kúga

See also: kuga and kuģa

Icelandic

Etymology

From Old Norse kúga (“to cow, to force”). Cognates with the Danish kue, English cow and Swedish kuva.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkuːa/

  Rhymes: -uːa

  Homophones: kúa

Verb

kúga (weak verb, third-person singular past indicative kúgaði, supine kúgað)

1. (transitive, governs the accusative) to force, to cow
2. (transitive, governs the accusative) to oppress

Conjugation

kúga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kúga
supine (sagnbót)		kúgað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kúgandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kúga	við kúgum	present (nútíð)	ég kúgi	við kúgum
	þú kúgar	þið kúgið		þú kúgir	þið kúgið
	hann, hún, það kúgar	þeir, þær, þau kúga		hann, hún, það kúgi	þeir, þær, þau kúgi
past (þátíð)	ég kúgaði	við kúguðum	past (þátíð)	ég kúgaði	við kúguðum
	þú kúgaðir	þið kúguðuð		þú kúgaðir	þið kúguðuð
	hann, hún, það kúgaði	þeir, þær, þau kúguðu		hann, hún, það kúgaði	þeir, þær, þau kúguðu
imperative (boðháttur)	kúga (þú)	kúgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kúgaðu	kúgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kúgast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kúgast
supine (sagnbót)		kúgast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kúgandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kúgast	við kúgumst	present (nútíð)	ég kúgist	við kúgumst
	þú kúgast	þið kúgist		þú kúgist	þið kúgist
	hann, hún, það kúgast	þeir, þær, þau kúgast		hann, hún, það kúgist	þeir, þær, þau kúgist
past (þátíð)	ég kúgaðist	við kúguðumst	past (þátíð)	ég kúgaðist	við kúguðumst
	þú kúgaðist	þið kúguðust		þú kúgaðist	þið kúguðust
	hann, hún, það kúgaðist	þeir, þær, þau kúguðust		hann, hún, það kúgaðist	þeir, þær, þau kúguðust
imperative (boðháttur)	kúgast (þú)	kúgist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kúgastu	kúgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kúgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kúgaður	kúguð	kúgað		kúgaðir	kúgaðar	kúguð
accusative (þolfall)	kúgaðan	kúgaða	kúgað		kúgaða	kúgaðar	kúguð
dative (þágufall)	kúguðum	kúgaðri	kúguðu		kúguðum	kúguðum	kúguðum
genitive (eignarfall)	kúgaðs	kúgaðrar	kúgaðs		kúgaðra	kúgaðra	kúgaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kúgaði	kúgaða	kúgaða		kúguðu	kúguðu	kúguðu
accusative (þolfall)	kúgaða	kúguðu	kúgaða		kúguðu	kúguðu	kúguðu
dative (þágufall)	kúgaða	kúguðu	kúgaða		kúguðu	kúguðu	kúguðu
genitive (eignarfall)	kúgaða	kúguðu	kúgaða		kúguðu	kúguðu	kúguðu

Synonyms

• (force): þvinga
• (oppress): undiroka

Derived terms

• kúga til hlýðni (to force into submission)
• kúgast (to retch)

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkuːɣa/

Verb

kúga

1. to cow, to force, to tyrannize over

Derived terms

• láta kúgask (to let oneself be forced into submission)
• kúga af (to press out of one)
• kúgandi
• kúgandi högg (feeble blows)

Descendants

• Danish: kue
• English: cow
• Faroese: kúga
• Icelandic: kúga
• Norwegian Nynorsk: kua
• Swedish: kuva

References

• Zoëga, Geir T. (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic‎^[1], Oxford: Clarendon Press