Edukira joan

Saint-Pierre eta Mikelune

Aldatu loturak
Wikipedia, Entziklopedia askea
Saint-Pierre eta Mikelune
Saint-Pierre-et-Miquelon
Ereserkia: Marseillesa

Saint-Pierre eta Mikeluneko bandera
[[Fitxategi:|200px]]
Geografia
HiriburuaSaint-Pierre
46°46′40″N 56°10′40″W
Azalera242
Punturik altuenaMorne de la Grande Montagne
KontinenteaIpar Amerika
MugakideakKanada
Administrazioa
Gobernu-sistemaoverseas collectivity of France (en) Itzuli
Stéphane Artano (en) Itzuli
LegebiltzarraSaint-Pierre eta Mikeluneko Lurralde Kontseilua
Demografia
Biztanleria5.974
Dentsitatea24,69 bizt/km²
Hizkuntza ofizialak
Erabilitako hizkuntzak
Ekonomia
Historia
Sorrera data: 1700
Bestelako informazioa
Aurrezenbakia+508
ISO 3166-1 alpha-2PM
ISO 3166-1 alpha-3SPM
Ordu eremua
Internet domeinua.pm eta .fr
spm-ct975.fr

Saint-Pierre eta Mikelune[1] (frantsesez Saint-Pierre-et-Miquelon) uhartedia Frantziaren menpeko itsasoz haraindiko kolektibitate bat da. Ozeano Atlantikoan kokatzen da, Kanadako Ternua uhartetik 25 kilometrora hain zuzen. Frantziar Inperio Kolonialak Ipar Amerikan mantendu zuen lurralde bakarra da, gaur egun Frantses Errepublikaren zati baita. Euskal jatorriko biztanle asko dauzka. Hiriburua Saint-Pierre da.

Izenak eta etimologia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

João Álvares Fagundes portugesak eman zien lehen izen europarra 1520an: Onze mil virgens ("Hamaika mila birjina"). Orain erabiltzen denaren oinarria Jacques Cartierrek ipini zuen 1536ko ekainean: Isle Sainct Pierre. San Petri —frantsesez, saint Pierre— arrantzaleen santu zaindarietako bat da.[2]

Miquelon izena «Micquelle»[3] formatik dator. Eta azken horrek euskarazko Mikelune izenean du jatorria Martin Oihartzabal euskaldun arrantzaleak XVI. mendean Ternuarako bidean idatzi zuenez.[4]

«Miquelon» euskarazko Mikel izenaren aldaera dela ere esaten da.[5][6][7] Beste zenbaitek diote izen hori gaztelaniazko Miguelón («Mikel handia») aldaeratik etor litekeela. Eta, beste interpretazio baten arabera, Lapurdiko kostaldeko gaskoian omen du jatorria; horren alde jotzen du euskarazko "Mikelune" formak, okzitanieraz Miquelon hitzaren ahoskerarekin bat egiten duelako.[8] Hizkuntza horretan, atzizki oso arrunt hori (Marion, Peiroton...), ordea, handigarria bainoago, txikigarri edo afektiboa da.

Langlade beste uharte nagusiaren izena, aldiz, «l'île à l'Anglais» (Ingelesaren uhartea) izenaren laburketa da[6].

Hala ere, ez da ahaztu behar uharte horiek, Kanadako Atlantikoko probintzietako lur gehienekin, Québeceko Gaspésie eskualdearekin eta Mainerekin batera míkmaq herriaren lurraldea izan zela europarrak heldu baino lehen; gaur egun mikmakeraz uharteei frantsesetik eratorritako Senpir eta Mi'kliin[9] esaten diete; hala ere, orain Saint-Pierre hiriburua dagoen lekuari Wen'juikjikan deitzen zioten míkmaqek, han bizi zirenean.[10] Ternuan talde batzuek badiraute, baina gaur egun ez da míkmaqik bizi Saint-Pierre eta Mikelunen.

Geografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Île aux Marins

Geografikoki berez Ternuatik hurbil dauden uharteetako batzuk izanik, historiaren gorabeherek administratiboki banatu egin dituzte bestela bere harremanetarako erreferentzia den uharte nagusi honetatik. Saint-Pierre eta Mikeluneko uhartedi txikiak hiru uharte nagusik eta beren inguruan dauden txikiago batzuek osatzen dute:

  • Saint Pierre (25 km²: hiruretatik txikiena baina biztanleriaren %90a bertan dago; herri bakarra dago, homonimoa. Mendirik altuena: le Trépied (207 m).
  • Mikelune (114 km²): handiena da eta izen bereko herriska bakarra du; batzuetan uharteari Grande Miquelon ("Mikelune Handia") deitzen zaio. Mendirik altuena, uhartedi osoko sapaia ere dena: Morne de la Grande Montagne (239 m).
  • Langlade (91 km²): aurrekoaren hegoaldean, izen bereko istmo batek (Isthme de Langlade edo La Dune tonboloa) Mikelunerekin lotzen du 1783tik eta itsasontzi askoren hondoratzea ekarri du; uharteari batzuetan Petite Miquelon deitzen zaio. Mendirik altuena: Cuquemel (190 m).
  • Badaude beste uharte txikiago batzuk, biztanlerik gabeak[11]:

Hidrografiari dagokionez, Mikeluneren hegoaldean Grand Barachois aintzira dago; bertan ikus daitezkeen itsas txakurrek turisten arreta bereganatzen dute. Nabarmentzen den beste laku bat Grand Étang de Miquelon da, Mikelune herriaren hegoaldean eta beraz uhartearen iparraldean. Ibairik inportanteena Belle Rivière da; bere urak Langladeko iparraldean isurtzen dira Atlantikoan.

Historia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europarren lehen bisitaldiei dagokienez, 1520ko urriaren 21ean ustez bertara heldu zen Fagundes portugesa baina batzuetan Caboto (1497) edo Verrazano (1524) ere aipatzen dira.

Euskal Herriko arrantzaleak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Polemika horretatik kanpo, seguruagoa da Euskal Herriko arrantzaleek XVI. mendetik portutzat hartu zutela bakailaoa arrantzatzen, Ternua inguruan arrantzan zebiltzanean. XV. mendea baino lehenago han ibili zirela ere esaten da, nahiz eta oraindik frogatu gabe egon. Horregatik agertzen da ikurrina Saint-Pierre eta Mikeluneko banderan, Bretainiakoa eta Normandiakoarekin batera: biztanle gehienak jatorri horietakoak dira.

Piarres Etxeberrik honela azaltzen du Saint-Pierre eta Mikeluneko kokapena Itsasoko nabigazionekoa liburuan[13]:

Iaquitecoduçu Escatadiac edo cap de Perton, eta Sen Pierretaco Irlac dauçala est vest hartcenduçula laurdenbat noroestetic edo sidisftetic eta dire batetic bertcera, 45.l. [...] Halaber escatadiac eta Miquetongo entrada est vest eta dire, 42.l."

Frantses eta britainiarren arteko dema

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1815ean azken aldiz frantsesen menpe jausi arte, Ipar-ekialdeko Amerika osoan mendeetan zehar gertatu zen bezala etengabe aldatu zen jabez: 1713ko Utrechteko itunaren arabera britainiarrek hartu zuten baina 1763an Pariskoak frantsesei itzuli egin zien. 1778an britainiarrek uhartedia erasotu eta populazioa deportatu zuten; haien artean bi potentzien arteko gatazkatik ihesean zihoazen akadiarrek bigarren deportazio bat, behin-behinekoa izan bazen ere, pairatu behar izan zuten. 1793an britainiarren beste eraso bat egon zen.

Koloniatik gure egunetara

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

XIX. mendearen bigarren erdialdean bakailaoaren arrantzak ekonomia susperraldia ekarri zuen. 1919tik 1933ra AEBetan dekretatu zen alkoholaren debekuak uharteetatik ardo, whiski eta bestelako edari alkoholdunen trafikoa burutzea bultzatu zuen.

Bigarren Mundu Gerran, Vichyko gobernua alemaniarren aldekoa zelako aitzakiaz Kanadak AEBetako oniritziarekin uharteak hartzeko plan bat prestatu zuen[14] baina ez zen burutu, William Lyon Mackenzie King Lehen Ministroak kontrako jarrera hartu zuelako. AEB eta Kanadako gobernuek jakin gabe baina Winston Churchillen aldeko jarrerarekin, Charles de Gaullek uhartedia menpean hartzeko agindua eman zion Émile Muselier amiralari[15]; 1941eko abenduaren 24ko aferak polemika bizia zabaldu zuen eta de Gaulle eta Rooseveltenen arteko mesfidantzaren iturburuetakoa izan zen. Saint-Pierre eta Mikelune "Frantzia librearen" lehen lurretakoak izan ziren.

Mundu Gerratik hona Frantziak lurralde honi bere kolonia izaera ezabatzeari ekin dio; era horretan, eremu geoestrategiko hartan bere presentzia bermatu nahi du. Beste aldetik, batez ere uharteen ezegonkortasun ekonomikoa eta metropoliarekiko menpekotasunagatik ez da sortu independentziaren aldeko mugimendu zabalik. Elementu horiek azken hamarkadetan lurralde txiki haren ezagutza instituzionalean egon diren aldaketak ulertzea errazten dute. 1946an kolonia izateari utzi eta "Itsasoz haraindiko lurralde" (territoire d'outre-mer, TOM) bihurtu zen. 1976ko uztailaren 19an Errepublikan integratzeko beste urrats bat eman zen "Itsasoz haraindiko departamendu" (département d'outre-mer, DOM) bilakatzean. 1985eko ekainaren 11n "Lurralde kolektibitate" (collectivité territoriale) estatusa eman zitzaien eta 2003ko martxoaren 28ko Konstituzioaren berrikuspenak aurreko etiketak baztertu eta "Itsasoz haraindiko kolektibitate" (collectivité d'outre-mer, COM) kategoria sortu zuen. Horren barruan Saint-Pierre eta Mikelunek berezko ezaugarri batzuk hartu dituzte, 2007ko otsailaren 21eko 2007-223 lege organikoak collectivité territoriale de la République française izena emanez onartzen dizkienak.

Sinbologia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
180
Saint-Pierre eta Mikeluneko bandera
180
Saint-Pierre eta Mikeluneko armarria

Frantzia osoan bezala bandera ofizial bakarra tricolore frantsesa bada ere[16], berezko banderak oso erabilpen zabala du; neurri batean, ofizial ere egin da, esate baterako autoentzako plaka-modelo berrian ageri baita: ikurrina auto batean era ofizialean ikus daitekeen munduko leku bakarra da.

Saint-Pierre eta Mikelunek badute domeinua interneten: .pm; oso zabalduta dagoen beste ikur bat "SPM" identifikatzeko sigla da, autoetan eta abarrean erabilia. Aldi berean, kirol arloan zenbait selekzio lehiaketa ofizialetan aritzen dira, futbolekoa barne. Filatelian ere zigilu ekoizpen berezia du La Poste frantsesaren barruan[17].

Administrazioa eta instituzioak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Saint-Pierre eta Mikeluneko politika Frantziako itsasoz haraindiko kolektibitate baten sistema demokratiko parlamentario baten inguruan egituratzen da. Gobernuko burua Lurralde Kontseiluko Presidentea da; 2010ean Stéphane Artano da, Archipel demain ("Uhartedia bihar") alderdikoa. Lurralde Kontseilua 19 kidek osatzen dute, bi udalerriak[18] ordezkatzen dituztenak: 15 kidek Saint-Pierre udalerria eta 4 kidek Mikelune-Langladekoa. Errepublikaren lege gehienak metropolian bezala ezartzen dira baina badira salbuespenak zerga, aduana, eraikuntza edo etxebizitza arloetan. Kontseiluari aholkuak emateko "komite ekonomiko eta sozial" bat dago eta beste aldetik estatuak departamendu batean bezala prefeta izendatzen du.

