Liga Komunista
| Liga Komunista | ||
|---|---|---|
| ||
| Datuak | ||
| Izen ofiziala | Bund der Kommunisten | |
| Mota | alderdi politikoa eta transnational political party (en)  | |
| Herrialdea | Erresuma Batua eta Alemania | |
| Ideologia | Sozialismo iraultzailea, Marxismoa eta komunismoa | |
| Kokapen politikoa | Ezker iraultzaile politiko | |
| Agintea | ||
| Lehendakaria | Karl Schapper (en) | |
| Egoitza nagusi (–1848) | ||
| Egoitza nagusi (1848–) | ||
| Prentsa-organoa | Neue Rheinische Zeitung (en) | |
| Historia | ||
| Sorrera | 1847ko ekainaren 1a | |
| Sortzailea | ||
| Ordezkatzen du | Communist Correspondence Committee (en) eta League of the Just (en) | |
| Desagerpena | 1852ko azaroa | |
| Koloreak | ||
Komunisten Liga edo Liga Komunista (alemanez: Bund der Kommunisten; ingelesez: Communist League) 1847ko ekainean Londresen jaiotako erakunde iraultzailea izan zen, Zuzenen Ligak ospaturiko kongresuaren ondorioz bere izena aldatzea adostu zuenean, Karl Marx eta Friedrich Engels erbesteratu alemaniarrek 1846 urtearen hastapenetan Bruselan sorturiko Korrespondentziazko Batzorde Komunista bere baitan integratzean. 1848ko otsailean bere programa argitara emango du Alderdi Komunistaren Manifestua izenpean.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Sorrera (1847-1848)
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1836 urtean, bi urte lehenago sortu zen Debekatuen Ligatik abiaturik[1], Zuzenen Liga erakunde klandestinoa sortu zuten Parisen emigrante alemaniarrek. Bere teoriko nagusi zen Wilhelm Weitling[1] ordurarte sozialista utopikoen gehiengoak defendatzen zuen bide erreformistaren aurkakoa zen eta langile klasea jotzen zuen jendarte «komunista» ekarriko zuen iraultzaren protagonista[1].
1840ko hamarkadaren erdialdean beste bi exiliatu alemaniar esanguratsu hurbiltzen zaizkio Ligari, Karl Marx eta Friedrich Engels, zeinak 1846 urtearen hastapenetan Korrespondentziako Batzorde Komunista sortuko baitzuten Bruselan, Philippe Gigotekin batera. Marxek -Proudhon frantsesak bezala- Weitlingekiko mirespena adierazia zuen «alemaniar literaturaren kaskarkeriaren» oso gainetik ikusten baitzuen, baina ez zuen bere kontzepzio komunista kristaua partekatzen -eztabaida gogorra izan zuten Bruselan 1846ko martxoan- eta Korrespondentziazko Batzordearen bidez zabalduriko bere kritikek gero eta oihartzun handiago jaso zuten Ligako kideen artean, Karl Schapperrek gidaturiko Londresko sekzioan bereziki[1]. Liga langileak iraultza sozialerako prestatuko lituzkeen langile klasearen partidua sortzeko enbrioia izan zatekeenaren ideia finkatzen joan zen hauen artean[1].
Kideak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Friedrich Anneke
- Mathilde Franziska Anneke
- Heinrich Bauer
- Johann Baer
- Hermann Heinrich Becker
- Johann Philip Becker
- Adolph Bermbach
- Friedrich Heinrich Karl Bobzin
- Stephen Boldern
- Karl Heinrich Brüggermann
- Karl von Bruhn
- Heinrich Bürgers
- Oswald Dietz
- Friedrich Christian Diez
- Collet Dobson Collet
- Ernst Dronke
- Johann Eccarius
- Friedrich Engels
- Karl Ludwig Johann D'Ester
- August Herman Ewerbeck
- Ferdinand Freiligrath
- August Gebert
- Andreas Gottschalk
- Karl Theodor Ferdinand Grun
- Theodor Hagen
- August Hain
- Hermann Wilhelm Haupt
- Friedrich Wihlelm Hühnerbein
- Johann Joseph Jansen
- Karl Joseph Jansen
- G. Klose
- Albert Lehmann
- Wilhelm Liebknecht
- Karl Marx
- Friedrich Wilhelm German Mauer
- Joseph Moll
- Peter Nothjung
- Karl Pfänder
- Jakob Lukas Schabelitz
- Karl Schapper
- Alexander Schimmelpfennig
- Konrad Schramm
- Sebastian Seiler
- Georg Weerth
- Wilhelm Christian Weitling
- Joseph Weydemeyer
- August Willich
- Ferdinand Wolff
- Wilhelm Wolff
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ a b c d e Historia general del socialismo. De los orígenes a 1875. (1 ̇ed. en Destinolibro. argitaraldia) Destino 1984 ISBN 8423313050. PMC 639859699..
