییرات، مشخّصاً نظریّهٔ رویه‌های کمینه (مینیمال) و قضایای وجود و انتظامِ این رویه‌ها، صاحبِ آثارِ بنیادی‌یی ست. در زمینهٔ معادلاتِ خطّی بیضوی، وِی، هم‌زمان با و مستقل از جان نَش موفّق به اثباتِ انتظامِ هُلدریِ جواب‌های ضعیفِ معادلاتِ بیضویِ درجهٔ ۲ شد، نتیجه‌ای که امروزه به قضیّهٔ دی‌جُرجی-نَش-مُزِر معروف است.

وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزهٔ کاچُپُلی و جایزه ولف شده‌است.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ennio de Giorgi». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۴.
• «Ennio de Giorgi». دریافت‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۴.