Lurraldea ez dago EBren barruan, ezta Schengeneko Hitzarmenaren eraginpean ere. Aldiz, bere biztanleek pasaporte frantses eta europarra dute eta Frantziak Europar Legebiltzarrera bidaltzen dituen ordezkariak aukeratzeko hauteskundeetan parte hartzen dute.

Halaber, Frantziako Nazio Biltzarrera eta Frantziako Senatura diputatu eta senatari bana bidaltzen ditu. 2010ean Annick Girardin (PRG) eta Denis Detcheverry (UMP) dira, hurrenez hurren.

Desagertutako Saint-Pierre eta Mikeluneko libera.

Ekonomia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Dirua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1980 eta 1965 artean, Saint-Pierre eta Mikelunen dolar kanadarra erabiltzen zen eta baita Saint-Pierre eta Mikeluneko libera ere, 1945 arte frantziar liberaren parekoa zena. 1945-1960 artean CFA libera erabili zen eta 1965etik aurrera frantziar libera modernoa. 2002tik euroa erabiltzen da, baina gune turistikoetan dolar kanadarrak ere onartzen dituzte.

Arrantza

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Saint-Pierre- eta Mikeluneko itsas-eremua.

Historikoki bakailaoaren arrantza izan da uharteetako ekonomiaren protagonista nagusia, garai onenetan ia bakarra; 1950eko hamarkadatik ezaugarri industrialak hartu zituen itsasontzi mota modernoagoen erabilerarekin. Hala ere, azken urteetan aktibitate honek oso okerrera jo du, bi arrazoirengatik: gatazka ugari izan da Kanada eta Frantziaren artean Saint-Pierre eta Mikeluneren inguruetako urak norenak diren eztabaidatzen; 1992an New Yorkeko epaitegi baten erabakiak asko murriztu zuen lurralde honek balia dezakeen itsas-eremua, 200 itsas milien interpretazio desberdinen aurreko ebazpena zena.

Frantziak eskatzen zituen 47.000 km²etatik 12.000 besterik ez zituen lortu, baina ez Frantziak (are gutxiago Saint-Pierre eta Mikeluneko arduradun politikoek), ez Kanadak ez dute ebazpena onartu. Bigarren arrazoia: Kanadak bakailaoaren arrantzaren moratoria ezartzea. Erabakiak Frantziarekiko gatazkan tentsioa askatu du baina horren ondorioz arrain honen harrapaketa oso marginala bilakatu da bai uhartedi honetan bai Kanadako Atlantikoko probintzia guztietan; zer edo zer konpentsatzeko beste arrain batzuk edo krustazeoen arrantzan ari dira baina krisialdia sektorean oso handia da eta estatuaren diru laguntzen menpe bizi da.

Zerbitzu publikoak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Egun enplegu-kopuru handia suposatzen duen arloa da; administrazio publikoa lehen enplegu emailea da. Irakaskuntza aldetik Lehen Hezkuntzako lau eskola, kolegio bat eta lizeo bi daude. Sektore pribatuan Lehen Hezkuntzako lau eskola eta kolegio bat daude. Bitxikeria gisa aipatu behar da lurralde honetako Hezkuntza sistema Caengo akademiaren menpe dagoela.

Uharteetan hiru osasun zentro daude. François Dunan ospitalea da bi uharteetako osasun zentro nagusia.[19] Ospitale hori 1968an ireki zuten. Mikelunen Centre Médical de Miquelon deritzan osasun zentro txikia dago eta Langladen, klinika txiki bat, uztailean eta abuztuan bakarrik irekitzen duena. Atentzio espezializatuetarako, herritarrek Kanadako Saint John's hirira joan behar dute.

Beste sektore batzuk

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Merkataritzan biztanleria aktiboaren % 15 ari da, batez ere banaketan. Gehien-gehiena kanpotik dator eta inportazio guztiei (Frantziatik zein beste edozein lekutatik) uharteetan jasotzen diren zerga eta tasak ezartzen zaizkie.

Eraikuntza sektoreak biztanleria aktiboaren % 10 hartzen du. Urtaroen artean desberdintasun handia dago, eguraldiaren arabera.

Nekazaritza oso ahula da, klimagatik eta lur egoki gutxi egoteagatik. 1990eko hamarkadatik negutegi batzuk garatu dira, batez ere uraza eta marrubiak landatzeko erabiliak.

Telekomunikazioen arloan, internet, telefonia finko eta mugikorra eta kable bidezko telebista zerbitzuak SPMtelecom operatzaileak eskaintzen ditu. Itsasoz haraindiko lurraldeetarako Frantziako RFO irrati eta telebista katearen egoitzetakoa Saint-Pierren dago; telebista kateak Télé Saint-Pierre et Miquelon du izena.

Turismoa bultzatzeko ahaleginek arrakasta handirik ez dute lortu, bereziki uharteetan prezioak oso altuak direlako. 2006an 25.383 lagun heldu ziren bere aireportutik eta % 76,5 bertako biztanleak izan ziren; biztanleak ez zirenen artean erdia negozioetarako joan ziren, beraz oso kopuru murritzak bisitatu zituen uharteak turismoa egiteko. 2001eko turisten[20] % 50 Kanada kontinentaletik etorri ziren, % 30 Ternuatik, % 10 AEBetatik eta % 3 baino ez Frantziatik.

Hidrokarburoen ustiakuntza etorkizunean diru iturri garrantzitsua izan daiteke (gaur egun Eskozia Berria eta Ternuan den bezala) baina horrek berriro topo egiten du arrantza sektorean ikusi den muga arazoekin.

Garraioa

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Mikelune herria eta aerodromoa.

Airetikoari dagokionez, Saint-Pierre eta Mikelunen bi aireportu daude:

Itsas garraioari dagokionez, katamaran batek lotzen ditu bi herri nagusiak; zenbait hilabetetan sistema bera erabiltzen da 20 bat kilometrora dagoen Ternuako Fortune herriarekin lotzeko. Merkantzia gehienak Halifaxetik (Eskozia Berria) datoz.

117 km errepide ere baditu.

Jendartea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Euskal, bretainiar eta normandiar jatorrikoez gain, akadiarren ondorengo batzuk —Mikeluneri nortasun berezia ematen diotenak— eta ingeles zein irlandarrenak ere badaude; azken horiek batez ere Ternuarekiko harremanen ondorio dira, gertu-gertu baitago. Montrealen (Québec) Saint-Pierren jatorria duten asko bizi dira. Erlijioari dagokionez, gehiengo katolikoa dago eta Saint-Pierren katedrala dago.

Euskaldun jatorrikoak hainbat mendetan bertaratu zien: arrantzak erakarritako lehen garai urrunez gain, XIX. mendearen amaieran eta XX. mendearen hasieran ere euskaldun askok hara jo zuten.

Kultura eta kirola

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Frantsesa uhartediaren hizkuntza ofiziala da. Bertako hizkeraren hainbat hitz normandieraren oso antzekoak dira.

Bost museo daude, haietako bat Mikelunen.

Bertako kirolik ezagunena hockeya da. Les 25 km de Miquelon ("Mikeluneko 25 km-ak") lasterketa aipatzeko moduko urteroko unea da. Oro har, kirol zaletasun handia dago (2003an, 3.000 federatu baino gehiago zeuden, hots, biztanleriaren erdia).

Euskaltasunaren adierazpenak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
'Zazpiak Bat' izena duen frontoia, Saint-Pierren

Euskara galdu bada ere[21], uhartedian indarrik gehien duen kultura identifikazioa euskal jatorrikoa da, adierazpen askotan islatua:

