snara

Icelandic

A bull being snared with a lasso.

A noose.

A loop in graph theory.

Etymology 1

Deverbal of snara (“to snare, lasso”), see lemma below.

Noun

snara f (genitive singular snöru, nominative plural snörur)

1. a trap, a snare
2. a noose
3. (graph theory) a loop

Declension

Declension of snara (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	snara	snaran	snörur	snörurnar
accusative	snöru	snöruna	snörur	snörurnar
dative	snöru	snörunni	snörum	snörunum
genitive	snöru	snörunnar	snara	snaranna

Synonyms

• (snare): gildra
• (noose): hengingaról
• (lasso): sönguvaður

References

• Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Etymology 2

Inherited from Old Norse snara.

Verb

snara (weak verb, third-person singular past indicative snaraði, supine snarað)

1. to snare, to lasso [with accusative]

   Synonym: fanga

2. to translate hastily [with accusative or dative]

   Synonym: þýða

Conjugation

snara — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að snara
supine (sagnbót)		snarað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snarandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snara	við snörum	present (nútíð)	ég snari	við snörum
	þú snarar	þið snarið		þú snarir	þið snarið
	hann, hún, það snarar	þeir, þær, þau snara		hann, hún, það snari	þeir, þær, þau snari
past (þátíð)	ég snaraði	við snöruðum	past (þátíð)	ég snaraði	við snöruðum
	þú snaraðir	þið snöruðuð		þú snaraðir	þið snöruðuð
	hann, hún, það snaraði	þeir, þær, þau snöruðu		hann, hún, það snaraði	þeir, þær, þau snöruðu
imperative (boðháttur)	snara (þú)	snarið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	snaraðu	snariði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snarast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að snarast
supine (sagnbót)		snarast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		snarandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég snarast	við snörumst	present (nútíð)	ég snarist	við snörumst
	þú snarast	þið snarist		þú snarist	þið snarist
	hann, hún, það snarast	þeir, þær, þau snarast		hann, hún, það snarist	þeir, þær, þau snarist
past (þátíð)	ég snaraðist	við snöruðumst	past (þátíð)	ég snaraðist	við snöruðumst
	þú snaraðist	þið snöruðust		þú snaraðist	þið snöruðust
	hann, hún, það snaraðist	þeir, þær, þau snöruðust		hann, hún, það snaraðist	þeir, þær, þau snöruðust
imperative (boðháttur)	snarast (þú)	snarist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	snarastu	snaristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

snaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snaraður	snöruð	snarað		snaraðir	snaraðar	snöruð
accusative (þolfall)	snaraðan	snaraða	snarað		snaraða	snaraðar	snöruð
dative (þágufall)	snöruðum	snaraðri	snöruðu		snöruðum	snöruðum	snöruðum
genitive (eignarfall)	snaraðs	snaraðrar	snaraðs		snaraðra	snaraðra	snaraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snaraði	snaraða	snaraða		snöruðu	snöruðu	snöruðu
accusative (þolfall)	snaraða	snöruðu	snaraða		snöruðu	snöruðu	snöruðu
dative (þágufall)	snaraða	snöruðu	snaraða		snöruðu	snöruðu	snöruðu
genitive (eignarfall)	snaraða	snöruðu	snaraða		snöruðu	snöruðu	snöruðu

Derived terms

• snara sér í fötin
• snara út lögum
• snara út peningum

References

• Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Old Swedish

Alternative forms

• snæra

Etymology

From Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ.

Noun

snara f

1. snare

Declension

Declension of snara (on-stem)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	snara	snaran	snaru(r), -o(r)	snaruna(r), -ona(r)
accusative	snaru, -o	snaruna, -ona	snaru(r), -o(r)	snaruna(r), -ona(r)
dative	snaru, -o	snarunni, -onne	snarum, -om	snarumin, -omen
genitive	snaru, -o	snarunna(r), -onna(r)	snara	snaranna

Descendants

• Swedish: snara

Swedish

Etymology

From Old Swedish snara, from Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ.

Adjective

snara

1. inflection of snar:
   1. definite singular
   2. plural

Noun

snara c

1. a snare, a trap
2. a noose

Declension

Declension of snara

		nominative	genitive
singular	indefinite	snara	snaras
	definite	snaran	snarans
plural	indefinite	snaror	snarors
	definite	snarorna	snarornas

Related terms

• hängsnara
• snärja
• snarskank

Descendants

• → Finnish: naru

References

• snara in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• snara in Svensk ordbok (SO)
• snara in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)

Anagrams

• ansar