Edukira joan

Konposatu organosiliziko

Wikipedia, Entziklopedia askea

Konposatu organosilizikoak karbono-silizio lotura duten konposatu organometalikoak dira. Konposatu organosilizikoek maiz pareko konposatu organikoen antzeko ezaugarriak dituzte kolorgeak, sukoiak, hidrofobikoak eta airean egonkorrak direlako.

Konposatu organosiliziko gehinetan silizio-atomoak lau balentzia du eta geometria molekular tetrahedrikoa du. Bestetik karbono-silizioa loturak karbono-karbono loturak baino luzeagoak eta ahulagoak dira.

Konposatu organosilizikoak erabilera ugari dituzte egunerokotasuna adhesibo, zigilatzaile edo masilla gisa.

Izaki bizidunak osatzen dituzten elementu biologikoetan karbono-silizio loturak ez dira esistitzen, nahiz eta entzimak baliatuz txerta daitezkeen horiek mikroorganismoengan[1].

Silizio karburoa konposatu ez-organikoa da.

Lehen konposatu organosilizikoa Charles Friedel-ek eta James Crafts-ek prestatu zuten 1863an silizio tetrakloruroa (SiCl4 ) dietilzinkarekin [Zn(C2H5)2] erreakzionarazi zutenean tetraetilsilanoa [Si(CH2CH3)4] lortuaz.

Konposatu organosiliziko asko (CH3)4-xSiClx konposizioa duten kloruroak dira. Konposatu hauek prestatzen dira klorometanoa silizio-kobrea aleazio batekin erreakzionarazten. Prozezuari Müller-Rochow sintesi deritzo. Horietan guztietan inportanteena dimetildiklorosilanoa da.

Hidrosililazioa sintesirako beste modu bat da karbono-silizio lotura eratzeko. Adizio-erreakzio baten bidez, Si-H lotura duten konposatuek alkeno, alkino, imina, zetona eta aldehidoekin erreakzionatzen duten katalizatzaile metaliko baten aurrean, platinoa normalean[2].

Konposatu organosilizikoen motak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konposatu organikoen maneran konposatu organosilizikoek ere talde funtzionalak dituzte.

Silanolak, siloxidoak eta siloxanoak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hauek alkoholen, alkoxidoen eta eterren parekoak dira.

Silanolek R3SiOH egitura dute[3].

Siloxidoak, silanol desprotonatuak dira.

Siloxanoak, silanolen deshidratatioz eratzen dira.

Sililo-eterrak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sililo-eterrek Si–O–C lotura dute eta alkoholak sililo-kloruro batekin erreakzioaraziz prestatzen dira.

Silola

Sililo-haluroak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sililo-kloruroak dira inportanteenak silikonak ekoizteko baliatzen direlako. Horien artean dimetildiklorosilanoa [SiCl2(CH3)2], metiltriklorosilanoa (SiCl3CH3), trimetilsilil kloruroa [(CH3)3SiCl eta diklorometilfenilsilanoa (C6H5SiCl2CH3) dira aipagarrienak[4].

Deribatu asegabeak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Konposatu organosilizikoetan lotura bikoitzen sorrera oso mugatua da, konposatu organikoetan ez bezala.[5] Laborategiko bitxitasuna izaterik ez dira pasatzen Si=C loturak. Si=Si loturak, disilenoak, ohiokoxeagoak dira[6]. Deribatu asegabeen artean disilinoak aipa daitezke. Egileen arabera Si≡C edo Si≡Si lotura dituzten konposatuei esaten zaie. Si≡C lotura hirukoitza dutenen, artean lehena 2010 arte ez zen detektatu[7].

Silolek ziklopentadienoaren antzeko egitura dute, elektroluminiszenteak dira eta propietate elektroniko egokiak dituzte elektroi-garraiatzaileak direlako[7]. Metalol izeneko konposatu-familia baten kideak dira.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. (Ingelesez) Frampton, Mark B.; Zelisko, Paul Martin. (2009-07-01). «Organosilicon Biotechnology» Silicon 1 (3): 147–163.  doi:10.1007/s12633-009-9021-3. ISSN 1876-9918. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  2. Hydrosilylation : a comprehensive review on recent advances. Springer 2009 ISBN 978-1-4020-8172-9. PMC 310335636. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  3. (Ingelesez) Lickiss, Paul D.. (1995-01-01). Sykes, A. G. ed. «The Synthesis and Structure of Organosilanols» Advances in Inorganic Chemistry (Academic Press) 42: 147–262. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  4. Flood, E. A.. (1933-04-01). «Preparation of Triethylsilicon Halides» Journal of the American Chemical Society 55 (4): 1735–1736.  doi:10.1021/ja01331a504. ISSN 0002-7863. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  5. Ottosson, Henrik; Steel, Patrick G.. (2006-02-08). «Silylenes, Silenes, and Disilenes: Novel Silicon-Based Reagents for Organic Synthesis?» Chemistry - A European Journal 12 (6): 1576–1585.  doi:10.1002/chem.200500429. ISSN 0947-6539. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  6. (Ingelesez) Brook, Adrian G.; Abdesaken, Fereydon; Gutekunst, Brigitte; Gutekunst, Gerhard; Kallury, R. Krishna. (1981-01-01). «A solid silaethene: isolation and characterization» Journal of the Chemical Society, Chemical Communications (4): 191–192.  doi:10.1039/C39810000191. ISSN 0022-4936. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).
  7. a b (Ingelesez) Aubouy, Laurent; Gerbier, Philippe; Huby, Nolwenn; Wantz, Guillaume; Vignau, Laurence; Hirsch, Lionel; Janot, Jean-Marc. (2004-09-03). «Synthesis of new dipyridylphenylaminosiloles for highly emissive organic electroluminescent devices» New Journal of Chemistry 28 (9): 1086–1090.  doi:10.1039/B405238B. ISSN 1369-9261. (Noiz kontsultatua: 2022-04-06).

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]