  • Urtero abuztuaren hirugarren asteburuan Euskal Jaialdia ospatzen da, euskal dantza, harrijasotzaile eta esku pilotarekin. 1.000 bat lagunek parte hartzen dutenez, gertaera oso inportantea da uharteetako bizitzan.
  • Ikurrina ikustea oso arrunta da. Uhartediko bandera eta armarrian agertzeaz gain, bi udalerrietako armarrietan ere badago.
  • Pilota: hiru klub daude, "Itsasotarrak", "Zazpiak Bat" (biak Saint-Pierren) eta "Miquelontarrak", baita Ligue de Pelote Basque ere; 2003an 114 federatu zeuden. "Plaza" motako frontoi bana dago Saint-Pierren ("Zazpiak-Bat" izenekoa 1906koa da) eta Mikelunen; 2004an "ezker pareta" motako frontoi estalia eraikitzen hasi zen.
  • "Orok bat" folklore taldea dago.
  • Euskal jatorriko deitura ugari dago: Artano, Detcheverry edo Etcheberry, Arrosamena, Tellechea, Haran, Daguerre, Goïcoetchea, Apestéguy, Borotra...
  • Leku-izenen artean, Tétons de la Mère Dibarboure (muinoak, iparraldeko Langladen), Cap aux Basques, Point aux Basques (Saint-Pierren), la Ferme Larranaga (istmoaren iparraldean) edo Foin à Ange Detcheverry (Mikeluneko barnealdean) aurki daitezke; rue des Basques bat dago Saint-Pierren eta beste bat, Mikelunen.

Martin Oiarzabalen itzulpena egiten ari zirela, Pierre Detcheverryk lapurteraz honela deskribatu zuen uharteen kokapena: "Iaquitecoduçu Escatadiac edo cap de Perton, eta Sen Pierretaco Irlac dauçala est vest hartcenduçula laurdenbat noroestetic edo sidisftetic eta dire batetic bertcera, 45.l. [...] Halaber escatadiac eta Miquetongo entrada est vest eta dire, 42.l."[22]

Euskaldun asko izan ziren Saint-Pierre eta Mikelunera joan zirenak XIX. mende erdialdean. Gaur egungo herritar gehienek euskal jatorriko arbasoak dituzte. XIX. mendean Saint-Pierre eta Mikelunen jaio baina Euskal Herritik hara joandako askoren ondorengoak bizi dira. Udalerri horien zerrenda ematen du Grand Colombier webguneak; kasu batzuetan ezin da herria ondo identifikatu eta Euskal Herritik kanpoko batzuk ere ageri dira. Hauxe da zerrenda:[22]

  • Ahetze
  • Alegia
  • Amezketa
  • Angelu
  • Arabaz (??)
  • Aramitze (Bearno)
  • Arbona
  • Arrangoitze
  • Azkaine
  • Basusarri
  • Baiona
  • Bera
  • Biarritz
  • Bidarte
  • Biriatu
  • Beskoitze
  • Kanbo
  • Ziburu
  • Ezpeleta
  • Etxalar
  • Hondarribia
  • Glatzou (Haltsu?)
  • Getaria
  • Gixune
  • Hazparne
  • Hendaia
  • Hernani
  • Irun
  • Itsasu
  • Bastida
  • Lehuntze
  • Larraine
  • Larresoro
  • Luhuso
  • Lestelles (L'Estela, Bearno?)
  • Lekorne
  • Ortzaize
  • Izpiritu Saindua
  • Baigorri
  • Donibane Lohizune
  • Donaixti-Ibarre
  • Saint-Paul (Sent Pau d'Acs, Landak?)
  • Senpere
  • Sara
  • Sunbilla
  • Urruña
  • Uztaritze
  • Zugarramurdi

Herritar ezagunak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kontsultatzeko

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kartografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • IGNko Série bleue delakoaren 4798S (Miquelon) eta 4799S (Saint-Pierre Langlade), 1:25.000 eskalakoak.

Irakurgaiak eta iturriak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Filmografia

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. ↑ Euskaltzaindia. (2006-5-26). Frantziako Errepublikako eskualde-, departamendu- eta hiriburu-izenak. .
  2. ↑ Arrantzaleen santu zaindarien zerrenda.
  3. ↑ Martin Oihartzabal, orduko grafian Martin de Hoyarçabal euskaldunak frantsesez idatzitako testuaren aipua: Sçaches que le cap de Breton, & les Isles de S.Pierre gisent est ouest quart de noroest & suest, ya 45. lieues. [...] Gisent cap de Breton & le pertuis de Micquetö est ouest, ya 42 l. [...] Gisent le Colombeire de S.Pierre & le pertuis(4) de Micquelle nort norroest & su suest, ya 7. lie…es. Iturria: Le Grand Colombier.
  4. ↑ Oihartzabal, Martin: Les voyages aventureux du Capitaine Martin de Hoyarsal, habitant du çubiburu (Bordele, 1579).
  5. ↑ (Ingelesez) The Basques of Saint Pierre and Miquelon, Buber's Basque Page, 2006ko apirilaren 30.
  6. ↑ a b Bertako turismo agentzia.
  7. ↑ Cormier, Marc Albert. (1997). Toponymie ancienne et origine des noms Saint-Pierre, Miquelon et Langlade. The Northern Mariner, 1:29-44 or..
  8. ↑ Beste adibide bat ipintzearren, Baiona okzitanieraz baˈjunɔ edo baˈjunə ahoskatzen da.
  9. ↑ Overview of the Newfoundland Mi'kmaq[Betiko hautsitako esteka] (Ktaqamkuk edo Ternua aldeko míkmaqei buruzko txostena). Ikus 9. eta 12. orrialdeak. Mikmakerazko izen horiek ere toponimoen sorreran euskal-gaskoi eraginaren teoriaren alde jotzen dute, eta balizko Miguelón baten kontra.
  10. ↑ Op. cit.[Betiko hautsitako esteka], 13.or
  11. ↑ Langlade bera biztanle finkorik gabea da 2006tik.
  12. ↑ Akordioaren testua (Ingelesez)
  13. ↑ Martin Oihartzabalen frantsesezko liburuaren itzulpena da; Baiona, 1677.
  14. ↑ Hala ere, interesgarria da gogoratzea Ternua eta Labrador 1949 arte ez zela Kanadan sartu.
  15. ↑ Muselierrek berak ere ez zuen argi ikusten eraso honen egokitasuna.
  16. ↑ Saint-Pierre eta Mikelune Flags of The World webgunean.
  17. ↑ Lurraldeko filatelia sistema.
  18. ↑ Frantzian bezala commune izena daramate.
  19. ↑ Ospitalea prefekturaren webgunean.
  20. ↑ Iturria: La Semaine du Pays Basque, 2003ko iraila; ikus "Irakurgaiak eta iturriak".
  21. ↑ Tarteka-marteka euskara ikasteko ikastaroak antolatzen dira.
  22. ↑ a b (Frantsesez) Histoire basque des îles Saint-Pierre et Miquelon. (Noiz kontsultatua: 2010-04-19).
  23. ↑ Filma Internet Movie Databasen.
  24. ↑ Kasu honetan veuve hitzak "gillotina" esan nahi du.

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]



Amerikako herrialde eta lurraldeak
Ipar Amerika eta Karibea
 Estatu burujabeak: Ameriketako Estatu Batuak • Antigua eta Barbuda • Bahamak • Barbados • Belize • Costa Rica • Kuba • Dominika • Dominikar Errepublika • El Salvador • Grenada • Guatemala • Haiti • Honduras • Jamaika • Kanada • Mexiko • Nikaragua • Panama • Saint Kitts eta Nevis • Santa Luzia • Saint Vincent eta Grenadinak • Trinidad eta Tobago


Dependentziak: Groenlandia (Danimarka) • Guadalupe ∙ Martinika ∙ Saint Barthelemy ∙ Saint Martin ∙ Saint Pierre eta Mikelune (Frantzia) • Aruba · Holandarren Antillak (Herbehereak) • Aingira · Bermuda · Birjina uharte britainiarrak · Kaiman uharteak · Montserrat · Turkak eta Caicoak (Erresuma Batua) • Puerto Rico · Birjina Uharte Estatubatuarrak (Ameriketako Estatu Batuak)

Hego Amerika
 Estatu burujabeak: Argentina • Bolivia • Brasil • Txile • Kolonbia • Ekuador • Guyana • Paraguai • Peru • Surinam • Uruguai • Venezuela


Dependentziak: Guyana Frantsesa (Frantzia) • Falklandak (Erresuma Batua)

"https://eu.wikipedia.org/w/index.php?title=Saint-Pierre_eta_Mikelune&oldid=9956148"(e)tik eskuratuta