آگماتین
| آگماتین | |
|---|---|
| |
1-(4-Aminobutyl)guanidine[۱] | |
| شناساگرها | |
| شماره ثبت سی‌ای‌اس | 306-60-5 
|
| پاب‌کم | 199 |
| کم‌اسپایدر | 194
|
| UNII | 70J407ZL5Q
|
| شمارهٔ ئی‌سی | 206-187-7 |
| KEGG | C00179
|
| MeSH | Agmatine |
| ChEBI | CHEBI:17431
|
| ChEMBL | CHEMBL58343
|
| 3DMet | B00052 |
| جی‌مول-تصاویر سه بعدی | Image 1 |
| |
| |
| خصوصیات | |
| فرمول مولکولی | C5H14N4 |
| جرم مولی | ۱۳۰٫۱۹ g mol−1 |
| چگالی | 1.2 g/ml |
| دمای ذوب | ۱۰۲ درجه سلسیوس (۲۱۶ درجه فارنهایت؛ ۳۷۵ کلوین) |
| دمای جوش | ۲۸۱ درجه سلسیوس (۵۳۸ درجه فارنهایت؛ ۵۵۴ کلوین) |
| انحلال‌پذیری در آب | high |
| log P | -1.423 |
| خاصیت بازی (pKb) | 0.52 |
| خطرات | |
| نقطه اشتعال | |
| به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
 (بررسی) (چیست:  / ؟)
| |
| Infobox references | |
|
| |
آگماتین (انگلیسی: Agmatine) یا ۴-آمینوبوتیل-گوانیدین یک آمینوگوانیدین است که در سال ۱۹۱۰ میلادی توسط آلبرشت کوسل کشف شد. آگماتین یک ماده شیمیایی است که به طور طبیعی از اسید آمینه آرژنین ایجاد می‌شود. آگماتین در چندین هدف مولکولی، به ویژه: سیستم های انتقال دهنده عصبی، کانال های یونی، سنتز اکسید نیتریک (NO) و متابولیسم پلی آمین، اعمال تعدیل کننده انجام می‌دهد و این زمینه را برای پژوهش‌ها بیشتر در مورد کاربردهای بالقوه فراهم می‌کند.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ "agmatine (CHEBI:17431)". Chemical Entities of Biological Interest. UK: European Bioinformatics Institute. 15 August 2008. Main. Retrieved 11 January 2012.
- ↑ Kossel A (1910). "Über das Agmatin". Zeitschrift für Physiologische Chemie (به آلمانی). 66 (3): 257–261. doi:10.1515/bchm2.1910.66.3.257.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Agmatine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۲۲.
 | این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |